YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2008/9595
KARAR NO : 2010/8105
KARAR TARİHİ : 15.12.2010
…’i kasten öldürmeye teşebbüsten ve eşi …’yı silahla yaralamaktan sanık …’nın yapılan yargılanması sonunda: Hükümlülüğüne ilişkin (ADANA) Üçüncü Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 10.03.2008 … ve 321/89 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle: incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
TÜRK MİLLETİ ADINA
1- Sanığın mağdur …’i, göğüs sağ ön yüzde akciğer ve kalpte yaralanma yapacak, göğüs sağ ön yüz alt kısımda sağ akciğer, diafragma ve karaciğerde yaralanma yapacak şekilde, ayrıca sağ omuz ön kısımda ve sol el 3.parmakta olacak şekilde bıçak ile yaraladığı, göğse ve batına nafiz olan yaralanması nedeniyle mağdurun … tehlike geçirdiği ve yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilemez nitelikte olduğu anlaşılmakla, teşebbüs nedeniyle 5237 sayılı TCK. nun 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören 35. maddesi uyarınca yapılan uygulama sırasında, zararın ağırlığı nazara alınarak üst sınıra yaklaşılarak ceza verilmesi yerine 12 yıl hapis cezası verilerek eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2- Suç tarihinin 11.06.2007 olduğu halde, gerekçeli karar başlığında 10.06.2007 olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir nitelikte kabul edilmiştir.
3- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın kasten insan öldürmeye teşebbüs ve kasten eşini silahla yaralama suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin suç vasfına, beyanların çelişkili olduğuna, tahrikin varlığına vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hüküm fıkrasında 5237 sayılı TCK’nun 53/1.maddesinin tatbikine karar verildiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-a,b,d,e maddesinde sayılan hak
yoksunluklarının 53.maddenin 2.fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar ve sanık hakkında kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından getirilen kısıtlamanın, 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca şartla salıverilme tarihine kadar geçerli olduğunun hüküm fıkrasının mahsus bölümüne eklenmesine karar verilmek suretiyle CMUK’nun 322. maddesi ile tanınan yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA), 15.12.2010 gününde oybirliği ile karar verildi.