YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2008/9447
KARAR NO : 2010/228
KARAR TARİHİ : 21.01.2010
Adam öldürmeye teşebbüs suçundan … hakkında verilen hüküm Dairemizce onanarak kesinleşmiş olup 01.06.2005 tarihinde 5237 sayılı Yasanın yürürlüğe girmesi nedeniyle yeniden duruşma açılmaksızın uyarlama talebinin reddine dair (MANİSA) Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 03.04.2008 gün ve 172/197 sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi C.Savcısı ile hükümlü müdafii taraflarından istenilmiş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle: incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
TÜRK MİLLETİ ADINA
1- Manisa Ağır Ceza Mahkemesi’nin 14.06.2004 gün ve 2004/172-197 sayılı kararı ile verilen 16 ay 25 gün hapis cezasının 5237 sayılı TCY yürürlüğe girmeden önce infaz edildiği, hükümlü lehine bir durumun söz konusu olmaması nedeni ile uyarlama talebinin reddine dair aynı mahkemenin 03.04.2008 gün ve 2004/172-197 sayılı kararının temyize tabi olduğu anlaşılmakla, itiraz üzerine … 5. Ağır Ceza Mahkemesi’nin itirazı kabul ederek uyarlama yapılması gerektiğine ilişkin 15.04.2008 gün ve 2008/397 değişik iş sayılı kararı ile Manisa Ağır Ceza Mahkemesi’nin duruşma açarak verdiği 19.06.2008 gün ve 2008/197-249 sayılı kararı hukuki değerden yoksun olduğundan inceleme dışı bırakılmıştır.
2- Manisa Ağır Ceza Mahkemesi’nin 03.04.2008 gün ve 2004/172-197 sayılı kararına karşı Cumhuriyet Savcısının süresinde yaptığı itiraz CYY.nın 264 maddesi uyarınca temyiz istemi olarak kabul edilip yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2008/5-220 esas, 2009/28 karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sonraki yasanın cezası infaz edilmiş hükümlü açısından lehe bir durum oluşturup oluşturmayacağının her somut olayda ayrıca değerlendirilmesi gerekeceğinden, infaz edilmiş hükümlerle ilgili olarak uyarlama yargılaması yapılamaz şeklinde bir ilke konulması kabul edilemeyeceğinden ve hükümlünün halen infaz edilen Manisa Ağır Ceza Mahkemesinin 2005/98 esas, 2006/345 karar sayılı kararında aynı mahkemenin uyarlamaya konu kararı esas alınarak mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verildiğinden, lehe yasanın belirlenmesinde hükümlünün hukuki yararı bulunduğu anlaşılmakla; 765 sayılı Türk Ceza Yasası uygulanarak verilmiş ve kesinleşmiş olan hükmün, 5237 sayılı Türk Ceza Yasası’nın 7/2 ve 5252 sayılı Türk Ceza Yasası’nın Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Yasa’nın 9. maddesi gereğince yeniden ele alınıp, lehe olan yasanın belirlenmesi ve uygulanması sırasında; kasten yaralama suçunda temel cezanın tayininde takdir hakkının kullanılması söz konusu olduğundan, duruşmalı inceleme yapılarak hüküm kurulması gerekirken, duruşma yapılmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi,
Usule aykırı olup, sanık müdafii ve Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair cihetleri incelenmeksizin, hükmün CYUY.nın 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak (BOZULMASINA), 21.01.2010 gününde oybirliği ile karar verildi.