YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2008/2834
KARAR NO : 2011/8347
KARAR TARİHİ : 26.12.2011
TEBLİĞNAME : 1-B/07/220929
…’u kasten öldürmeye teşebbüsten ve sövme suçundan sanık …’ın yapılan yargılanması sonunda: Hükümlülüğüne ilişkin (…) İkinci Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 30.04.2007 gün ve 271/186 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle: incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
TÜRK MİLLETİ ADINA
1-a) Sanık hakkında hakaret suçundan hükmedilen 40 TL. adli para cezası miktar itibariyle CMUK nun 305. maddesine göre kesin nitelikte olup, temyiz kabiliyeti bulunmadığından, sanık müdafiinin bu suça yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
b) Sanığın Amasya 2.Asliye Ceza Mahkemesinin 03.02.2005 tarihli, 223-26 sayılı kararı ile görevli memura hakaret suçundan mahkum olduğu, hakkında verilen kararın 12.04.2005 tarihinde kesinleştiği anlaşılmakla, sanığın mahkum olduğu bu suç ile ilgili olarak uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırıldıktan sonra, sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nun 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık …’ın kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı tahrik ve takdiri indirim sebebinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip kısmen reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin suç vasfına, delillerin takdirinde hata edildiğine vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesi uyarınca belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılan sanık hakkında kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından getirilen kısıtlamanın, 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca şartla salıverilme tarihine kadar geçerli olduğunun hüküm fıkrasının mahsus bölümüne eklenmesine karar verilmek suretiyle CMUK’nun 322. maddesi gereğince DÜZELTİLEN, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 26.12.2011 gününde oybirliği ile karar verildi.