Görüntülediğiniz mahkeme kararı henüz kesinleşmemiştir. Yararlı olması amacıyla eklenmiştir.

T.C. SAMSUN ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ Esas-Karar No: 2017/612 Esas – 2019/230
T.C.
SAMSUN
ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ TÜRK MİLLETİ ADINA
GEREKÇELİ KARAR
ESAS NO : 2017/612 Esas
KARAR NO : 2019/230 Karar

HAKİM :
KATİP :

DAVACI : …
VEKİLİ :
DAVALI/(LAR) : …
VEKİLİ :
DAVA : Alacak (Ticari Satımdan Kaynaklanan)
DAVA TARİHİ : 25/07/2017
KARAR TARİHİ : 12/03/2019
KARAR YAZ. TARİHİ : 05/04/2019

Davacı vekili tarafından davalı aleyhine açılan davanın mahkememizde yapılan açık yargılaması sonucunda:
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
İddia ve savunmaların özeti;
Davacı vekili mahkememize sunduğu dava dilekçesinde özetle; müvekkili şirket tarafından davalıya kesilen 19/02/2010 tarihli fatura bedelinin iadesi için, davalı Yeşilyurt İnşaat emtiaların ayıplı olduğu gerekçesiyle 09/07/2012 tarihinde Samsun Asliye Ticaret Mahkemesinin 2014/536 esas sayılı dosyasıyla 64.973,16 TL bedelli alacak davası açıldığını, yargılama sonucunda 144 adet kırılan sandalyeler yönünden bedel iadesi talebinde bulunduğu ayrıca kalan sandalyeler için yaptığı masrafları talep ettiği şeklinde yorumlanmış oduğunu, 144 adet kırılan sandalyelerin değerinin 16.335,21 TL olduğu, davalı Yeşilyurt İnşaat’ ın kırılan sandalyelerin sayılarının artmaması için önlem olarak eldeki sandalyelere metal destek yaptırdığı, bunun için 8.500,41 TL masraf yaptığı tespit edildiğini ve toplam; 24.855,62 TL’nin müvekkili … dan alınarak davalı … verilmesine dair hüküm kurulduğunu, yerel mahkemenin 08/12/2016 tarihli karar ilamına istinaden taraflarca istinaf kanun yoluna başvuruda bulunulduğunu, Bölge Adliye Mahkemesinin incelemesi sonucunda; 24.855,62 TL nin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, alacağın 16.355,21 TL sine 08/06/2012, 8.509,41 TL sine 13/07/2012 tarihinden itibaren avans faiz yürütülmesine düzeltilmek suretiyle Samsun Asliye Ticaret Mahkemesinin 2014/536 esas, 2016/789 karar sayılı ilamının 21/03/2017 tarihinde kesinleştiğini, davalının ihtara cevabı dikkate alındığında dava süreci sonunda sandalyelerin atılmış olduğuna, dava konusu emtiaların ekonomik değerini yitirmiş çöp niteliğinde olduğuna ilişkin cevaplarını kabul etmelerinin mümkün olmadığını, bedelleri ödenen dava konusu emtiaların ayıplı olsalar dahi ekonomik değerinin olduğunun açıkça ortada olduğunu, müvekkili şirketin mobilya sektöründe faaliyet gösterdiğini, davalının ekonomik değeri olmayan hurda niteliğindeki sandalyeleri dahi geri dönüşüm sonucunda, onararak, ham madde olarak veya ikinci el piyasasında kullanım alanı bulunmasında ekonomik yararı olacağını, hurdi diye tabir edilen bir malın dahi kendi pazarında bir değerinin mevcut olduğunu, somut olaya konu sandalyelerin ayıba karşı tekeffül bakımından mülkiyet hakkı incelendiğinde; mülkiyet hakkının eşya üzerinde hak sahibine kullanma, yararlanma ve tasarruf yetkisi verdiğini ayni ve mutlak olan mülkiyet hakkı gereğince müvekkili firmanın bedelini ödediği sandalyeler üzerinde şuanda malik statüsüyle tasarruf hakkı, başkalarına devretme hakkı mevcut olduğu halde davalı tarafın müvekkili firmanın bedelini ödediği sandalyeleri iade etmemeinden dolayı engellenmiş bulunduğunu, bu nedenlerle; yargılamaya muhtaç olması ve hurda halindeki 144 adet sandalyenin değerine ilişkin bedelin hesaplanmasının mümkün olmaması nedeniyle ileride bilirkişlerce gerçek değer belirlendiğinde dava değerinin HMK nın 107. Maddesi uyarınca tespiti ile, bedeli ödenen ancak iade edilmemeyen emtiaların henüz belirsiz olan alacak talebinin şimdilik; 1.000,00 TL tutarının dava tarihiynden itibaren işleyecek ticari faiz ile davalıdan tahsil edilerek davacıya ödenmesine, yargılama giderleri ve vekalet ücretinin karşı tarafa tahmiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili 16/08/2017 havale tarihli cevap dilekçesinde özetle; müvekkili firmaya açılan davanın haksız ve mesnetsiz olduğunu, davaya konu hurda sandalyelerle ilgili anlaşmazlığın 2012 tarihinden beri süre geldiğini, yaklaşık 5 yılı aşkın bir sürenin söz konusu olduğunu, bu süre zarfında defalarca davacı şirkete sandalyeleri iade alması konusunda yazılı ve sözlü ikazlar yapıldığını ancak karşılığının alınamadığını, gizli ayıplı olan 12 adet sandalyenin davacı tarafça iade alınarak yenileri ile değiştirildiği, aynı işlemin iade alınmayan 144 adet sandalye içinde yapılması beklenirken davacının bundan kaçındığını, müvekkili şirketi dava açmak zorunda bıraktığını, neticede haklılıklarının hükme bağlandığını, 144 adet sandalyenin bedelini ve diğer sandalyeler için yapılan masrafın kendilerine verilmesine karar verildiğini ve kararın kesinleştiğini, söz konusu emtianın satın alındığı ve kullanıldığı yer alışveriş ve yaşam merkezi olduğunu %100 doluluk oranıyla çalışmayı hedefleyen bir işletme olduğunu, çok kısa aralıklar hariç bu hedefe de ulaşılmadığını, hal böyleyken 144 adet pas içindeki hurda sandalyenin 5 yılı aşkın bir süre alışveriş merkezinde saklanmasının müvekkili şirketten beklenemediğini, davacı şirketin kendi kusurlu hareketleri sonucu söz konusu durumu oluşturduğunu, çevre kirliliği oluşturan hurda sandalyelerin bertaraf edildiğini, bu nedenlerle; haksız ve mesnetsiz açılan davanın reddine, yargılama giderleri ve avukatlık ücretinin karşı tarafa yükletilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davacı vekilinin 15/09/2017 havale tarihli cevaba cevap dilekçesinde özetle; müvekkili şirkete yönelik sandalyelerin iadesi hususunda herhangi bir sözlü ya da yazılı ihtarın olmadığını ancak müvekkili şirket tarafından davalı Yeşilyurt İnşaat’ a 17/04/2017 tarihinde Bakırköy 40.Noterliği’nin 10431 yevmiye numaralı ihtarname ile bedeli iade edilmiş olan 144 adet sandalyenin müvekkili şirkete iadesi konusunda ihtarname keşide edildiğini, iş bu ihtarnameye ise davalının 28/04/2017 tarihinde Kadıköy 10.Noterliği’nin 6268 yevmiye numaralı ihtarnameyle cevap verdiğini ve cevabında 144 adet sandalyenin ekonomik değerinin yitirilmiş çöp değerinde olduğunu ve bu nedenle çöpe atıldığının bildirildiğini, davalı tarafın hem ihtarnameye verdiği cevapta hem de dava dilekçesine verdiği cevap dilekçesinde iş bu davaya konu sandalyeleri iade etmediğini kabul ettiğini, bu sandalyelerin Samsun Asliye Ticaret Mahkemesinin 2014/536 esas ve 2016/789 karar no lu kararıyla bedelin ödendiğini, bedeli ödenen bu 144 adet sandalyenin ekonomik değeri olduğunun açık olduğunu, hurda niteliğinde olsa bile hurda diye nitelenen bir malın dahi kendi pazarında bir değerinin olduğunu, iş bu mahkeme kararıyla tespit edilerek ödenmiş olan sandalyeler için müvekkili şirketin malik sıfatıyla tasarruf hakkını kullanması gerekirken davalının beyanından da anlaşılacağı üzere davaya konu sandalyelerin iade edilmediğinden davacı müvekkilinin bu hakkını kullanamadığını, ayrıca dava henüz kesinleşmemişken müvekkili şirketin sandalyeleri geri alıp almayacağı belli değilken davalı tarafın sandalyeleri çöpe atmasının mümkün olmayıp sandalyeleri muhafazası altında tutması gerektiğini, dolayısıyla haksız olarak müvekkilinin tasarrufundan alınan sandalyelerin bedeli için ikame edilen iş bu davanın kabulüne karar verilmesini talep etmiştir.

Toplanan Deliller, Delillerin Değerlendirilmesi ve Gerekçe;
Bakırköy 40. Noterliğinin 07/04/2017 tarihli ve Kadıköy 10 Noterliğinin 28/04/2017 tarihli ihtarnameleri, İstanbul 13.İcra Müdürülğünün 2017/8083 esas sayılı takip dosyası, Samsun Asliye Ticaret Mahkemesinin 2014/536 esas 2016/789 karar sayılı dosyası, Samsun Bam 3. Hukuk Dairesinin 2017/204 Esas, 2017/202 Karar sayılı ilamı, Makina bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamı
Bakırköy 40. Noterliğinin 17/04/2017 tarih ve 10431 yevmiye no lu ihtarnamesinin incelenmesinde; keşidecinin …. ve Tic.Ltd.Şti, muhatabın … olduğu, Samsun Asliye Ticaret Mahkemesinin 08/12/2016 tarihli, 2014/536 esas 016/789 karar sayılı ilamına göre müvekkili şirket tarafından satılan 144 adet sandalyenin ayıplı olması nedeniyle söz konusu sandalyelerin bedelinin iadesine karar verildiği, sandalyelerin bedelinin müvekkili şirket tarafından muhatap şirkete İstanbul Anadolu 13.İcra Müdürlüğü’ nün 2017/8083 esas sayılı dosyasına ödendiğini, iş bu karara dayanılarak, bedeli iade edilen 144 adet sandalyenin müvekkili şirkete iadesini talep ettiği anlaşılmıştır.
Kadıköy 10 Noterliğinin 28/04/2017 tarih ve 006268 yevmiye no lu ihtarnamesinin incelenmesinde; keşidecinin …, muhatabın …. ve Tic.Ltd.Şti olduğu, Samsun Asliye Ticarek Mahkemesinin 2014/536 esas sayılı dosyasından verilen kararda kırılan sandalyelerin iadesine müteakiben bedelin ödenmesi veya bedelin ödenmesini müteakiben kırılan sandalyelerin iadesi gibi bir nitelikte hüküm tesis edilmediğini, mezkur kararda belirlenen bedelin “ayıp oranında toplam bedelde indirim yapılması” niteliğinde olduğunu, tüm hususların karara bağlandığını ve kesinleştiğini, ayıplı sandalyelerin iadesine ilişkin herhangi bir hüküm bulunmadığını, dava açılmadan önce telefon ve mail yolu ile ayıplı sandalyelerin iade edilerek değiştirilmesinin istendiğini ve kabul edilmemesi üzerine Kadıköy 1.Noterliği’nin 23/05/2012 tarih ve 6071 yevmiye numaralı ihtarnamesi ile bu isteğin yinelendiği ve yine kabul görmediği, gerek bu süreçte gerekse yargılama sürecinde kırılmaların kullanıcı hatası olduğu ve sandalyelerin kabul edilmeyeceği yinelendiği, tüm bunlar dışında yargılama sürecinde yapılan keşif ve incelemelerde tespit edildiği üzere kırılan sandalyeler ekonomik değerini yitirmiş çöp (hurda) niteliğinde olduğunu, dava süresince AVM deposunda muhafaza edildiği, bugüne kadar yazılı ve şifahi taleplerin sonuçsuz kalması nedeniyle çöpe atıldığı, ekonomik değeri olmayan 144 adet sandalyenin iadesi yönündeki talebin haksız ve kötüniyetli olması, yapılan şifahi ve yazılı başvuruların sonuçsuz kalması nedeni ile dava süreci sonunda sandalyelerin atılmış olması sebebiyle kabul edilmeyeceğinin ihtar edildiği anlaşılmıştır.
Mahkememize ait 2014/536 esas 2016/789 karar sayılı dosyasının incelenmesinde; “davacının davasının kısmen kabulüne kısmen reddine, 24.855,62 TL nin davalıya ihtarname gönderilen 23/05/2012 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, ” şeklinde 08/12/2016 tarihinde karar verildiği, kararın istinaf edilmesi üzerine Bam 3. Hukuk Dairesinin 2017/204 Esas, 2017/202 Karar sayılı ilamı ile; “24.885,62 TL nin davalıya ihtarname gönderilen 23/05/2012 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine” ibaresinin kaldırılarak, hükmün “24.855,62 TL’ nin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, alacağın 16.355,21 TL’ sine 08/06/2012, 8.509,41 TL sine ise 13/07/2012 tarihinden itibaren avans faiz yürütülmesi” şeklinde düzeltilerek onandığı ve kararın 21/03/2017 tarihinde kesinleştiği anlaşılmıştır.
İstanbul 13.İcra Dairesinin 2017/8083 esas sayılı takip dosyasının incelenmesinde; alcaklının …, borçlunun … ve Tic. Ltd.Şti olduğu, 16.355,21 TL asıl alacak, 9.631,99 TL işlemiş faiz, 8.500,41 TL asıl alacak, 4.861,43 TL işlemiş faiz, 1.672,65 TL yargılama gideri, 45,37 TL işlemiş faiz, 964,90 TL yargılama gideri, 26,17 TL işlemiş faiz, 2.982,67 TL mahkeme vekalet ücreti, 80,90 TL işlemiş faiz olmak üzere toplam; 45.121,70 TL alacak üzerinden takip başlatıldığı, borçlunun dosya borcunu ödediği, dosyanın infazen işlemden kaldırıldığı ve buna ilişkin belgelerin gönderildiği anlaşılmıştır.
Mahkememiz dosyasının bilirkişi …’ e tevdii edildiği, bilirkişi tarafından 12/09/2018 havale tarihli rapor düzenlendiği, raporda özetle; davaya konu 144 adet sandalyenin hurda halinin ekonomik değer arz ettiği, yapılan araştırma ile elde edilen belirlemelere göre kullanılamaz hale geldiği anlaşılan 144 adet sandalyenin hurda halinin ekonomik değerinin 8.640,00 TL olabileceğine dair rapor düzenlendiği, bilirkişiden 07/01/2019 havale tarihli ek rapor tanziminin istendiği, ek raporda özetle; davaya konu 144 adet sandalyenin iskeletlerinin ve hurda polikarbonat parçalarının ekonomik değer arz ettiği, yapılan araştırma ile elde edilen belirlemelere göre; kullanılamaz hale geldiği anlaşılan 144 adet sandalyenin iskeletlerinin ve hurda polikarbonat parçalarının ekonomik değerinin piyasa fiyatlarıyla 7.937,28 TL olabileceğine dair ek rapor düzenlendiği anlaşılmıştır.
Dava, ticari satımdan kaynaklanan alacak talebine ilişkindir.
Tüm dosya kapsamı üzerinde yapılan değerlendirme sonucunda; davalı Yeşilyurt İnşaat’ın 19/02/2010 tarihli 265172 sayılı fatura ile satışı yapılan ürünlerin ayılı olduğundan bahisle satış bedeli olan 64.973,16 TL nin davacıdan tahsiline yönelik Samsun Asliye Ticaret Mahkemesinin 2014/536 esas sayılı dosyasıyla alacak davası açıldığı, yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne kısmen reddine, 24.855,62 TL nin davalıya ihtarname gönderilen 23/05/2012 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, ” şeklinde 08/12/2016 tarihinde karar verildiği, verilen kararın istinaf edilmesi üzerine Bam 3. Hukuk Dairesinin 2017/204 Esas, 2017/202 Karar sayılı ilamı ile kararın faizin başlangıcı yönünden düzeltilmesine karar verilerek 21/03/2017 tarihinde kararın kesinleştiği, davacının İstanbul 13.İcra Dairesinin 2017/8083 esas sayılı takip dosyası ile dava konusu alacağın ödendiğinin anlaşıldığı, bunun üzerine davacının Bakırköy 40. Noterliğinin 07/04/2017 tarihli İhtarnamesi ile davalı taraftan ayıplı olması nedeniyle bedeli ödenen 144 adet sandalyenin tarafına iadesini talep ettiği, davalı tarafın ise Kadıköy 10. Noterliğinin 28/04/2017 tarihli ihtarnamesi ile verdiği cevapta iadesi talep edilen sandalyelerin ekonomik değeri bulunmadığından çöpe atıldığını beyan ettiği bunun üzerine davacı tarafça iade edilmeyen 144 adet sandalyenin bedelinin tahsiline yönelik eldeki davayı açtığı anlaşılmış olup, dava konusu olan 144 adet sandalyenin ekonomik değeri olup olmadığı ve ekonomik değeri var ise değerinin belirlenmesi yönünden yapılan bilirkişi incelemesi doğrultusunda; davaya konu 144 adet sandalyenin hurda halinin ekonomik değer arz ettiği, yapılan araştırma ile elde edilen belirlemelere göre kullanılamaz hale geldiği anlaşılan 144 adet sandalyenin hurda halinin ekonomik değerinin 7.937,28 TL olduğunun belirlendiğinden hüküm vermeye yeterli bilirkişi tespiti nazara alınarak davanın kabulü ile 7.937,28 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar vermek gerekmiş aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.
H Ü K Ü M :Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere;
1-Davanın KABULÜ ile
7.937,28 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
2-Alınması gereken 542,19 TL harçtan peşin alınan 31,40 TL harcın mahsubu ile bakiye; 510,79 TL harcın davalıdan alınarak hazineye gelir kaydına,
3-Davacı tarafça yapılan 31,40 TL peşin harç, 31,40 TL başvuru harcı, 531,00 TL yargılama gideri olmak üzere toplam; 593,80 TL’ nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
4-Davacı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden yürürlükte bulunan AAÜT ye göre kabul edilen tutar kadar olan 2.725,00 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacı tarafa verilmesine.
5-Kararın talep halinde Yazı İşleri Müdürü tarafından taraflara tebliğine.
6-Kullanılmayan gider avansın karar kesinleştiğinde ve talep halinde davacı tarafa iadesine,
Dair, karar taraf vekillerinin yüzünde tebliğden itibaren iki hafta içinde İstinaf yasa yolu açık olmak üzere verilen karar açıkça anlatıldı, usulen tefhim edildi.12/03/2019

Katip
¸e-imza

Hakim
¸e-imza

Bu belge 5070 sayılı Elektronik İmza Kanunu kapsamında E-İMZA ile imzalanmıştır!