Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İZMİR
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
11. HUKUK DAİRESİ
DOSYA NO : 2021/1169
KARAR NO : 2021/830

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
B Ö L G E A D L İ Y E M A H K E M E S İ K A R A R I

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : İZMİR 1. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 02.04.2021
NUMARASI : 2021/197 E. 2021/351 K.
DAVANIN KONUSU : Tazminat
KARAR TARİHİ : 09.07.2021
KARAR YAZIM TARİHİ : 09.07.2021

İzmir 1. Asliye Ticaret Mahkemesinin 02.04.2021 tarih 2021/197 E. 2012/351 K sayılı kararın Dairemizce incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve istinaf dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, başkan … tarafından düzenlenen rapor dinlenip ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendi.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
DAVA: Davacı vekili, 09.04.2018 tarihinde davalı … şirketine sigortalı aracın müvekkili idaresindeki motosiklet ile çarpışması neticesinde yaralanmalı ve maddi hasarlı trafik kazasının meydana geldiğini, dava konusu kazada maluliyet durumunun ve kusur durumunun alınacak raporlar ile netlik kazanacağını ve müvekkilinin kazadan kaynaklı geçici ve kalıcı maluliyetinin tespit ile birlikte fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzre 100,00 TL kalıcı ve 100,00 TL geçici iş görmezlik tazminatı olmak üzere toplam 200,00 TL maddi tazminatın olay tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalı … şirketinden kusur oranında tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
CEVAP: Davalı vekili, davacı tarafından İstanbul Anadolu 1. ATM 2018/577 Esas sayılı dosyasında aynı konuda açılan davada davanın davacı tarafından ispatlanamamış olması nedeniyle esastan reddine karar verilmiş olup bu kararın kesinleştiğini açıklanan bu nedenlerle davanın usulden reddine karar verildiğini bu nedenlerle davanın reddini istemiştir.
İLK DERECE MAHKEMESİ KARARININ ÖZETİ: Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacı tarafça 09.04.2018 tarihinde meydana gelen kaza ile ilgili aynı kalıcı ve geçici iş göremezlik tazminatına yönelik İstanbul Anadolu 1. ATM 2018/577 E. Esas sayılı dosyasında açılan davada davanın reddine karar verildiği ve 06.01.2021 tarihinde kesinleştiği, aynı konuda iş bu davanın açıldığı, bu durumda 6100 sayılı HMK’nın 114/i maddesinde bahsi geçen ve dava şartı olduğu bildirilen temel hakların aynı davanın daha önceden kesin hükme bağlanmamış olması koşulunun gerçekleşmediği ve HMK 115/2 maddesi gereğince davanın kesin hüküm nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
İSTİNAF NEDENLERİ: Davacı vekili, İstanbul Anadolu 1. ATM 2018/577 E. 2020/478 K. sayılı kararının kesin hüküm niteliği taşımadığını ve esasa ilişkin verilmiş bir karar olmadığını, esasa ilişkin olmayıp usule ilişkin bulunduğunu, ilk derece mahkemesince eksik ve hatalı hüküm kurulduğunu ileri sürerek kararın kaldırılmasını istinaf konusu etmiştir.
GEREKÇE: Dava; trafik kazasından kaynaklı geçici ve kalıcı iş göremezlik tazminatı istemine ilişkin olup ilk derece mahkemesince yukarıda açıklanan gerekçeyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kesin hüküm oluşturduğu mahkemece kabul edilen İstanbul Anadolu 1. ATM yargılama aşamasında celp olunan 2018/577 E. 2020/478 K. sayılı karar evrakı ve ekleri incelendiğinde dosyanın taraflarının aynı olup, dava konusunda 09.04.2018 tarihinde meydana gelen yaralamalı trafik kazasında karşı araç sürücünün sigortalısı şirketten 100 er TL’den 200,00 TL geçici ve kalıcı iş göremezlik tazminatına ilişkin olduğu, yargılama aşamasında mahkemesince maluliyet raporu alınabilmesi için dosyanın ATK ‘ya gönderildiği, ATK’da hazırlanan ön rapora göre bu ön rapordaki eksikliklerin giderilmesi için mahkemece sırasıyla 02.04.2019 tarihli duruşmada elden takip yetkisi verildiği, eksikliğin giderilmemesi üzere 04.07.2019 tarihinde ATK’dan istenen eksik tedavi evraklarını sunmak üzere davacı tarafa 2 ay süre verildiği, bu sürede bulunmaması üzerine 03.12.2019 tarihli duruşmada ATK’nın rapor verebilmesi için talep ettiği eksik tedavi evraklarını sunmak için bu defa 2 ay kesin süre verildiği aksi takdirde bu delillere dayanmaktan vazgeçmiş sayılacağı ve dosya kapsamına göre karar verileceğinin ihtar edildiği, davacı tarafça verilen kesin süreye rağmen eksikliklerin sunulmadığı ve neticeten davacının kalıcı ve geçici iş göremezlik tazminatına ilişkin taleplerini ispatlayamadığı, davanın esastan reddine karar verildiği ve bu kararın 10.12.2020 tarihinde kesinleştiği belirlenmiştir. Yine celp olunan dosyadaki karar duruşmasında davacı verilen süre ve daha sonraki kesin süreye rağmen duruşmaya katılmış ve yeniden süre verilmesi talebinin reddine karar verildiği görülmüştür. Esasen istinafa konu davanın konusu ile daha önce kesin hüküm olduğu ileri sürülen İstanbul Anadolu 1. ATM 2018/577 E. 2020/478 K. Sayılı aynı taraflara ilişkin ve aynı dava konusu olduğu (geçici ve kalıcı iş göremezlik tazminatı) ihtilaf konusu olmayıp tarafların da kabulündedir.
İhtilaf tarafları ve konusu aynı olan kesin hüküm olduğu ileri sürülen İstanbul Anadolu 1. ATM 2018/577 E. 2020/478 K. sayılı dosyada verilen kararın eldeki davada kesin hüküm sonucu doğurup doğurmayacağı noktalarında toplanmaktadır. Yukarıda açıklandığı üzere İstanbul Anadolu 1. ATM 2018/577 E. 2020/478 K. dosyasında mahkemece usulden verilmiş bir karar bulunmamaktadır. Yargılama aşamasında toplanan delillerle birlikte ATK’da dosyanın esası hakkında karar verilebilmesi için maluliyet raporu talep edilmiş, ATK tarafından bu yönde rapor verilebilmesi için eksik tedavi evraklarının davacı tarafça sunulması istenmiş bunun üzerine mahkemesince davacı tarafa art arda bu yönde tedavi evraklarını sunmak üzere 3 kez ve en sonuncusu da ihtaratlı ve kesin süre olacak şekilde sunmadığı takdirde mevcut delillere göre karar verilebileceği ihtar olunarak uzun süreli kesin süre verilmiş ve buna rağmen davacı tarafça karar verilebilmesi için gerekli olan tedavi evrakları ya da da bulunabilecekleri yerler bildirilmeden mahkemece işin esasına uygun bir şekilde maluliyet durumu ispatlanamadığından davanın esastan reddine karar verilmiştir. 10.12.2020 tarihinde kesinleşen ilk karar esası itibariyle yukarıda da açıklandığı üzere davanın ispatı noktasında verilmiş bir karar olup usule yönelik bir karar değildir. Gerçekte davacı taraf kesinleşen o dosyada tazminata hükmedilebilmesi için geçici ve kalıcı iş göremezlik tazminatı verilebilmesi için bulunması şart olan geçici ve kalıcı iş göremezlik durumunu ispat edebilmiş değildir. Bu bakımdan verilen o davanın ispatlanmayana davanın esasına ilişkin bulunmaktadır.
HMK’nın 303/1. maddesine göre, bir davaya ait şeklî anlamda kesinleşmiş olan hükmün, diğer bir davada maddi anlamda kesin hüküm oluşturabilmesi için, her iki davanın taraflarının, dava sebeplerinin ve ilk davanın hüküm fıkrası ile ikinci davaya ait talep
sonucunun aynı olması gerekmekte olup, 2.fıkrasına göre ise bir hüküm, davada veya karşılık davada ileri sürülen taleplerden, sadece hükme bağlanmış olanlar hakkında kesin hüküm teşkil etmektedir.
Yukarıda da açıklandığı üzere kesin hüküm kararı olduğu ileri sürülen İstanbul Anadolu 1. ATM 2018/577 E. 2020/478 K. Sayılı kararı ile eldeki davadaki dava konusunun taraflarının, dava sebeplerinin önceki davadaki hüküm fıkrası ile bu davadaki kanıt sorununun aynı olup önceki davada davanın esasa ilişkin ve ispatlanamadığından davanın reddine karar verildiği, buna göre HMK’nın 114/1. maddesi uyarınca aynı davanın daha önceden kesin hükme bağlanmamış olması koşulunun bu davada gerçekleşmediğinden davanın HMK 115/2. maddesi gereğince dava şartı yokluğu nedeniyle usulden reddine karar verilmesinde usul ve yasaya aykırılık bulunmamaktadır.
Bu durumda, istinaf kanun yoluna başvuranın dilekçesinde yer verdiği itirazların açıklanan gerekçe ışığında yerinde olmamasına, kararda kamu düzenine ilişkin bir aykırılık bulunmamasına, kararının usul ve esas yönünden hukuka uygun olmasına göre, duruşma açılmasına gerek görülmeyerek Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-b-1 maddesi gereğince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesi gerekmiştir.
HÜKÜM : Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1-Davacı vekilinin istinaf başvurusunun Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-b-1 maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE,
2-Davacı yönünden istinaf karar harcı olan 59,30 TL peşin olarak alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
3-İstinaf başvurusu nedeni ile davacının yaptığı giderlerin kendi üzerinde bırakılmasına,
Dosya üzerinden yapılan inceleme neticesinde, kararın tebliğinden itibaren iki hafta içinde Yargıtay ilgili Hukuk Dairesinde temyiz yolu açık olmak üzere 09.07.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.