Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İZMİR
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
11. HUKUK DAİRESİ

DOSYA NO : 2020/226
KARAR NO : 2022/1745

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
B Ö L G E A D L İ Y E M A H K E M E S İ K A R A R I

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : İZMİR 6. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 11/11/2019
NUMARASI : 2018/233 Esas 2019/750 Karar
DAVANIN KONUSU : Geçici ve Kalıcı İş Göremezlik Tazminatı
KARAR TARİHİ : 28.11.2022
KARAR YAZIM TARİHİ : 28.11.2022
İzmir 6.Asliye Ticaret Mahkemesinin 11.11.2019 tarih 2018/233 Esas 2019/750 Karar sayılı kararın Dairemizce incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve istinaf dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, üye … tarafından düzenlenen rapor dinlenip ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendi.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ :
DAVA :Davacı vekili, 14.07.2018 tarihinde davalı nezdinde zorunlu mali sorumluluk poliçesiyle sigortalı aracın müvekkilinin kullandığı araca çarpması nedeniyle müvekkilinin ağır şekilde yaralandığını ileri sürerek, 50,00 TL geçici, 50,00 TL kalıcı iş göremezlik tazminatının olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, ıslah dilekçesiyle talebini 11.295,71 TL kalıcı, 4.566,38 TL olmak üzere toplam talebini 15.862,09 TL’ye yükseltmiştir.
CEVAP : Davalı vekili, maluliyet raporunu ATK’dan alınması gerektiğini, geçici iş göremezlik tazminatının teminat dışı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İLK DERECE MAHKEMESİ KARARININ ÖZETİ : Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacı sürücünün % 25, davalı nezdinde sigortalı araç sürücüsünün % 75 oranında kusuruyla kazanın meydana geldiği gerekçesiyle, davanın kabulü ile 11.295,71 TL geçici iş göremezlik, 4.566,38 TL geçici iş göremezlik tazminatı olmak üzere toplam 15.862,09 TL tazminatın davalı sigorta şirketinden dava tarihi olan 24.12.2018 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle tahsiline karar verlmiştir.
Karara karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
İSTİNAF NEDENLERİ : Davalı vekili, geçici iş göremezlik tazminatının poliçe genel şartları uyarınca teminat kapsamında olmadığını, araç sürücüsünü yüklenen kusur, davacının maluliyet oranı ve hesaplanan tazminatın fahiş olduğunu istinaf nedenleri olarak ileri sürmekle kararın kaldırılmasını istemiştir.
GEREKÇE :Dava, geçici ve kalıcı iş göremezlik tazminatının kazaya sebebiyet veren aracın zorunlu mali sorumluluk sigortacısından tahsili istemine ilişkin olup, ilk derece mahkemesince yukarıda yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dairemizce HMK’nın 355. maddesi uyarınca istinaf nedenleriyle ve resen kamu düzenine ilişkin sebeplerle sınırlı olarak istinaf incelemesi yapılmıştır.
Davacı vekili, müvekkilinin kullandığı motosiklete davalı nezdinde sigortalı aracın çarpması nedeniyle müvekkilinin yaralandığını ileri sürerek, geçici ve kalıcı iş göremezlik tazminatı talebinde bulunmuştur.
Trafik polislerince düzenlenen kaza tespit tutanağında davalı nezdinde sigortalı araç sürücüsünün kavşaklara geçiş önceliğine uymamak nedeniyle asli, motosiklet sürücüsü olan davacının hızını aracın yük ve teknik özellikleriyle yol durumunu gerektirdiği şartalara uymamak nedeniyle tali kusurlu olduğu belirtilmiş, mahkemece trafikçi bilirkişiden alınan raporda aynı nedenlerde sigortalı araç sürücüsünün % 75 oranında asli kusurlu, motosiklet sürücüsü olan davacının % 25 oranında tali kusurlu olduğu belirtilmiştir. Mahkemece kusur raporuna itibar edilerek hüküm kurulmuştur. Kusur raporu, kaza tespit tutanağına ve dosya kapsamına uygun bulunmakla kusura ilişkin istinaf itirazları reddedilmiştir.
Mahkemece Ege Üniversitesi Tıp Fakültesinden alınan maluliyet raporu kaza tarihi itibareyle yürürlükte olan Engellilik Ölçütü Sınıflandırması ve Engellilere Verilecek Sağlık Kurul Raporları Hakkındaki Yönetmelik hükümlerine uygun olarak hazırlanmış olup dosya kapsamına uygun ve bilimsel olarak hazırlanan maluliyet raporuna yönelik davalı vekilinin istinaf itirazları reddedilmiştir.
Aktüerya alanında uzman bilirkişiden alınan raporda son dönemdeki Yargıtay içtihatlarına uygun şekilde TRH 2010 Yaşam Tablosu kullanılmış olup dosya kapsamına uygun aktüera raporuna karşı istinaf itirazları yerinde görülmemiştir.(Yargıtay 4. H.D’nin 22.06.2021 tarih 2021/3089E, 2021/3441K).
Davalı sigorta vekili hüküm altına alınan geçici iş göremezlik tazminatının teminat kapsamında olmadığını istinaf nedeni olarak ileri sürmüştür. 25.02.2011 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 13.02.2011 tarihli 6111 Sayılı Yasa’nın 59.maddesi ile 2918 Sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 98. maddesi değiştirilmiş, buna göre “trafik kazaları nedeniyle üniversitelere bağlı hastaneler ve diğer resmi ve özel sağlık kuruluşlarının sundukları sağlık hizmet bedellerinin kazazedenin sosyal güvencesi olup olmadığına bakılmaksızın Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanacağı”, Yasanın geçici 1. maddesi ile de “Bu Kanunun yayımlandığı tarihten önce meydana gelen trafik kazaları nedeniyle sunulan sağlık hizmet bedellerinin Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanacağı, sözkonusu sağlık hizmet bedelleri için bu Kanun’un 59. maddesine göre belirlenen tutarın %20’sinden fazla olmamak üzere belirlenecek tutarın üç yıl süreyle ayrıca aktarılmasıyla anılan dönem için ilgili sigorta şirketleri ve …nın yükümlülüklerinin sona ereceği,” öngörülmüştür. Sigorta şirketi, motorlu aracın işletilmesinden kaynaklanan kaza nedeniyle zarar görenlerin tedavisi için ödenen giderleri zorunlu olarak teminat altına alır. Sigorta şirketinin, işleten ve sürücünün yasadan ve sözleşmeden doğan bu yükümlülüğü, 6111 sayılı Yasa ile getirilen düzenleme ile sona erdirilmiş bulunmaktadır. 2918 sayılı Yasa’nın 98. maddesinde belirtilen tedavi giderleri yönünden sorumluluğun dava dışı Sosyal Güvenlik Kurumu’na geçmiştir.
Yukarıda açıklandığı üzere geçici işgöremezlik talebi yönünden sigorta şirketlerinin sorumluluğu devam ettiğinden mahkemece gecici iş göremezlik tazminatına hükmedilmesinde bir isabetsizlik yoktur.(Yargıtay 4. H.D’nin 13.09.2021 tarih 2021/3454E, 2021/4465K sayılı kararı).
Bu durumda, istinaf kanun yoluna başvuranın dilekçesinde yer verdiği itirazların açıklanan gerekçe ışığında yerinde olmamasına, kararda kamu düzenine ilişkin bir aykırılık bulunmamasına, kararının usul ve esas yönünden hukuka uygun olmasına göre, duruşma açılmasına gerek görülmeyerek Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-b-1 maddesi gereğince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesi gerekmiştir.
HÜKÜM : Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1-Davalı vekilinin istinaf başvurusunun Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-b-1 maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE,
2-Davalı yönünden istinaf karar harcı olan 1.083,54 TL’den peşin alınan 270,88 TL’nin mahsubu ile eksik kalan 812,66 TL’nin davalıdan tahsiline,
3-İstinaf başvurusu nedeni ile davalının yaptığı giderlerin kendi üzerinde bırakılmasına,
Dosya üzerinden yapılan inceleme neticesinde, HMK’nın 362/1-a maddesi uyarınca miktar itibariyle kesin olmak üzere oy birliğiyle karar verildi.28.11.2022