Görüntülediğiniz mahkeme kararı henüz kesinleşmemiştir. Yararlı olması amacıyla eklenmiştir.
T.C.
İZMİR
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
11. HUKUK DAİRESİ
DOSYA NO : 2019/2943
KARAR NO : 2022/1418
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
B Ö L G E A D L İ Y E M A H K E M E S İ K A R A R I
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : İZMİR 5. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 25.04.2019
NUMARASI : 2016/1318 E. – 2019/474 K.
DAVANIN KONUSU : Geçici ve Kalıcı İş Göremezlik Tazminatı
DAVA TARİHİ : 08.11.2016
KARAR TARİHİ : 12.10.2022
KARAR YAZIM TARİHİ : 12.10.2022
İzmir 5.Asliye Ticaret Mahkemesinin 25.04.2019 tarih 2016/1318 E. – 2019/474 K. sayılı kararın Dairemizce incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve istinaf dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, üye … tarafından düzenlenen rapor dinlenip ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendi.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ :
DAVA : Davacı vekili, 31.05.2016 tarihinde davalının zorunlu mali sorumluluk sigortacısı olduğu aracın müvekkili …’a çarpması nedeniyle müvekkilinin ağır şekilde yaralandığını istinaf nedenleri olarak ileri sürmekle, 100,00 TL maddi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, değer artırım dilekçesiyle geçici iş göremezlik tazminatı talebini toplam 1.177,46 TL’ye, kalıcı işgöremezlik tazminatı talebini toplam 18.33,55 TL’ye yükseltmiştir.
CEVAP : Davalı vekili kusur raporunun ATK’dan alınması gerektiğini, kusur, sakatlık oranı tespit edildikten sonra aktüerya raporu alınması icap ettiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
İLK DERECE MAHKEMESİ KARARININ ÖZETİ : Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre kazanın meydana gelmesinde davalı sürücünün % 25 oranında, davacının ise % 75 oranında kusurlu olduğu, davacının % 8 maluliyete uğradığı, iyileşmesinin 4 aya kadar uzadığı gerekçesiyle, 1.177,46 TL geçici iş göremezlik, 18.333,55 TL kalıcı iş göremezlik zararı olmak üzere toplam 19.411,01 TL tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile tahsiline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
İSTİNAF NEDENLERİ : Davalı vekili, davacının kaza tarihinde 3 yaşında olduğunu, maluliyet tespitinin “Çocuklar için Özel Gereksinim Değerlendirmesi Hakkında Yönetmelik” hükümlerine göre yapılması gerekirken Ege Üniversitesi Hastanesi raporunda yetişkinlere yönelik olarak hazırlanmış olan Engellilik Ölçütü Sınıflandırması ve Engellilere Verilecek Sağlık Kurulu Raporu Hakkındaki Yönetmelik hükümlerine göre hazırlandığını, müvekkili sigorta şirketi tarafından alınan tıbbi değerlendirme raporuna göre davacının özür oranını en fazla % 5 olarak esas alınabileceğini, geçici iş göremezlik tazminatının teminat dışı olduğunu, sürekli iş göremezlik tazminatı hesabının yanlış yapıldığını, davacının kaza tarihinde 3 yaşında olmasına rağmen çalışma yaşı dikkate alınmadan hesaplamanın kaza tarihinden itibaren yapıldığını istinaf nedenleri olarak ileri sürmekle kararın kaldırılmasını istemiştir.
GEREKÇE : Dava, geçici ve kalıcı iş göremezlik tazminatı istemine ilişkin olup, ilk derece mahkemesince yukarıda yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dairemizce HMK’nın 355. maddesi uyarınca istinaf nedenleriyle ve resen kamu düzenine ilişkin sebeplerle sınırlı olarak istinaf incelemesi yapılmıştır.
Maluliyete ilişkin alınacak raporların, haksız fiil; 11.10.2008 tarihinden önce ise Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğüne, 11.10.2008 ila 01.09.2013 tarihleri arasında ise Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği’ne, 01.09.2013 tarihinden sonra ise Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliği’ne, 01.06.2015 tarihinden sonra ise Özürlülük Ölçütü Sınıflandırması ve Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik, 20.02.2019 tarihinden sonra Erişkinler İçin Engellilik Değerlendirmesi Hakkında Yönetmelik hükümleri, yaralananın çocuk olması halinde ise 20.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren Çocuklar İçin Özel Gereksinim Değerlendirilmesi Hakkındaki Yönetmelik hükümlerine göre maluliyetin tespiti gerekmektedir.(Yargıtay 4. H.D’nin 2022/1375 E, 2022/9631K sayılı kararı). Somut olayda Ege Üniversitesinden alınan raporda kaza tarihi itibariyle yürürlükte olan Özürlülük(Engellilik) Ölçütü Sınıflandırması ve Özürlülere (Engellilere) Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre hazırlanmış olup alınan rapor dosya kapsamına uygun, denetime elverişli ve bilimsel olmakla davalı vekilinin rapora yönelik istinaf itirazları haklı bulunmamıştır.
Davacı, 24.06.2013 doğumlu olup kaza tarihinde 3 yaşında olmakla gelir getirici bir işte fiilen çalışması mümkün olmadığından davacı çocuk için işgücü kaybı (efor kaybı) tazminat hesabı yapılırken, fiilen çalışmaya başlayacağı 18 yaşına kadar AGİ dahil edilmemiş asgari ücret üzerinden ve 18 yaştan sonraki aktif devre içinse AGİ bedeli dahil edilmiş asgari ücret üzerinden hesap yapılması doğrudur. (Yargıtay 4. H.D’nin 21.02.2022 tarih 2021/10577E, 2022/2982K ve 04.10.2021 tarih 2021/5496E, 2021/5955K). Bu yöndeki istinaf itirazı reddedilmiştir.
Ne var ki davacının kaza tarihindeki yaşı itibariyle, kazanç getiren herhangi bir işte çalışması söz konusu olamayacağı ve bu yönden mahrum kalınan bir kazançtan bahsedilemeyeceğine göre; davacı çocuk için hesaplanan geçici işgöremezlik tazminatına hükmedilmemesi gerekirken, mahkemece geçici iş göremezlik tazminatına hükmedilmesi doğru olmamış, geçici iş göremezlik tazminatı talebinin reddine dair karar verilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.
Bu durumda, yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığından Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-b-2 maddesi uyarınca istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak sadece geçici iş göremezlik tazminatının reddiyle ilgili yeniden esas hakkında karar verilmesi gerekmiş, yasa gereği ilk derece mahkemesi kararının sair yönleri aynen tekrar edilmiştir.
HÜKÜM : Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1-Davalı vekilinin istinaf başvurusunun kısmen KABULÜ ile İzmir 5.Asliye Ticaret Mahkemesinin 25.04.2019 tarih 2016/1318 E. – 2019/474 K.sayılı kararının Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-b-2 maddesi uyarınca KALDIRILMASINA,
2-Davanın KISMEN KABULÜNE,
18.333,55 TL kalıcı iş göremezlik zararının dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine,
1.177,46 TL’lik geçici iş göremezlik talebinin REDDİNE,
492 Sayılı Harçlar Kanunu gereğince alınması gereken 1.252,36 TL harçtan peşin alınan 96,20 TL harcın mahsubu ile bakiye 1.156,16 TL harcın davalıdan alınarak hazineye gelir kaydına,
Davacı tarafından yatırılan 29,20 TL peşin harç ve 67,00 TL tamamlama harcı olmak üzere toplam 96,20 TL’nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,Davacı kendisini vekille temsil ettirdiğinden vekilin harcadığı emek ve mesaiye karşılık yürürlükte bulunan AAÜT ne göre 2.725,00 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, Reddedilen miktar yönünden davalı kendisini vekille temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte olana AAÜT uyarınca 1.177,46 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
Davacı tarafından yapılan 62,70 TL başvuru harcı, 900,00 TL Bilirkişi ücreti, 229,20 TL tebligat ve yazışma gideri, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesine ödenen muayene bedeli olarak 457,00 TL olmak üzere toplam 1.648,90 TL yargılama giderinin haklılık durumuna göre 1.556,56 TL’sinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, bakiye masrafın davacı üzerinde bırakılmasına, Artan gider avansının taraflara ödenmesine,
3-İstinaf yoluna başvuran tarafından yatırılan istinaf karar harcının talep halinde istinaf yoluna başvurana iadesine,
4-İstinaf yoluna başvuran tarafından istinaf yargılaması nedeniyle yapılan 121,30 TL başvurma harcı, 27,00 TL posta masrafı olmak üzere toplam 148,30 TL istinaf yargılama giderinin istinaftaki haklılık durumuna göre 8,30 TL’sinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, bakiye masrafın davalı üzerinde bırakılmasına,
Dosya üzerinden yapılan inceleme neticesinde, HMK’nın 362/1-a maddesi uyarınca miktar itibariyle kesin olmak üzere 12.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.