Görüntülediğiniz mahkeme kararı henüz kesinleşmemiştir. Yararlı olması amacıyla eklenmiştir.

T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
9.HUKUK DAİRESİ
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
K A R A R
ESAS NO: 2019/1583
KARAR NO: 2021/1239
İNCELENEN DOSYANIN
MAHKEMESİ: İSTANBUL ANADOLU 5. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
KARAR TARİHİ: 11/12/2018
NUMARASI : 2017/931 Esas – 2018/1181 Karar
DAVA: Tazminat (Ölüm Ve Cismani Zarar Sebebiyle Açılan Tazminat)
KARAR TARİHİ: 24/06/2021
Yukarıda yazılı İlk Derece Mahkemesi kararına karşı istinaf yasa yoluna başvurulması üzerine, Dairemiz Heyetince yapılan müzakere sonucunda;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ :Davacı vekili dava dilekçesi ile; 08/04/2006 tarihinde sürücü …’nın sevk ve idaresindeki davalı … şirketine sigortalı … plaka sayılı aracın seyir halinde iken yapmış olduğu kaza neticesinde müvekkilinin ağır bir biçimde yaralandığını ve davacının geçici-kalıcı maluliyetinin söz konusu olduğunu, davacının kazanın oluşumunda bir kusuru olmadığını, kusurun tamamının … plakalı araçta olduğunu, ilgili aracın davalı … nezdinde sigortalı olduğunu, davalı … şirketinin limitler oranında ve ancak kusur oranından bağımsız sorumlu bulunduğunu, söz konusu kazada davacının bedensel zarara uğraması nedeni ile toplanacak delillere göre maddi tazminat tutarının belirlenerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile davalı … yönünden limitini aşmamak üzere şimdilik maluliyete ilişkin zararlar yönünden 100 TL ve bakıcı gideri yönünden 100 TL olmak üzere 200 TL’nin kaza tarihinden itibaren işletilecek ticari avans faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; sigorta sözleşmesinden doğan bütün taleplerin iki yılda zamanaşamına uğradığını, dava konusu olay tarihinin 08/04/2006 olması ve davanın 22/08/2017 tarihinde açılması nedeniyle davacı tarafın talep ve davasının zamanaşımına uğradığını, bu nedenle zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmesini ayrıca poliçeden kaynaklı sakatlanma halinde kişi başına azami sorumluluk limitinin kaza tarihinde 57.500,00 TL olduğunu ve sigortalı araç sürücüsünün kusur oranında zarar ve nispetinde olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, “Davanın zamanaşımı nedeni ile reddine” karar verilmiştir. Bu karara karşı davacı vekili istinaf başvurusunda bulunulmuştur.Davacı vekili istinaf başvuru dilekçesinde özetle; davaya konu tazminat alacağının zamanaşımına uğramadığını, yerleşik Yargıtay içtihatları uyarınca bedensel zarardan kaynaklı tazminat talepleri için zamanaşımı süresi, zararın varlığının öğrenilmesinden itibaren başlayacağını, mahkeme kararında “davacı tarafından yapılan tedavilere rağmen zararın giderilemediği yönünde herhangi bir delil de sunulamadığı” şeklinde hüküm kurulduğunu, müvekkile ilişkin tedavilerin devam ettiğinin açık olduğunu, bu konuda araştırma yapılmadan eksik inceleme ile hüküm kurulduğunu belirterek istinaf yasa yoluna başvurmuştur. Dava, yaralamalı trafik kazası nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkin olup istinaf açısından uyuşmazlık konusu HMK’nın 355. maddesine göre kamu düzeni ve istinaf nedenleri ile sınırlı olmak üzere İlk Derece Mahkemesince verilen kararın usul, yasa ve dosya içeriğine uygun olup olmadığıdır.Dosya kapsamından, 08/04/2006 tarihinde davalı nezdinde zorunlu mali mesuliyet sigorta poliçesi ile sigortalı bulunan aracın motosiklet ile seyir halindeki davacıya çarpması ile yaralamalı trafik kazası meydana geldiği, davacının yaralandığı, bu nedenle de maddi (geçici ve sürekli iş göremezlik ile bakıcı gideri zararı) tazminat talep ettiği anlaşılmıştır.2918 sayılı KTK.nun 109/1. maddesinde “Motorlu araç kazalarından doğan maddi zararların tazminine ilişkin talepler, zarar görenin zararı ve tazminat yükümlüsünü öğrendiği tarihten başlayarak 2 yıl ve her halde, kaza gününden başlayarak 10 yıl içinde zamanaşımına uğrar” hükmü, yine aynı kanunun 109/2. maddesinde ise “dava, cezayı gerektiren bir fiilden doğar ve Ceza Kanunu bu fiil için daha uzun bir zamanaşımı süresi öngörmüş ise bu süre maddi tazminat talepleri için de geçerlidir” hükmüne yer verilmiştir. Bu hükümde, ceza zamanaşımının uygulanması bakımından, sürücü ve diğer sorumlular arasında bir ayrım yapılmamış, kuralın bunların tümü için geçerli olduğu, hepsi için aynı zamanaşımı süresinin uygulanacağı öngörülmüştür.Ceza Kanunu’nda öngörülen daha uzun ceza zamanaşımı (uzamış zamanaşımı) süresi, olay tarihinden itibaren işlemeye başlar. Sürenin işlemeye başlaması için zarar görenin zararı ve onun failini öğrenmesi gerekmez. Ancak zarar ve onun faili, uzamış zamanaşımı süresinin bitmesinden sonra öğrenilmiş ise davanın, öğrenme tarihinden itibaren 2 yıllık süre içerisinde açılması gerekir. Zararın ve failin uzamış zamanaşımı süresinin bitmesinden sonra öğrenilmesi halinde, tazminat talebinin, öğrenme tarihinden itibaren 2918 sayılı yasanın 109. maddesindeki 2 yıllık zamanaşımı süresi içerisinde ileri sürülmesi gerekmektedir. Öğrenme tarihinden itibaren, yeni bir uzamış zamanaşımı süresi işlemez (Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 16/04/2008 tarih, 2008/4-326 E. ve 2008/325 K.sayılı kararı).Somut olayda kaza; davacının 08/04/2006 tarihinde dava dışı sürücünün kullandığı aracın çarpması nedeni ile yaralandığı, davacının 04/06/2007 tarihinde onaylanan “Adi Malül” olduğuna ilişkin İzmir Asker Hastanesi Baştabipliğinin 13/12/2006 tarihli sağlık raporunun alındığı görülmektedir. Dava dilekçesi anlatımda davacının yaralanması nedeni ile gelişen durum olduğuna yönelik bir durumdan söz edilmemiştir. Davaya konu trafik kazası 08/04/2006 tarihinde gerçekleşmiş, davacının yaralandığı ileri sürülerek açılan davanın, aynı zamanda 5237 sayılı TCK’nun 89/1 maddesinde düzenlenen ve taksirle yaralama olarak tanımlanan cezayı gerektiren eylem niteliğinde bulunması; bu eylemle ilgili ceza davasının TCK’nun 66/1-e maddesi uyarınca sekiz yıllık zamanaşımı süresine tabi olması; 2918 sayılı KTK’nun 109/2 maddesi uyarınca bu sürenin görülmekte olan maddi tazminat davası için de geçerli olması; davanın olay tarihi üzerinden sekiz yıl geçtikten sonra 22/08/2017 tarihinde açılmış olması karşısında, somut olayda uzamış ceza zamanaşımının gerçekleştiği açıktır. Yine davaya konu olay nedeni ile zararın öğrenildiği 04/06/2007 tarihinden ve tazminat sorumlusunun öğrenildiği 04/05/2006 tarihli Kovuşturmaya Yer Olmadığı Kararı tarihi de ceza zamanaşımı dolmadan önce olduğundan başka bir ifadeyle zararın ve failin uzamış zamanaşımı süresinin bitmesinden sonra öğrenilmesi hali de gerçekleşmediğinden Yargıtay Hukuk Genel Kurulu kararında vurgulanan 2918 sayılı yasanın 109. Maddesinde düzenlenen iki yıllık zamanaşımı süresi de dolmuş bulunmaktadır.Kaldı ki dava, 2918 sayılı KTK’nın 109/1. maddesinde düzenlenen, her halde, kaza gününden başlayan 10 yıllık tavan zamanaşımı da geçmiştir.Yukarıda açıklanan maddi ve hukuksal olgulara göre dava tarihinde zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından mahkemece davanın zamanaşımı nedeni ile reddine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığından davacının istinaf talebi yerinde değildir.Bu nedenlerle; davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b/1. maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
KARAR: Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere:1-Davacı vekilinin yukarıda esas ve karar numarası yazılı İlk Derece Mahkemesi kararına karşı yapmış olduğu istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE,2-Harçlar Yasası’na göre alınması gereken 59,30 TL harçtan peşin alınan 44,40 TL harcın mahsubu ile bakiye 14,90 TL harcın davacıdan tahsili ile Hazineye irat kaydına,3-İstinaf yargılama giderlerinin istinaf eden üzerinde bırakılmasına,4-Duruşma yapılmadığından, vekalet ücreti hükmedilmesine yer olmadığına, 5-İstinaf aşaması için yatırılan gider avansından artan kısmın yatıran tarafa iadesine, Dosya üzerinde yapılan inceleme sonunda, HMK’nın 361. maddesi uyarınca kararın tebliğ tarihinden itibaren iki hafta içerisinde Yargıtay ilgili hukuk dairesine hitaben verilecek temyiz dilekçesi ile temyiz yasa yolu açık olmak üzere oybirliği ile karar verildi.24/06/2021