Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
9. HUKUK DAİRESİ
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
İ S T İ N A F K A R A R I
ESAS NO : 2018/3202
KARAR NO : 2018/1597
İNCELENEN DOSYANIN
MAHKEMESİ: İSTANBUL ANADOLU 2. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
KARAR TARİHİ: 20/03/2018
NUMARASI : 2016/427 Esas – 2018/303 Karar
DAVA : Tazminat
KARAR TARİHİ: 29/11/2018
Yukarıda yazılı İlk Derece Mahkemesi kararına karşı istinaf yasa yoluna başvurulması üzerine Dairemiz Heyetince yapılan müzakere sonucunda;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Davacılar vekilinin dava dilekçesinde özetle, 12/12/2015 tarihinde vekil edenlerinin destekleri sürücü …’in sevk ve idaresindeki … plakalı araç ile Van ilinden Erciş ilçesine seyir halinde olan ve kendi istikametinden sol şerit üzerinde ilerleyen sürücü …’in sevk ve idaresindeki … plakalı aracın sağ ön yan kısımlarına kendi aracının sağ ön yan kısımları ile çarpması neticesinde çift taraflı, ölümlü, yaralanmalı ve maddi hasarlı trafik kazası meydana geldiğini, kaza tespit tutanağına göre …. plakalı araç sürücüsü kazada vefat eden …in kusurlu olduğunun belirtildiğini, …. plakalı aracın kaza tarihinde ZMSS ile davalı sigorta şirketine sigortalı olduğunu, olayda müvekkillerinin baba ve eşi olan …’in hayatını kaybettiğini ve desteğinden yoksun kaldıklarını, bu nedenlerle davacı … ve … için 250,00’er TL, davacı eş…için 500,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili dava dilekçesinde özetle; sorumluluklarının sigortalı aracın sürücüsünün kusuru oranında olduğunu, zorunlu mali mesuliyet sigortasının 3.kişilerin zararını teminat altına aldığını, kaza genel şartlarda yapılan değişiklikten sonra meydana geldiğinden davacıların talebinin teminat dışında kaldığını bu nedenle davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda; davanın reddine karar verilmiş, karara karşı davacılar vekilince istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
Davacılar vekilinin istinaf başvurusu; zorunlu sorumluluk sigortasından kural olarak zarar gören üçüncü kişilerin yararlandığı, davanın mirasçı sıfıtayla değil üçüncü kişi sıfatıyla açıldığı, bu nedenle destekten yoksun kalma tazminatı taleplerinin haklı olduğu yönüne ilişkindir.
Dava, çift taraflı trafik kazası sonucunda vefat eden tam kusurlu müteveffa sürücünün desteğinden yoksun kalan eş ve çocuklarının, ölenin kullandığı aracın zorunlu mali sorumluluk sigortacısından destekten yoksun kalma tazminatı istemine ilişkindir.
Karayolları Motorlu Araçlar Zorunlu Mali Sorumluluk (Trafik) Sigortası Genel Şartları A.3. maddesine ve A.5. maddesinin (ç) bendine göre ancak, üçüncü kişinin ölümü dolayısıyla destek zararları, destekten yoksun kalma (ölüm) teminatı kapsamındadır. Bunun sonucu olarak, sigortacı ya da güvence hesabının destek zararlarından sorumlu olması için motorlu aracın işletilmesi sırasında mutlaka ölen kişinin üçüncü bir kişi olması gerekir. İşleteni veya eylemlerinden sorumlu olduğu sürücüyü üçüncü kişi olarak kabul etmek mümkün değildir.
Yine genel şartların A.6. maddesi (d) bendinde destekten yoksun kalan hak sahibinin, sigortalının sorumluluk riski kapsamında olmakla beraber destek şahsın kusuruna denk gelen destek tazminatı talepleri, teminat kapsamı dışında tutulmuştur.
Davalı tarafın sorumluluğunun dayanağı olan poliçenin, ZMMS Genel Şartlarının yürürlüğe girdiği 01/05/2015 tarihinden sonra (27/08/2015 tarihinde) tanzim edilmiş olduğu görülmektedir.
Kaza tarihinde yürürlükte bulunan Karayolları Trafik Kanunu’nun da sigortalının sorumluluk riski kapsamında olmayan destek tazminatı talepleri ile destekten yoksun kalan hak sahibinin, sigortalının sorumluluk riski kapsamında olmakla beraber destek şahsının kusuruna denk gelen destek tazminatı taleplerini sigorta teminat kapsamında olduğuna ilişkin bir düzenleme olmadığı ve kapsama giren teminat türleri arasında bulunmamasına göre davacıların 12/12/2015 tarihinde meydana gelen trafik kazası nedeniyle destek tazminatı talep etme hakları bulunmadığından, mahkemece davanın reddi yönünde verilen kararda isabetsizlik bulunmamaktadır.
Bu nedenlerle davacıların istinaf isteminin HMK’nın 353/1-b/1. maddesi gereğince reddine dair aşağıdaki hüküm kurulmuştur.
KARAR: Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere ;
1-Davacılar vekilinin istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b-1 maddesi gereğince ESASTAN REDDİNE,
2-Harçlar Yasası’na göre alınması gereken harç peşin alındığından, ayrıca harç alınmasına yer olmadığına,
3- İstinaf başvurusu nedeniyle davacı tarafça yapılan yargılama giderlerinin üzerinde bırakılmasına,
4-İstinaf incelemesi duruşmalı yapılmadığından vekalet ücreti hükmedilmesine yer olmadığına,
Dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda, HMK’nın 361/1. maddesi uyarınca, gerekçeli kararın tebliğinden itibaren 2 hafta içinde Yargıtay’da temyiz yasa yolu açık olmak üzere oy birliği ile karar verildi.29/11/2018.