Görüntülediğiniz mahkeme kararı henüz kesinleşmemiştir. Yararlı olması amacıyla eklenmiştir.
T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
40. HUKUK DAİRESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ KARARI
Dosya No: 2022/2423
Karar No: 2023/647
İncelenen Kararın
Mahkemesi: İstanbul 14. Asliye Ticaret Mahkemesi
Tarihi: 11/05/2022
Numarası: 2017/353 (E) – 2022/351 (K)
Davanın Konusu: Maddi ve Manevi Tazminat
Karar Tarihi: 18/4/2023
Yukarıda yazılı İlk derece mahkemesi kararına karşı istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Dairemiz Heyetince yapılan müzakere sonucunda;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ: Dava, trafik kazasından kaynaklanan destekten yoksun kalma tazminatı ve manevi tazminat istemine ilişkindir. İlk derece mahkemesince, davacı … için 1.000,00 TL, davacı … için de 1.000,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsil edilerek, adları geçen davacılara verilmesine; davacı … için 50.000,00 TL, davacı … için 30.000,00 TL manevi tazminatın davalılar … ve …’dan müştereken ve müteselsilen tahsil edilerek, adları geçen davacılara verilmesine karar verilmiştir. Bu karara karşı istinaf kanun yoluna başvuran davalı … vekili dilekçesinde özetle; ölenin kardeşi davacı … lehine destekten yoksun kalma tazminatına hükmedilebilmesi için kanıtlanması gereken eylemli bakım ve yardım ilişkisinin ispatlanamadığını, yeterli sürücü belgesi bulunmayan kişinin yönetimindeki araca binen ölenin bu davranışından ötürü birlikte kusur indirimi yapılması gerektiğini, müvekkili aleyhine hükmedilebilecek bir tazminat var ise TRH 2010 tablosu ve teknik faizin uygulanması, kusur oranının da Adli Tıp Kurumu (ATK) tarafından belirlenmesi gerektiğini, müvekkilinin temerrüdünün bulunmadığını belirterek ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasını talep etmiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun (HMK) 355 inci maddesi uyarınca ileri sürülen istinaf nedenleri ve kamu düzenine ilişkin konularla sınırlı biçimde yapılan inceleme sonunda:İlk derece mahkemesinin hükmünü verdiği 2022 yılı için HMK’nin 341 inci maddesinin, 2 nci fıkrasında öngörülen istinaf başvuru sınırının, aynı Kanunun ek 1/1-2 nci maddesi uyarınca her takvim yılı başından geçerli olmak üzere yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle hesaplandığında 8.000,00 TL olduğu, ilk derece mahkemesince ise davacı … için 1.000,00 TL, davacı … için de 1.000,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsil edilerek, adları geçen davacılara verilmesine karar verildiğinin anlaşılması karşısında; davalı … vekilinin incelenmesine yasal olanak bulunmayan ilk derece mahkemesinin destekten yoksun kalma tazminatına ilişkin hükmüne yönelik istinaf dilekçesinin HMK’nin 341 inci maddesinin 2 nci fıkrası uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
KARAR: Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere: 1-Davalı … vekilinin ilk derece mahkemesinin kararına yönelik istinaf dilekçesinin HMK’nin 352/1-b maddesi gereğince reddine,2-İstinaf dilekçesinin reddine karar verildiğinden, istinaf başvurusu sırasında ödenen istinaf karar ve ilam harcı ile istinaf başvuru harcının istekte bulunulması durumunda ilk derece mahkemesince davalı …na geri verilmesine, 3-İstinaf kanun yolu başvurusu nedeniyle davalı … tarafından harcanan giderlerin üzerinde bırakılmasına, 4-İstinaf kanun yolu incelemesi duruşmalı yapılmadığından, vekâlet ücretine hükmedilmesine yer olmadığına, 5-İstinaf kanun yolu başvurusu için yatırılan artan gider avansından artan tutarın ilk derece mahkemesince HMK’nin 333 üncü maddesi uyarınca kendiliğinden istinaf talebinde bulunana geri verilmesine, Dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda, HMK’nin 362/1-a maddesi gereğince kesin olmak üzere oy birliğiyle karar verildi. 18/4/2023