Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
40. HUKUK DAİRESİ
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ K A R A R I
DOSYA N : 2019/3310
KARAR NO : 2019/734
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ: İSTANBUL ANADOLU 3. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 22/05/2018
NUMARASI : 2018/3316 D.İş
DAVANIN KONUSU: Sürekli İş Göremezlik Tazminatı
KARAR TARİHİ : 16/12/2019
İstanbul Anadolu 3.Asliye Ticaret Mahkemesinin yukarıda yazılı değişik iş karar sayılı kararı ile saklanmasına karar verilen Sigorta Tahkim Komisyonu İtiraz Hakem Heyetinin 20/04/2018 gün 2018/İHK-2987 sayılı kararına karşı istinaf kanun yoluna başvurulmakla; re’sen dikkate alınabilecek hususlar ayrık olmak üzere istinaf talep ve gerekçeleri ile tarafların ileri sürdükleri iddia ve savunmalar esas alınmak sureti ile dosya incelendi;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ :Başvuran … vekili dilekçesinde özetle; 02/11/2016 tarihinde davalı … şirketine trafik sigortasıyla sigortalı bulunan … plaka sayılı aracın müvekkilinin sevk ve idaresindeki motosiklete çarpması neticesinde meydana gelen kazada müvekkilinin malul kaldığıı belirterek sürekli iş göremezlik tazminatı talebinde bulunmuştur. Davalı vekili davanın reddini talep etmiştir. Uyuşmazlık hakem heyeti tarafından yapılan tahkikat neticesinde başvurunun kısmen kabulü ile 42.208,41 TL tazminatın davalı taraftan tahsiline, fazlaya ilişkin 12.091,07 TL istemin reddine dair verilen karara davalı vekilinin itirazı üzerine İtiraz Hakem Heyetince itirazın maluliyet raporu ve vekalet ücreti bakımından kısmen kabulü ile 30.662,00 TL tazminatın davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.Karara karşı davalı vekili tarafından; poliçe tanzim tarihinin genel şartların yürürlülük tarihinden sonra bir tarih olduğu, bu durumda maluliyet durumunun Özürlülük Ölçütü Sınıflandırılması ve Özürlülere Verilebilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre belirlenmesi gerektiğini, bilirkişi raporunda 99 yaşa kadar hesaplama yapılmasının da hatalı olduğunu belirterek istinaf başvurusunda bulunmuştur. Yargıtay 17 H.D.nin 2017/3610E. 2018/4373 K. sayılı kararında 1.6.2015 tarihinde yürürlüğe giren Karayolları Motorlu Araçlar Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartlarına ilişkin hükümlerin, 6704 sayılı yasa ile KTK’da yapılan değişikliklerin yürürlüğe girdiği 26.04.2016 tarihinden itibaren değil, genel şartların yürürlüğe girdiği tarihten itibaren uygulanacağına hükmetmiş bulunmaktadır. Gerçekten de KTK’nın 90 maddesinde, tazminatın biçim ve kapsamının Borçlar Kanunun haksız fiillere ilişkin hükümleri doğrultusnda belirleneceği öngörülmüş iken; bu maddede, 6704 sayılı yasa ile değişikliğe gidilerek tazminatların bu kanun ve bu kanuna göre hazırlanan genel şartlarda öngörülen usul ve esaslara tabi olduğu düzenlenmiştir. Bu madde hükmü esasen aynı zamanda zımni bir yürürlük hükmüdür. Zira, atıf yapılan genel şartlar, işbu yasal düzenlemeden önce yürürlüğe girdiğine göre, madde hükmünün yürürlüğü, genel şartların yürürlük tarihine uzanacak şekilde, bir başka deyişle, madde hükmü, geriye etkili hüküm doğuracak biçimde düzenlenmiş olmaktadır.Bu değerlendirmeler doğrultusunda somut olay ele alındığında; kaza tarihi 02/11/2016 tarihi olup bu tarih 01/06/2015 tarihinde yürürlüğe giren Karayolları Motorlu Araçlar Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartlarından sonradır.Hükme esas alınan bilirkişi raporunda 01/06/2015 tarihinde yürürlüğe giren yeni genel şartlar doğrultusunda TRH-2010 yaşam tablosu ve %1,8 teknik faiz oranı üzerinden hesaplama yapıldığına ve maluliyet raporunda da 30/03/2013 tarihinde yürürlüğe giren 28603 sayılı Özürlülük Ölçütü Sınıflandırılması ve Özürlülere Verilebilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik hükümleri gereğince maluliyet oranı hesaplandığına göre davalı vekilinin yeni genel şartlar doğrultusunda uygulama yapılması yönündeki istinaf itirazları yerinde değildir.Bu durumda yapılan yargılamaya, toplanan delillere, dosya içeriğine, hükmün dayandığı yasal ve hukuksal gerekçeye, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre; yerinde olmayan istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermek gerekmiştir.
KARAR:Yukarıda açıklanan gerekçe ile;1- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-b/1 maddesi hükmü uyarınca davalı vekilinin istinaf başvurusunun ESASTAN REDDİNE,2-6728 sayılı Yasa’nın 36. maddesi ile değişik 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı 1 sayılı Tarifenin A) Mahkeme Harçları başlıklı bölümünün III- Karar ve ilam harcı başlıklı alt bölümünün birinci fıkrasının (a) bendi gereğince harç alınmasına yer olmadığına, davalı tarafça yatırılan istinaf karar harcının İADESİNE,3-İstinafa başvuran tarafça yapılan istinaf yargılama giderlerinin üzerinde bırakılmasına, 4- Artan gider ve delil avansının karar kesinleştiğinde ilgilisine iadesine,5- İstinaf aşamasında duruşma açılmadığından vekalet ücreti tayinine yer olmadığına,Dair, dosya üzerinde yapılan inceleme sonunda 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a maddesi gereğince kesin olarak oy birliği ile karar verildi.16/12/2019