Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
3. HUKUK DAİRESİ
ESAS NO : 2017/1451
KARAR NO : 2018/99
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
K A R A R
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 6. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 17/04/2017
NUMARASI : 2015/1122 E – 2017/351 K
DAVANIN KONUSU : Menfi Tespit
KARAR TARİHİ : 26/01/2018
Yukarıda tarafları ve konusu yazılı bulunan dava ile ilgili olarak, ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf edilmesi sebebiyle , dava dosyası üzerinde yapılan inceleme sonunda;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Davacı vekilince verilen dava dilekçesinde özetle; taraflar arasında imzalanan enerji tedarik sözleşmesi uyarınca, davacının davalı şirketten elektrik enerjisi aldığını, ancak davalı şirketin sözleşme haricinde tüketime dahil olmayan bir takım bedeller toplamı 47.097,80 TL’nin tahsil edilmeye çalışılarak elektrik kesilmesi ile baskı yapıldığını, müvekkilinin aylık tüketim ve üretim miktarlarının hemen hemen aynı miktarda olduğunu belgelediğini, böylesine yüksek miktara dayalı ödenmenin davacının faaliyetlerini sürdürememesine yol açacağını ileri sürerek, 31/03/2015 tarihli 454663 sıra numaralı, 62.783,10 TL hatalı fatura borcundan, belirsiz alacak davası olarak şimdilik 12.600,00 TL’lik kısmından dolayı davacının borçlu olmadığının tespitini, elektrik ihtiyacının kullanıma kapatılmasının teminatsız olarak tedbiren durdurulmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; dava konusu olan kayıp-kaçak ve diğer bedellerin kurul tarafından düzenlenen yasal mevzuat uyarınca tahsilinin zorunlu olduğunu beyanla, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalı şirketçe davacı tarafa tahakkuk ettirilmiş olan 31/02/2015 tarihli faturada, endeks esasına dayalı olarak 16/02/2015 ile 25/03/2015 tarihleri arasındaki dönemi kapsayan 51,163,50 TL kWh aktif tüketim ve endeks hesaba dayalı olmadığı tespit edilen 139,346,650 kWh tüketim miktarının toplanarak 190,346,650 kWh tüketim miktarının davacı tarafa fatura edildiğini ve toplam tüketim miktarı üzerinden PSH, sayaç okuma, iletim ve dağıtım bedellerinin faturaya yansıtıldığı, yine bahse konu tüketim miktarı üzerinden yasal vergi kalemleri TRT payı, enerji fonu, BTV’nin faturada yer aldığı ve toplam miktara KDV eklenerek 62.783,10-TL fatura bedeli hesaplandığı, alınan bilirkişi raporunda endeks esasına dayalı olmadığı tespit edilen 139.346,650 kWh tüketim miktarını neye istinaden faturaya yansıtıldığının davalı tarafça açıklanamadığı ve dayanak belge sunulmadığı, bu miktardaki tüketim miktarının ispat edilemediği, bu durumda davacının dava konusu fatura dönemindeki gerçek tüketim miktarının sayaç endeksine dayalı olarak tespit edilen 51.163,650 kWh olması gerektiği, davacı tarafa tahakkuk ettirilmiş 62.783,10 TL tutarındaki faturanın hatalı olduğu, gerçekte davacı tarafa tahakkuk ettirilmesi gereken bedelin 16.090,50 TL olduğu, 46.692,60 TL tutarındaki fazlalığın hukuki bir dayanağının bulunmadığı gerekçesi ile, davacı tarafın ıslah dilekçesindeki talebi ile bağlı kalınmak suretiyle, davacı tarafın davasının kabulüne ve dava konusu 31/03/2015 tarih ve 456663 nolu 62.783,10 TL bedelli faturanın 16.090,50 TL’lik kısımdan davacının borçlu olmadığının tespitine karar verilmiştir.
Sözkonusu kararı davalı vekili istinaf etmiş olup, istinaf sebepleri olarak özetle, delil listelerinde olmasına rağmen tesisat cari endeks dökümünün celp edilmediğini, tesisat kullanım dökümünün, kurulu güç bilgilerinin kurumdan celp edilmeden karar verildiğini, faturanın ayrıntılı dökümünün istenmediğini, bilirkişi raporuna itirazlarının dikkate alınmadığını, kayıp kaçak vs bedellerin hesaplamaya dahil edilmesi gerektiğini, eksik hususlar giderilerek dosyanın bilirkişi heyetine tevdii gerekirken mahkemece bunun yapılmadığını ileri sürerek, kararın kaldırılması talep edilmiştir.
Davalı tarafın istinaf dilekçesinde ileri sürdüğü istinaf sebepleri ile sınırlı olarak yapılan inceleme sonucunda; somut olayda davacı tarafın 31/03/2015 tarihli 454663 numaralı faturadaki ek tüketim bedelinin haksız olduğunu ve iş bu faturaya yansıtılmış olan kayıp-kaçak, PSH, sayaç okuma, iletim ve dağıtım bedellerinin hukuka uygun olmadığını, bu nedenle söz konusu faturanın gerçeğe aykırı olduğunu ve şimdilik 12.600,00 TL’lik kısmından dolayı borçlu olmadığının tespitini talep ettiği, ayrıca 06/04/2017 tarihli ıslah dilekçesi ile dava konusunun 16.090,50 TL’ye yükselttiği anlaşılmıştır.
Mahkeme kararının da gerekçesinde açıklandığı üzere ve dosyadaki dilekçe ve beyanlara göre, davalı tarafça, dava konusu faturada yer alan 139,346,650 kWh tüketim miktarının dayanağı, bu bedelin faturada yer almasının sebebi açıklanamamış olup, bu miktardaki tüketimin endeks hesabına dayalı olmadığı anlaşılmıştır. Bilirkişi kurulunca bu sebeple gerçek tüketim miktarı üzerinden yapılan hesaplamanın doğru olduğu, sözkonusu raporda 6719 sayılı Yasa ile getirilen düzenleme sebebiyle maliyet unsuruna dahil edilen kayıp kaçak vs. bedellerin de hesaplamaya dahil edildiği, enerji fonu, KDV eklenmek suretiyle yapılan hesaplama ve tesbitlerin yöntemince yapıldığı anlaşılmakla, mahkemece verilen karar usul ve hukuka uygun olduğundan, davalı tarafın istinaf başvurusunun HMK 353/1-b-1 maddesi gereğince reddine karar verilmesi gerekmiştir.
K A R A R : Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Davalı tarafın istinaf talebinin HMK 353/1-b-1 maddesi uyarınca reddine,
Alınması gereken 1.099,14.-TL nisbi istinaf karar ve ilam harcından, peşin alınan 274,78 TL harcın mahsubu ile bakiye 824,36 TL harcın davalıdan ilk derece mahkemesince alınarak hazineye irat kaydına, peşin alınan istinaf karar harcının istinaf eden üzerinde bırakılmasına,
İstinaf sebebiyle yatırılan gider avansı bakiyesi varsa, karar kesin olduğundan istinaf edene ilk derece mahkemesince iadesine,
Dair dosya üzerinden yapılan inceleme sonunda HMK 362/1-a maddesi gereğince kesin olmak üzere oybirliği ile karar verildi. 26/01/2018