Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
17. HUKUK DAİRESİ
DOSYA NO: 2020/2353 Esas
KARAR NO: 2021/73
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
İ S T İ N A F K A R A R I
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ: İstanbul Anadolu 3. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ: 08/06/2017
NUMARASI: 2017/327 Esas, 2017/558 Karar
DAVANIN KONUSU: Kayıt Kabul
KARAR TARİHİ: 21/01/2021
6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353. maddesi uyarınca dosya incelendi.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
DAVA: Davacı vekili 30.12.2014 tarihli dava dilekçesinde özetle, müvekkilinin 01.08.2005/27.02.2014 tarihleri arasında, müflis şirketin imalat bölümünde aylık 1.779,24 TL maaşla çalıştığını, 12 saatlik haftalık fazla mesai ücretinin bugüne kadar hiçbir şekilde ödenmediğini, iflas idaresinin 62.244,30 TL fazla mesai alacağını oy çokluğu ile reddettiğini, fazla mesai dışındaki diğer alacaklarının kabul edilerek sıra cetveline kaydedildiğini belirterek fazla mesai alacağının İflas tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte masaya kaydına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
CEVAP: Davalı İflas idare vekili cevap dilekçesinde özetle, davacının işçilik alacakları olduğu bahisle 88.768,54 TL alacak kayıt talebinde bulunduğunu, talebin 19.283,29 TL’sinin kabul edilerek sıra cetveline birinci sıradan kaydedildiğini, davacının talebi hakkında belge sunamadığını, talep edilen mesai ücretinin nasıl hesaplandığı belirlenemediğinden reddine karar verildiğini, iflas idaresinin ret kararının usule uygun olduğunu savunarak davanın zamanaşımı ve esastan reddini istemiştir.
İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI: İlk derece mahkemesince; 15.11.2016 tarih, 2014/1873 E. 2016/813 K. sayılı kararı ile uyuşmazlığı çözmekle İş Mahkemesinin görevli olduğundan bahisle davanın usulden reddine karar verilmiştir. İlk derece mahkemesi kararı Dairemiz 06.03.2017 tarih, 2017/202 E. 2017/205 K. sayılı kararı ile mahkemenin görevli olduğundan bahisle kaldırılmış, yargılama için dosya mahkemesine gönderilmiştir. Mahkememizce bu defa bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalı tarafından ödenmemiş olan ve davacının hakettiği net fazla mesai alacağı tutarının 19.496,31 TL olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, 19.496,31 TL’nin müflis … iflas masasına işçi alacağı olarak İİK 206/1 md. uyarınca 1. sırada Kayıt Ve Kabulüne, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
İSTİNAF SEBEPLERİ: Davalı vekili istinaf dilekçesinde; davacının 88.768,54 TL alacak kayıt talebinde bulunduğunu, talebinin 19.283,29 TL’si kabul edilerek İİK’nun 206. maddesinin 5. Fıkrası gereği “işçilik alacağı” olması nedeniyle sıra cetveline 1. sıradan kaydedildiğini, fazla mesai talebine ilişkin 69.485,25 TL’nin ise reddedildiğini, davacının taleplerini ispat edici dayanak belge sunamadığını, talep edilen mesai ücretinin nasıl hesaplandığı ve hangi dönemlere ilişkin talepte bulunduğunun belirlenemediğini, iflas masası tarafından verilen red kararın hukuka ve yasaya uygun olduğunu, yerel mahkemenin eksik inceleme ve hatalı değerlendirmeye dayalı bilirkişi raporunu hükme esas alarak hataya düştüğünü, davacının dava sürecinde fazla mesai yaptığına dair tanık beyanı dışında fazla mesaiye ilişkin belge sunamadığını, sadece davacı tanık beyanlarına itibar edilmesinin mümkün olmadığını, rapora etki eden söz konusu davacı tanıklarının davalı işverene karşı aynı mahiyette dava açmış kimseler olduğunu, yerleşik Yargıtay kararlarına göre tanık beyanlarının dikkate alınamayacağını, kabul manasına gelmemekle birlikte davacının fazla mesai yaptığının kabul edilmesi halinde yerleşik Yargıtay İçtihatları doğrultusunda kabul edilen tutar üzerinden hakkaniyet indirimi yapılması gerektiğini, mahkemece hesaplanan işçi alacaklarının tamamının sıra cetveline 1. sıradan kayıt ve kabulüne kararı verildiğini, bu durumun İcra ve İflas Kanununun 206. maddesine aykırı olduğunu belirterek ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasını talep ve istinaf etmiştir.
DELİLLERİN DEĞERLENDİRMESİ VE HUKUKİ NİTELENDİRME: Dava, İİK’nun 235. Maddesi gereği işçi alacağının masaya kaydına yöneliktir. İİK’nun 235. maddede, sıra cetveline itiraz edenlerin, cetvelin ilanından itibaren 15 gün içinde iflasa karar verilen yerdeki Asliye ticaret mahkemesine dava açmaya mecbur oldukları, 223’üncü maddenin üçüncü fıkrası hükmünün mahfuz olduğu belirtilmiştir. Maddede düzenlendiği üzere, sıra cetveline itiraz davası açma süresi 15 gündür. Süre, sıra cetvelinin ilanından itibaren başlar. İİK’nun 166. maddedeki gazetelerde yapılan ilanlardan en son ilan tarihinden itibaren işlemeye başlar. İflas masasına alacak yazdırırken, tebligatı kabulü elverişli adres gösterilerek, Adalet Bakanlığınca çıkarılan tarifede gösterilen yazı ve tebliğ giderlerini avans olarak vermek suretiyle, İflas idaresince alınacak kararların kendisine tebliğ edilmesini istemiş olan alacaklılara, alacaklarının kabul veya ret edildiği ayrıca tebliğ edilir (İİK 223. M). Bu alacaklılar için sıra cetveline itiraz davası açma süresi, sıra cetvelinin ilanından itibaren değil, bu tebligatın yapıldığı tarihten itibaren işlemeye başlar. Çünkü 235. maddede açıkça 223. maddesi saklı tutulmuştur. İİK 223/3. fıkra son cümleye göre, bu muameleyi yaptırmış alacaklılar hakkında İflas idare memurunun kararlarına karşı kanun yolları, kendilerine tebliğ tarihinden itibaren başlar. İİK’nun 223/3. fıkrasına göre yazı ve tebliğ giderlerini avans olarak vermek suretiyle İflas idaresinin kararlarının kendisine tebliğini istememiş olan alacaklı için, sıra cetveline itiraz davası açma süresi yukarıda belirtildiği üzere, sıra cetvelinin ilanından itibaren işlemeye başlar. Somut olayda, davacının masaya 11 kayıt başvuru sıra numarası ile 81.527,60 TL alacak talebinde bulunduğu, iflas idaresince düzenlenen sıra cetvelinde talebin 19.283,29TL’sinin kabul edilerek 1. sıraya alındığı, geri kalan 69.485,25 TL’sinin reddedildiği, İflas Dairesinin cevabı yazılarında, şirketin iflas tarihinin 27.02.2014, sıra cetvelinin 17.12.2014 tarihinde … Gazetesinde, 19.12.2014 tarihinde Ticaret Sicil Gazetesinde yayınlandığı, masa kararı ve sıra cetvelinin davacı vekiline 09.01.2015 tarihinde tebliğ edildiği, davacı tarafın dosyaya tebliğ gideri yatırmadığı ifade edilmiştir. Kayıt kabul davası 30.12.2014 tarihinde yasal süresinde açıldığı anlaşılmıştır. Mahkemece davacı tarafça gösterilen tanık dinlenmiş, bilirkişi raporu alınmıştır. 22.06.2016 tarihli bilirkişi raporunda; davacı tanık beyanlarına göre davacının davalı işyerindeki mesai saatlerinin, haftada 6 gün 08:00 – 18:30 arasında günlük 10,5 saat olduğu davacının, bundan Yargıtay uygulaması gereği 1 saatlik ara dinlenme süresinin mahsubuyla günlük 9,5 saat; haftalık çalışması süresinin ise (6 gün x 9,5 saat =) 57 saat olduğunun tespit edildiği, davacının tüm çalışma süresi için haftalık 12 saat üzerinden %50 zamlı olarak fazla mesai alacağının hesaplanması gerektiği, buna göre, 22.05.2009-30.06.2009 dönemi için 530,67 TL, 01.07.2009-31.12.2009 dönemi için 2.392,79 TL, 01.01.2010-30.06.2010dönemi için 2.517,09 TL, 01.07.2010-31.12.2010 dönemi için 2.625,85 TL, 01.01.2011-30.06.2011 dönemi için 2.750,16 TL, 01.07.2011-31.12.2011 dönemi için 2.889,99 TL, 01.01.2012-30.06.2012 dönemi için 3.060,91 TL, 01.07.2012-31.12.2012 dönemi için 3.247,36 TL, 01.01.2013-30.06.2013 dönemi için 3.378,91 TL, 01.07.2013-31.12.2013 dönemi için 3.525,31 TL, 01.01.2014-27.02.2014 dönemi için 1.138,71 TL olmak üzere Brüt Fazla Mesai Alacağı toplamının 28.057,75 TL, %15 işsizlik ve sigorta primi tutarı 4.208,66 TL, %15 gelir vergisi 4.139,82 TL ile %0,759 damga vergisi 212,96 TL’nin mahsubundan sonra davacının net Fazla Mesai Alacağının 19.496,31 TL olduğunu bildirmiştir. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda hakkaniyet indirimi yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir. (YARGITAY 22. Hukuk Dairesinin 2016/29336 E, 2019/23449 K. Sayılı ilamı) Somut uyuşmazlıkta, davacının fazla mesaisinin hesabı konusunda alınan bilirkişi raporunun denetime açık hükme elverişli olduğu anlaşılmıştır. Ancak mahkemece hakkaniyet indirimi yapılmamıştır. İmtiyazlı olarak kabul edilen işçilik alacaklarının, İİK’nun 206.A maddesine göre, iflasın açılmasından önceki bir yıl içinde tahakkuk etmiş ihbar ve kıdem tazminatları dahil alacakları ile iflas nedeni ile iş ilişkisinin sona ermiş olması üzerine hak etmiş oldukları ihbar ve kıdem tazminatları olarak düzenlenmiştir. Mahkemece alacağın tamamının 1. sıraya kaydı da doğru olmamıştır. Tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; işçilikte geçen süre ve fazla mesai ücreti alacak miktarı göz önüne alındığında bilirkişi raporunda tespit edilen 19.496,31 TL fazla mesai ücret alacağına %25 hakkaniyet indiriminin hak ve nesafet kurallarına uygun düştüğü, hakkaniyet indiriminden sonra davacı alacağının 14.622,23 TL olduğu, İİK’nun 206.A maddesi gereğince hesap edilen fazla mesai işçilik alacağının iflasın açılmasından önceki bir yıllık alacağın imtiyazlı olarak birinci sıraya kaydının, geri kalan miktarın ise adi alacak olarak 4. sıraya kaydının gerektiği, iflas tarihi 27.02.2014’den geriye dönük 1 yıl için davacı alacağının bürüt 6.918,02 TL net 4.790,00 TL olduğu, yine bu miktarın hakkaniyet indiriminden sonra kalan 3.592,50 TL’sinin imtiyazlı olarak 1. sırada, bakiyesi 11.029,73 TL’nin 4. sıraya yazılması gerektiği, bu sebeplerle mahkemece tesis edilen kararın isabetli olmadığı anlaşılmakla ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve dairemizce davanın esası karar verilmesine yönelik aşağıdaki karar verilmiştir.
H Ü K Ü M: Gerekçesi yukarıda izah edildiği üzere; 1-Davalı vekilin istinaf başvurusunun HMK’nun 353/1b.2 maddesi gereğince KABULÜNE, a)İstanbul Anadolu 3. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2017/327 Esas, 2017/558 Karar ve 08/06/2017 tarihli kararının KALDIRILMASINA, b)Davanın 14.622,23 TL üzerinden KISMEN KABULÜNE, 14.622,23 TL fazla mesai ücret alacağından 3.592,50 TL’sinin 1. sıraya, bakiye 11.029,73 TL’lik kısmının ise 4. sıraya olmak üzere, İstanbul Anadolu … İcra ve İflas Müdürlüğünün … İflas sayılı dosyasında işlem gören müflis … LTD.’ nin İflas masasına kayıt ve KABULÜNE, c)Fazlaya dair istemin REDDİNE, 2-Harçlar kanunu uyarınca alınması gereken 59,30 TL maktu harçtan, peşin alınan 25,20 TL harcın mahsubu ile bakiye 34,10 TL harcın davalıdan tahsili ile HAZİNEYE GELİR KAYDINA, 3-Davacı tarafından yatırılan 25,20 TL harcın davalıdan alınarak davacıya verilmesine, 4-Davacı tarafından yapılan 201,70 TL harç, 531,50 TL (ayrıntısı uyapta kayıtlı) posta/tebligat/bilirkişi ücreti olmak üzere toplam 733,20 TL yargılama giderinden kabul ve red oranı göz önünde bulundurularak taktiren 172,50 TL’nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, bakiye kısmın davacı üzerinde bırakılmasına, 5-Davacı kendisini vekille temsil ettiğinden, kabul edilen kısım üzerinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan A.A.Ü.T uyarınca takdir edilen 4.080,00 TL vekalet ücretinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesini, 6-Davalı kendisini vekille ettiğinden, reddedilen kısım üzerinden hüküm tarihinde yürür- lükte bulunan A.A.Ü.T uyarınca takdir edilen 4.080,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, 7-HMK 333. maddesi gereğince hükmün kesinleşmesinden sonra, yatırılan avansın kullanılmayan kısmının yatıran tarafa iadesine, İstinaf yargılama giderleri; 1-Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı tarife gereğince alınması gereken 91,10 TL başvuru harcı + 162,10 TL istinaf kanun yolu başvuru harcı ile toplam 253,20 TL harcın, davalı tarafından peşin yatırılan 134,00 harçtan mahsubu ile bakiye 119,20 TL harcın davacıdan tahsili ile HAZİNEYE İRAT KAYDINA, 2-Davalının istinaf yargılaması aşamasında yapmış olduğu 134,00 TL istinaf harcı ile 80,00 TL posta giderinden oluşan toplam 214,00 TL yargılama giderinden kabul ve ret oranı gözetilerek taktiren 50,00 TL’nin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, bakiyesinin davalının üzerinde bırakılmasına, Dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 353/1b.2 bendi ile aynı kanunun 362/1.a maddesi gereğince kesin olmak üzere oybirliği ile karar verildi.21/01/2021