Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.
T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
16. HUKUK DAİRESİ
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
İ S T İ N A F K A R A R I
DOSYA NO: 2018/3516 Esas
KARAR NO: 2021/1726 Karar
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ: İSTANBUL ANADOLU 1. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ: 24/05/2018
NUMARASI: 2017/73 E., 2018/189 K.
DAVANIN KONUSU: Marka (Marka Hükümsüzlüğünden Kaynaklanan)
KARAR TARİHİ: 07/10/2021
İstinaf incelemesi için dairemize gönderilen dosyanın ilk incelemesi tamamlanmış olmakla, HMK 353. ve 356. maddeleri gereğince dosya içeriğine göre duruşma yapılmasına gerek görülmeden dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ: Davacı vekili, müvekkilinin veri yönetimi alanında hizmet veren Amerikan menşeili bir firma olduğunu, ayrıca bilgi ve bellek yönetimi konularında da hizmet sunduğunu, müvekkili şirketin ticaret unvanının kök unsuru olan … markasının sahibi olduğunu, bu markayı TPMK nezdinde 9, 35 ve 42.sınıflarda tescil ettirmek üzere başvuru yaptıklarını, ancak başvurunun kısmen reddedildiğini, gerekçe olarak da davalıya ait … tescil numaralı … markasının gösterildiğini, ancak davalının bu markayı 5 yılı aşan süredir kullanmadığını belirterek davalıya ait markanın kısmen 42.sınıfta yer alan “Bilgisayar hizmetleri, bilgisayar programcılık hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının tasarım hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının bakım hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının güncelleştirilmesi hizmetleri, bilgisayar donanımları alanındaki danışmanlık hizmetleri, bilgisayar veri tabanı oluşturma hizmetleri, bilgisayar verilerinin kurtarılması hizmetleri, bilgisayar verilerinin düzeltilmesi hizmetleri, bilgisayar sistem analizi hizmetleri, bilgisayar danışmanlık hizmetleri, bilgisayar kiralanması hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının kiralanması hizmetleri, bilgisayar programlarının çoğaltılması hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının tesisi hizmetleri ” bakımından 6769 Sayılı SMK’nın geçici 4.maddesi düzenlemesiyle 9 ve 26/1-a maddeleri uyarınca kullanmama sebebiyle iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalı vekili, müvekkilinin matbaa ve basım alanında Türkiye’de sektöründe lider bir firma olduğunu, dergi, kitap, broşür, ajenda ve her türlü emtia üzerine grafik tasarım ve basım işleri ile uğraştığını, kamu kurumlarına ve özel kişilere hizmet verdiğini, müvekkili markasının tüm sınıflar bakımından kullanılmakta olduğunu bildirerek davanın reddini istemiştir. Mahkemece, toplanan delillere göre; kullanmama nedeniyle iptal davalarında ispat külfetinin davalı tarafta olduğunu, davalı tarafın markanın kullanımına ilişkin olarak cevap dilekçesi ekinde sunduğu ilk 3 faturanın dava dışı şirketten aldığı hizmete ilişkin olduğu ve bu hususun kullanımı ispatlamadığı, diğer 1.000 TL’lik faturanın ise tek başına markanın tescil edildiği iptali istenen sınıflar yönünden kullanımı ispata yeterli olmadığı gerekçeleriyle davanın kabulüne, davalı adına tescilli … tescil numaralı “…” markasının 42.sınıfta “Bilgisayar hizmetleri, bilgisayar programcılık hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının tasarım hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının bakım hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının güncelleştirilmesi hizmetleri, bilgisayar donanımları alanındaki danışmanlık hizmetleri, bilgisayar veri tabanı oluşturma hizmetleri, bilgisayar verilerinin kurtarılması hizmetleri, bilgisayar verilerinin düzeltilmesi hizmetleri, bilgisayar sistem analizi hizmetleri, bilgisayar danışmanlık hizmetleri, bilgisayar kiralanması hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının kiralanması hizmetleri, bilgisayar programlarının çoğaltılması hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının tesisi hizmetleri ” sınıfında kısmen iptaline karar verilmiş, kararı davalı vekili istinaf etmiştir. Davalı vekili, istinaf sebebi olarak; müvekkili şirketin gelişen teknoloji ve dijitalleşen basım yayın işlerinin idrakinde olarak müşterilerinin taleplerini karşılayamama kaygısıyla öngördüğü teknolojik gelişim sürecinde 42.sınıf hizmetler bakımından markasını uzun yıllar önce tescil ederek bünyesinde tuttuğunu, müvekkilinin bu hususlarda ticari faaliyetlerini geliştirmek üzere gerekli alt yapı çalışmalarını bünyesine aldığı personel ve ekipmanlarla tamamladığını, web siteleri ve tablet uygulama yazılımları satın aldığını ve müşterilerinin taleplerini karşıladığını, müşteri firmalarına program ve yazılımlar sunarak aynı zamanda bunların bakım ve servis hizmetlerini yerine getirdiğini, cevap dilekçesi ekinde sundukları marka yenileme belgesi, faturalar ve hizmet faturalarının 42.sınıftaki hizmetler bakımından kullanımı ispatladığını, kararın hukuka aykırı olduğunu bildirmiştir. Davalı adına tescilli … tescil numaralı … markasının 16, 40 ve 42.sınıflarda 19/04/2006 tarihinde tescil edildiği, markanın halen sahibi adına geçerliliğini koruduğu görülmüştür. Ticaret Sicil Müdürlüğü’nden gelen cevabi yazı içeriğinde; davalı şirketin …’de tescil edildiği, unvanının “…” olduğu, çalışma konusunun ise her türlü matbaa, baskı, hediyelik eşya, kağıt , karton mukavva pazarlaması, imalatı, ithalatı, ihracatı, toptan ve perakende alım satımı ve ticaretini yapmak ile şirket ana mukavelesinde yer alan diğer işler olarak gösterildiği görülmüştür. Davacının 09/04/2015 tarihli “…” ibareli marka için yaptığı başvurunun KHK’nın 7/1-b maddesi yönünden reddedildiği görülmüştür. Davalıya ait … markasının … tescil numarasıyla 9.sınıfta 09/04/2015 tarihinde tescil edildiği görülmüştür. Davalı vekilinin cevap dilekçesi ekinde markasını 19/04/2016’dan itibaren 10 yıl süreyle yenilendiğine dair marka yenileme belgesi örneği ile 01/06/2016 tarihli , 15/05/2016 ve 13/04/2016 tarihli dava dışı firmalar tarafından davalıya düzenlenmiş fatura örnekleri sunduğu, faturaların konusunun tablet uygulama yazılım bedeli ile web sitesi yazılım bedeli olduğu, sunulan 14/04/2017 tarihli fatura örneğinin ise davalı tarafından dava dışı bir şirkete düzenlenen yazılım servis bedeli konulu olduğu görülmüştür.
GEREKÇE: Dava, kullanmama sebebiyle marka hükümsüzlüğü talebine ilişkindir. Davacı taraf davalıya ait markanın 42.sınıfta tescilli bulunan “Bilgisayar hizmetleri, bilgisayar programcılık hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının tasarım hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının bakım hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının güncelleştirilmesi hizmetleri, bilgisayar donanımları alanındaki danışmanlık hizmetleri, bilgisayar veri tabanı oluşturma hizmetleri, bilgisayar verilerinin kurtarılması hizmetleri, bilgisayar verilerinin düzeltilmesi hizmetleri, bilgisayar sistem analizi hizmetleri, bilgisayar danışmanlık hizmetleri, bilgisayar kiralanması hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının kiralanması hizmetleri, bilgisayar programlarının çoğaltılması hizmetleri, bilgisayar yazılımlarının tesisi hizmetleri” bakımından kullanılmadığını ileri sürmüştür. Davalı taraf ise davanın reddini savunmuştur. Somut davada, dava konusu markanın anılan emtialar bakımından kullanıldığını ispat külfeti davalı taraftadır. Davalı vekili kullanıma ilişkin olarak cevap dilekçesi ekinde bir kısım faturalar sunmuştur. Cevap dilekçesi ekindeki faturaların 01/06/2016, 15/05/2016 ve 13/04/2016 tarihli faturaların dava dışı 3.kişi tarafından davalıya düzenlendiği, içeriğinin ise web sitesi yazılım bedeli ve tablet uygulama yazılım bedeli olduğu görülmüştür. Bu faturalar davalının dava konusu iptali istenilen emtialar bakımından kullanımı olduğunu göstermez. Zira, bu faturalar ile davalı dava dışı 3.kişiden fatura içeriğindeki yazılım hizmetlerini almıştır. Yazılım hizmetinin davalı tarafından satın alınması iptali istenilen sınıflarda kullanımı ispata yeterli değildir. Cevap dilekçesi ekinde sunulan 14/04/2017 tarihli fatura ise davalı tarafından dava dışı bir şirkete düzenlenen yazılım servis bedeli konulu olup davalının yazılım servis bedeli hizmeti bedeli verdiğini göstermekteyse de bu husus markanın davalı tarafından 42.sınıfta yer alan dava konusu hizmetler bakımından ciddi bir şekilde kullanım olduğunu ispata yeterli değildir. Açıklanan bu hususlar gözetildiğinde davalı vekilinin istinaf taleplerinin yerinde değildir. Hal böyle olunca usul ve yasaya uygun olan ilk derece mahkeme kararına yönelen davalı vekilinin istinaf talebinin reddi gerekmiş ve aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.
H Ü K Ü M: Davalı vekilinin istinaf isteminin 6100 sayılı HMK.’nın 353/1-b-1 maddesi gereğince ESASTAN REDDİNE, Alınması gereken 59,30 TL harçtan peşin alınan 35,90 TL harcın mahsubu ile bakiye 23,40 TL eksik harcın davalıdan alınarak hazineye irat kaydına, 3- İstinaf yargılama giderlerinin davalı üzerinde bırakılmasına, 4-İstinaf incelemesi duruşmasız yapıldığından istinaf aşaması için ayrıca avukatlık ücreti takdirine yer olmadığına, 5-Taraflarca yatırılan ve kullanılmayan gider avanslarından kullanılmayan kısımların karar kesinleştiğinde talepleri halinde yatıran tarafa ilk derece mahkemesince iadesine, Dair, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda iş bu kararın tebliğinden itibaren 2 hafta içinde Yargıtay temyiz yolu açık olmak üzere oy birliği ile karar verildi. 07/10/2021