Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.
T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
16. HUKUK DAİRESİ
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
İ S T İ N A F K A R A R I
DOSYA NO: 2017/6033 Esas
KARAR NO: 2020/1796
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ: İSTANBUL 10. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ: 09/05/2017
NUMARASI: 2015/869 E. – 2017/665 K.
DAVANIN KONUSU: İstirdat (Kredi sözleşmesinden kaynaklanan)
KARAR TARİHİ: 23/10/2020
İstinaf incelemesi için dairemize gönderilen dosyanın ilk incelemesi tamamlanmış olmakla, HMK 353. ve 356. maddeleri gereğince dosya içeriğine göre duruşma yapılmasına gerek görülmeden dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu;
G E R E Ğ İ D Ü Ş Ü N Ü L D Ü : Davacı, taşıt kredileri nedeni ile davalı banka tarafından dosya masrafı, kredi kullanım masrafı vb adlar altında tahsil olunan bedellerin haksız alındığını iddia ederek istirdat isteminde bulunmuştur. İlk derece mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir. Bu karara karşı davacı vekili, yasal süresi içinde istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Davacı vekili süresindeki istinaf dilekçesinde özetle; raporda dosya masrafı kredi tahsis ücretinin ödeneceğinin sözleşme içeriğinde bulunması nedeni ile müvekkili tarafından bilindiği belirtilmiş ise de; müvekkiline sözleşme örneğinin verilmediğini, sözleşmenin matbu sözleşme olup müvekkiline müdahale imkanı verilmediğini, müzakere edilmediğini, sözleşme öncesinde verilmesi gerekli olan bilgilendirme formunda dahi sözleşmenin tüm içeriği hakkında bilgi verilmediğini, başka bir bankaya yönelik olarak açılan İstanbul 13.ATM’nin 2015/815, 2017/73 Karar sayılı dosyada müvekkili lehine karar verildiğini, Kararın gerekçesinde YArgıtay 13.Hukuk Dairesi’nin 2011/3576 Esas, 2011/10221 Karar sayılı ilamının yer aldığını, sözleşme hükmünde sözleşme gereği yapılacak tüm masrafların ödenmesi kabul edilmiş olmasına rağmen masrafların neler olduğunun belirtilmediğini, yargıtay 13.Hukuk Dairesi’nin belirtilen kararında zorunlu masrafların neler olduğunun banka tarafından ispatı gerektiğinin belirtildiğini, davalı bankanın tüm maliyet giderlerini kredi faiz oranına dahil etmesi gerektiğini, davalının zorunlu masrafların neler olduğunu ispat edemediğini belirterek kararın kaldırılmasını talep etmiştir.
GEREKÇE: İstinaf incelemesi, HMK’nın 355. maddesi gereğince, ileri sürülen istinaf başvuru nedenleri ve kamu düzeni yönüyle sınırlı olarak yapılmıştır. Ticari kredilerde bankalar tarafından alınacak olan masrafların hukukilik denetimi yapılırken öncelikle anılan yasal düzenleme gereğince ilan ve yayım yapılmışsa, bankaların bu oranlar üzerinden masraf ve benzeri kesintiler yapabileceğinin kabulü ile hüküm kurulması, şayet gerekli ilan ve yayımlar yapılmamış ise emsal banka uygulamalarının araştırılması ve alınan masrafların emsal banka uygulamalarına göre orantılı olup olmadığının değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gereklidir. Dosyada mevcut bilirkişi heyeti raporunda bankanın tahsil ettiği ücretlerin emsal bankaların oranlarından düşük ve makul düzeyde olduğu bilirkişi tarafından ayrıntılı olarak ifade edilmiş olup davacının imzası bulunan davaya konu tüm sözleşmelerde sözleşmenin bir nüshasının elden alındığının açıkça yazılı olduğu dikkate alındığında mahkemece yeterli görülen rapor benimsenerek hüküm kurulmuş olması yerindedir. Davacının tüketici değil tacir olduğu, dava konusu tüm sözleşmelerin ticari nitelikte olduğu da dikkate alındığında davacı vekilinin istinaf isteminde yer alan Yargıtay 13.HD kararlarının iş bu uyuşmazlıkta uygulamayacağından davacı vekilinin istinaf isteminin HMK’nın 353/1-b-1 maddesi gereğince esastan reddine karar vermek gerekmiştir.
HÜKÜM : Gerekçesi ayrıntılı kararda açıklandığı üzere; 1-6100 sayılı HMK’nın 353/1-b-1 maddesi gereğince, davacı vekilinin yerinde görülmeyen istinaf isteminin ESASTAN REDDİNE, 2-Alınması gereken 54,40 TL harçtan, peşin yatırılan 31,40 TL’nin mahsubu ile bakiye 23,00 TL harcın davacıdan alınarak hazineye irad kaydına, 3-İstinaf yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına, 4-İstinaf incelemesi duruşmasız yapıldığından avukatlık ücreti tayinine yer olmadığına, 5-Artan gider avanslarının, karar kesinleştiğinde ve talep halinde taraflara iadesine, Dair, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda iş bu kararın tebliğinden itibaren 2 hafta içinde Yargıtay temyiz yolu açık olmak üzere 23/10/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.