Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
16. HUKUK DAİRESİ
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
İ S T İ N A F K A R A R I
DOSYA NO: 2017/2311 Esas
KARAR NO : 2019/1928
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ: BAKIRKÖY 1. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 08/02/2017
NUMARASI : 2016/93 E. – 2017/74 K.
DAVANIN KONUSU: İtirazın İptali (Ticari Satımdan Kaynaklanan)
KARAR TARİHİ: 30/09/2019
İstinaf incelemesi için dairemize gönderilen dosyanın ilk incelemesi tamamlanmış olmakla, HMK 353. ve 356. maddeleri gereğince dosya içeriğine göre duruşma yapılmasına gerek görülmeden dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu;
G E R E Ğ İ D Ü Ş Ü N Ü L D Ü :
Davacı vekili, müvekkilinin davalıdan olan alacağının tahsili için başlattığı icra takibine davalının haksız olarak itiraz ettiğini, takibin durduğunu, davalının hem itiraz ettiğini hem de itiraz tarihinde müvekkili hesabına 2.500,00 TL ödeme yaptığını belirterek, davalının müvekkiline 7.577,85 TL borçlu olduğunun tespitine, davalının yetki itirazı ile diğer itirazlarının iptalini talep ve dava etmiştir.Davalı vekili, davanın reddini istemiştir. Mahkemece, davanın kısmen kabul kısmen reddine, takibin 5.077,85 TL asıl alacak üzerinden devamına, takibe konu 2.500,00 TL asıl alacak ödeme emri tebliğinden sonra davanın açılmasından önce ödendiğinden bu miktar yönünden davacının hukuki yarar bulunmadığından dava şartı yokluğundan talebin reddine, icra takibinin 2.500,00 TL alacak açısından takip tarihinden ödeme tarihine kadar faiz, icra gideri ile vekalet ücreti yönünden devamına ve davalının %20 inkar tazminatı ile sorumluluğuna karar verilmiş, kararı davacı vekili istinaf etmiştir.Davacı vekili istinaf sebebi olarak; davanın itirazı iptal davası olup, takip tarihi itibariyle değerlendirme yapılması gerektiğini, 2.500 TL ödemenin BK’nun 100.maddesi uyarınca icra müdürlüğünce dikkate alınması gerektiğinin mahkemenin kısmen red kararının hatalı olup yargılama gideri vekalet ücreti ve inkar tazminatı hususlarında aleyhlerine hüküm kurulduklarını belirterek kararın kaldırılmasını istemiştir.Davacı tarafından davalı aleyhine 7.577,85 TL asıl alacağın tahsili için icra takibi başlatıldığı, davanın yetkiye ve borcun esasına dair itirazda bulunduğu ayrıca davalı tarafından takipten sonra 30/12/2015 tarihinde 2.500,00 TL ödeme yapıldığı görülmüştür
Eldeki davanın 7.577,85 TL harca esas değer göstermek üzere 01/02/2016 tarihinde açıldığı görülmüştür.
GEREKÇE:
Dava, İİK’nun 67.maddesi uyarınca açılan itirazın iptali davasıdır. Somut olayda davalı taraf aleyhinde başlatılan takibe hem itiraz etmiş hem de takip konusu borcun 2.500,00 TL’lik kısmını ödemiştir. İcra takibinden sonra ancak itirazın iptali davası açılmadan önce yapılan ödemelerin mahsup edilerek davanın açılması gerekir. Bir başka ifadeyle ödenen kısım yönünden davacının dava açmakta hukuki yararı yoktur. Nitekim, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 2013/19 – 589 E., 2003/645 Karar sayılı ilamı da bu yöndedir. Zaten, mahkemece ödenen tutarın fer’ileri yönünden ayrıca hüküm kurulmuştur. Yine, reddedilen bu miktarla ilgili icra inkar tazminatı talebinin reddi ile davacı aleyhine vekalet ücreti ve yargılama gideri hükmedilmesinde usule aykırılık bulunmamaktadır. Açıklanan bu nedenlerle davacı vekilinin istinaf talepleri yerinde değildir.
Hal böyle olunca, usul ve yasaya uygun olan ilk derece mahkemesi kararına yönelen davacı vekilinin istinaf taleplerinin reddi gerekmiş ve aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.
HÜKÜM : Gerekçesi ayrıntılı kararda açıklandığı üzere;
1-6100 sayılı HMK.’nın 353/1-b-1 maddesi gereğince davacı vekilinin yerinde görülmeyen istinaf isteminin ESASTAN REDDİNE,
2-Alınması gereken 44,40 TL harçtan, peşin alınan 31,40 TL harcın mahsubu ile bakiye 13,00 TL eksik harcın davacıdan alınarak hazineye irat kaydına,
3-İstinaf incelemesi duruşmasız yapıldığından avukatlık ücreti takdirine yer olmadığına,
4-Davacı tarafça yapılan masrafların üzerinde bırakılmasına,
5-Artan gider avanslarının karar kesinleştiğinde ve talep halinde taraflara iadesine,
Dair, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu 30/09/2019 tarihinde oy birliği ile kesin olarak karar verildi.