Emsal Mahkeme Kararı İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesi 2017/1264 E. 2018/3 K. 16.01.2018 T.

Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İSTANBUL
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
15.HUKUK DAİRESİ
DOSYA NO : 2017/1264
KARAR NO : 2018/3
TÜRK MİLLETİ ADINA
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ KARARI
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : BURSA 2. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 25/05/2017
NUMARASI : 2015/1643 Esas, 2017/686 Karar,
DAVANIN KONUSU : Tazminat
KARAR TARİHİ : 16/01/2018
Taraflar arasında görülen davanın yerel mahkemece yapılan yargılaması sonucunda verilen hükme karşı istinaf yoluna başvurulmuş olup, duruşmasız olarak dosya üzerinde yapılan inceleme sonunda;
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Davacı vekili, davalının 4646 sayılı Doğalgaz Piyasası Kanunu gereğince 16/11/2005 tarihinden itibaren 10 yıl süreyle müvekkiline lisans bölgesi dahilinde iç tesisat proje, iç tesisat yapım, bakım ve onarım faaliyeti için yetki verdiğini, müvekkilinin bu süre içinde yaklaşık olarak 1550 adet işi tamamladığını, abone bağlantı bedelinin davalı tarafından tahsiline rağmen bu bedele dahil olan malzemeleri teslim etmediğinden malzemeleri müvekkilinin temin ederek ve sayaç montaj işçiliğini yaparak işleri tamamladığını, davalı tarafından temin edilmesi gereken sayaç montaj malzemelerinin ve montaj işçiliğinin müvekkiline ödenmediğini ileri sürerek, şimdilik 7.000,00 TL’nin alacak tarihinden itibaren işleyecek ticari faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacı şirketin yetkisinin iç tesisat yapımı olduğunu, abone bağlantı bedeline sayaç bağlantı malzemeleri ve sayaç montaj bedelinin dahil olduğunu ve sayaç ve ekipmanların abonelere elden teslim edildiğini, davacının tarafı olmadığı bir sözleşme hakkında müvekkilinden bir hak talep edemeyeceğini, müvekkilinin davacıya malzemeleri verme yükümlülüğü bulunmadığını, müvekkilinin sayaç montajı için talepte bulunan tüm abonelerinin montaj işlemini yaptığını, davacının davasını ispat edemediğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davalı tarafından yapılması gereken sayaç bağlantısının kendisince yapıldığını ve malzemeleri kendisinin temin ettiğini belirterek alacak talebinde bulunmasına rağmen, aradan geçen süre boyunca talepte bulunmadığı, davacının iç tesisata yönelik sözleşmesinin abonelerle olduğundan sayaç montajı ve malzeme tedariki yapması halinde bunların bedelini de abonelerden ve tacirlerden alıp almadığının belli olmadığı, abone bağlantı bedeli içindeki sayaç ve bağlantı bedelinin davacıya verileceği yönünde davalı ile aralarında bir sözleşme bulunmadığı gibi bu parayı abonenin ödediği gözetildiğinde ancak daha önceden davalı … şirketine ödediği bu bedellerin iadesini talep edebileceği, davalı tarafça bu işlerin yapılması konusunda davacıya yetki verilmeyip sayaç montaj işinin ilgili yönetmelik kapsamında doğagaz dağıtım şirketlerinin işi olduğu ve bu işi yapmamaları konusunda davacı şirketin uyarıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı vekilince, yerel mahkemenin gerekli inceleme yapmadan ve deliller toplanmadan davanın reddine karar verdiği, davalının müşteriden tahsil etmesine rağmen sayaç montaj malzemesi ve işçilik ücretini müvekkiline ödemediği, ispat külfetinin davalıda olduğu, ancak işlerin kendisince yapıldığı veya bedelinin müvekkiline ödendiği konusunda bir delil sunmadığı, aynı konuda açılan 2010/333 esas sayılı dosyada davanın kabulüne karar verildiği, davalının ödenen bedellerin abone tarafından istenebileceği yönünde bir beyanı olmadığı, dosyanın bilirkişiye dahi gönderilmeden davanın reddine karar verildiği gerekçeleriyle istinaf talebinde bulunulmuştur.
Dava, davacının aslında davalı tarafından yapılması gereken doğalgaz sayaç bağlantısının kendisi tarafından yapıldığı ve davalının aboneye vermesi gereken malzemeleri vermediğinden malzemelerin kendisince temin edildiği iddiası ile sayaç montaj bedeli ve malzeme bedelinin davalıdan tahsili istemine ilişkindir.
4646 sayılı Doğalgaz Piyasası Kanunu’nun 5. Maddesinde, doğal gazla ilgili herhangi bir yapım ve hizmet faaliyetinin, sertifika sahibi olmayan kişiler tarafından gerçekleştirilemeyeceği ve iç tesisat ve servis hatları ile ilgili sertifikaların Kurum adına ve Kurum tarafından yetkilendirilen resmi veya özel şirketler ile şehir içi dağıtım şirketlerince verileceği düzenlenmiştir.
03.11.2002 tarih ve 24925 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan Doğalgaz Piyasası Dağıtım ve Müşteri Hizmetleri Yönetmeliği’nin 4/5 maddesinde abone bağlantı bedelinin “sayaç dahil dağıtım şebekesinin abone iç tesisatına bağlantısı için gereken proje, işçilik, malzeme, kontrol ve onay harcamalarının abone başına düşen payını ifade eden sabit bedeli” ifade edeceği belirtilmiş; 36/4. maddesinde, abone bağlantı bedelinin, bağlantı anlaşmasının imzalanması sırasında bir defaya mahsus olmak ve iade edilmemek üzere dağıtım şirketince tahsil edileceği; 37. Maddesinde, iç tesisatların projelendirilmesi ve yapımının, bağımsız bölüm maliki, binanın veya tesisin sahibi ya da bunların yetkili temsilcileri tarafından sertifika sahiplerine yaptırılacağı, sertifika sahibi firma ile başvuru sahipleri arasında yapılacak işin kapsamı ve koşullarını belirleyen bir sözleşme imzalanacağı; 55/n bendinde ise dağıtım şirketinin, Doğal Gaz Piyasası Sertifika Yönetmeliği hükümleri doğrultusunda, iç tesisat ve servis hatları sertifikası vereceği hükümleri düzenlenmiştir.
Yukarıda açıklanan Kanun ve Yönetmelik hükümleri ışığında somut olay değerlendirildiğinde; davalı … şirketi; davacı ise anılan mevzuat gereğince Gemlik ilçesi lisans bölgesi dahilinde iç tesisat proje, iç tesisat yapım, bakım ve onarım faaliyetlerini 10 yıl süre ile yapmak üzere davalı şirketin 16/11/2005 tarihli yönetim kurulu kararı ile sertifika verdiği iç tesisat firmasıdır. Dosya kapsamındaki bilgi ve belgelerden, taraflar arasında mevzuat gereği davalının davacıya sertifika vermesi dışında sözleşmesel bir ilişki, yani bir eser sözleşmesi ilişkisi bulunmadığı anlaşılmaktadır. Söz konusu sertifika gereği davacı firmanın yetkisi konut dahilindeki iç tesisatla ilgili olup, dışarıdaki sayacın monte edilmesi ve malzemelerinin temini davacı firmanın değil, davalı … şirketinin yetki ve sorumluluğundadır. Zira, Yönetmelik gereği abone bağlantı bedeli içerisinde sayaç bedeli, sayacın montaj malzeme bedeli ve montaj işçilik bedeli de yer almakta ve bu bedeller, sayaç ve malzemelerin aboneye teslim edilmesi karşılığında abone tarafından doğrudan dağıtım şirketine ödenmektedir. Kısacası, abone ile davacı firma arasında ve abone ile dağıtım firması arasında sözleşme ilişkileri bulunmakla birlikte, davacı firma ile davalı şirket arasında böyle bir ilişki bulunmamaktadır. Mevzuat gereği dağıtım şirketleri sayaç montajını da yapmak durumundadır. Bu montajın dağıtım firması tarafından yapılmaması abone ile dağıtım şirketi arasındaki sözleşme ilişkisinin ihlali olduğu ve burada talepte bulunması gerekenin abone olması gerektiği gibi, sayaç montajının abone tarafından dağıtım şirketine yaptırılmayıp iç tesisat firmasına yaptırılması halinde de iç tesisat firmasının dağıtım şirketinden değil, kendi akidi bulunduğu aboneden montaj ve malzeme bedelini istemesi gerekmektedir.
Yukarıda açıklandığı üzere, anılan mevzuat hükümleri karşısında, davalı … şirketinin davacı iç tesisat firması ile aralarında sayaçların montajı ve malzemelerin temini konusunda bir akdi ilişki bulunduğu ispatlanamadığından, açılan davada davalının pasif husumet ehliyetinin bulunmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, davacı vekilinin davalının husumet ehliyeti bulunduğuna dair delil sunmaması nedeniyle, deliller toplanmadan karar verildiğine, sayaç montaj malzemesi ve işçilik ücretinin müvekkiline ödenmediğine, dosyanın bilirkişiye gönderilmediğine ve sair sebeplere ilişkin istinaf talepleri yerinde görülmemiş, davacının istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmesi gerekmiştir.
HÜKÜM: Gerekçesi açıklandığı üzere;
1-Bursa 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 25/05/2017 tarih ve 2015/1643 Esas, 2017/686 karar sayılı kararında usul ve esas yönünden yasaya aykırı bir durum bulunmamasına göre, davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b-1 maddesi gereğince esastan REDDİNE,
2-Alınması gereken 35,90 TL istinaf karar harcından peşin alınan 31,40 TL’nin mahsubu ile bakiye 4,50 TL istinaf karar harcının davacıdan alınarak hazineye gelir kaydına,
3-Davacı tarafça yapılan istinaf yargılama giderlerinin üzerinde bırakılmasına,
4-İstinaf incelemesi sırasında duruşma açılmadığından davalı yararına vekalet ücreti takdirine yer olmadığına,
Dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda, 6100 sayılı HMK’nın 361. maddesi gereğince kararın tebliğ tarihinden itibaren 2 hafta içerisinde Yargıtay’da temyiz yolu açık olmak üzere 17/01/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.