Görüntülediğiniz mahkeme kararı henüz kesinleşmemiştir. Yararlı olması amacıyla eklenmiştir.

T.C.
İstanbul Anadolu
FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
GEREKÇELİ KARAR

ESAS NO : 2015/125
KARAR NO : 2018/175

DAVA : Tazminat (Fikir Ve Sanat Eseri Sözleşmesinden Kaynaklanan)
DAVA TARİHİ : 01/07/2015
KARAR TARİHİ : 15/05/2018

Mahkememizde görülmekte bulunan Tazminat (Fikir Ve Sanat Eseri Sözleşmesinden Kaynaklanan) davasının yapılan açık yargılamasının sonunda,
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkili —– Sanayi ve Ticaret A.Ş.’nin (— Filmcilik) dava dilekçesi’nde dökümü yapılan toplam 9 adet filmin (sinema eserinin) yapımcısı ve telif hakkı sahibi olduğunu, —-Filmcilik’in sahibi olduğu söz konusu filmlerin, davalı —- San. ve Tic. A.Ş.ne (—-) ait ” —TV” logolu televizyon kanalında ve Dava Dilekçesi’nde dökümü yapılan gün ve saatlerde —- Filmcilik’in yazılı izni, bilgisi ve (5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu (FSEK) m.52 kapsamında) sözleşme olmaksızın 10 kez yayınlandığını belirterek mali haklarına tecavüz edildiğini; yayınlanan filmlerin -FSEK m.68 uyarınca-ıslah etmek koşuluyla- emsal rayiç bedelin ( 5000 T L ) 3 katı olan 3 x 5000TL x 10 (izinsiz gösterim sayısı) = 150.000-TL’nin yayınlanma tarihinden itibaren işleyecek bankaların uyguladığı en yüksek ticari faiziyle birlikte davalı tarafça ödenmesini, muhtemel tecavüzün men’ini, mahkeme masrafları ile vekalet ücretinin davalı Başakkent Yayıncılık üzerine yükletilmesini talep etmiştir.
Davalı—- Yayıncılık, 18.12.2015 tarihli cevap dilekçesinde (Cevap Dilekçesi) özetle; müvekkil şirketin ticaret sicil kayıtlarından da anlaşılacağı gibi 2015 yılında el değiştirdiğini, el değiştirmeden sonra şirketin eski sahiplerinin —- TV logosunu devir etmediğini ve bu logoyu kullanmaya devam edeceklerini beyan ettiklerini, bunun üzerine yapılan başvurular sonrası şirketin logosunun 13.02.2015 tarihinde —- İNT olarak değiştirildiğini ve müvekkil şirketin yayınlarını — İNT olarak yaptığını, bu konuda Radyo ve Televizyon Üst Kurulu tarafından alınan karar örneğini EK’te sunduklarını, sunulan resmi belgeye göre müvekkil şirketin söz konusu yayınları yapmasının imkansız olduğunu, şirketin hisse devrinden sonra — TV logosu altında yayın yapmadığını, davanın esas muhatabının — TV logosunu kim kullandıysa onun olduğunu, müvekkil şirketin el değiştirmeden sonra — TV logosunu kullanmadığı açık ve kesin olduğundan müvekkil şirkete yöneltilen davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Dava konusu uyuşmazlık; davalının, iddia edildiği şekli ile davaya konu 9 adet filmin izinsiz olarak, davalıya ait — TV logolu kanalda 10 defa yayınlanıp yayınlanmadığı, eğer davacı hak sahibi ise, davacının mali haklarına tecavüz teşkil edip etmediği ve talep edilebileçek rayiç gösterim bedeline ilişkindir.
Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK) 02.09.2015 tarihli yazısında “—- TV logolu medya hizmet sağlayıcısının kayıtlarının Üst Kurul arşivinde bulunmadığından dolayı kayıtları ilgiliden talep ettiğini, bunun üzerine —Yayıncılığın 07.08.2015 tarihli yazısında söz konusu filmleri yayınlamadığını bildirdiğini ve yayın tarihlerindeki yayın kayıtlarını sunduğunu beyan etmiştir.
Davacı — Filmcilik Şirketi vekili ise 02.11.2015 tarihli yazısında mahkemeye sundukları iki adet USB bellekte söz konusu logo ile taraflarına ait olan filmlerin yayınlandığını gösterir kayıtları sunduklarını belirtmiş, kendileri ve davalı tarafından sunulan görüntü kayıtlarına dair materyalin teknik ve kriminal incelemesinin yapılmasını, kanalın görüntü kayıtlarını yasal zorunluluk gereği 1 yıl süre ile muhafaza etmekle zorunlu olduğu Hard disk veya benzeri cihazların mahkeme emanetine alınarak veya yerinde gerçek zamanlı (izinsiz yayın tarih ve saatleri yönünden) teknik ve kriminal inceleme yaptırılmasını talep etmiştir.
— 12.01.2016 tarihli yazısında; dava konusu filmlerle ilgili tek bir film için tek gösterim bedelinin piyasa rayiç bedellerine göre 2.500 TL ile 3.000 TL arasında olduğunu beyan etmiştir.
Dosyamız içerisine alınan 08.03.2016 tarihli bilirkişi raporunda; “davaya konu 9 adet filmin FSEK md. 5 anlamında “sinema eseri” oldukları; dosyada yer alan tüm belgelerden, dava konusu sinema eserlerinin hak sahibinin davacı “—- Sanayi ve Ticaret A.Ş.” olduğu; RTÜK’ün 02.09.2015 tarihli yazısı ile “— TV” logolu medya hizmet sağlayıcısının kayıtlarının RTÜK arşivinde bulunmadığını ve bundan dolayı da RTÜK’ün dava konusu filmlerin iddia edilen ihlal tarihlerinde davalı tarafından yayınlandığına dair kayıt-dokumanı dava dosyasına gönderemediğini; bilirkişi heyei tarafından RTÜK kayıtlarında yapılan incelemede “— TV” logosuna kimin sahip olduğunun belirlenemediğini; diğer yandan davacının sunduğu iki adet USB bellekteki yer alan görüntülerde; görüntülere ait (dosya) isimlerinde yer alan tarihler haricinde, dava konusu filmlerin yayın tarihlerinin tam olarak anlaşılamadığı, bu görüntülerden dava konusu filmlerin “— TV logosu” ile hangi zaman diliminde (yayın saatleri) yayınlandığının anlaşılmış olduğu; sadece davacı tarafından sunulan USB belleklerde yer alan görüntülere istinaden; Mahkeme ihlallerin gerçekleştiği kanaatinde ise; davacının, FSEK md. 68’de düzenlenen “sözleşme yapılmış olsaydı rayiç bedelin 3 katı”nı talep edebileceği, “3 kat bedel tazminatı”nın hesaplanmasında rayiç bedel olarak 2.500-TL / 3.000-TL’nin dikkate alınabileceği ve bu kapsamda da ikili bir hesaplama yapılabileceği; Mahkeme tarafından olayın tüm özellikleri dikkate alınarak, Opsiyon 1 (en az 22.500-TL ve en fazla 67.500-TL) veya Opsiyon 2 (en az 30.000-TL ve en çok 90.000-TL) kapsamında, “3 kat bedel tazminatına” hükmedilebileceği; FSEK m. 68’e istinaden “3 kat bedel talep” edilmesi halinde, ayrıca “tecavüzün men”i talebinin ileri sürülemeyeceğine dair” görüş ve tespitlerini bildirmişlerdir.
Davalı vekili tarafından filmlerin davalıya ait kanalda gösterilmediği beyan edilerek bilirkişi raporuna itiraz edildiği anlaşıldığından, dijital kayıtların incelenerek , filmlerin gösterilip gösterilmediği, hangi tarihte ve hangi logo ile gösterildiğinin tespiti yönünden teknik bilirkişiden alınan 11.04.2017 tarihli raporda; “davacının dava dilekçesinde belirttiği, davalı tarafından izin alınmadan kanalında yayınlandığı bildirilen ve USB bellek içinde, dosyaya sunulan kayıtların incelendiği, film görüntüleri TS, tarih, saat ve film ismi sıralaması ile verildiği ve bunun gerçek olup olmadığının tespiti istendiği, her ne kadar bu kayıtlarda, davacının dilekçesinde yayının yapıldığı bildirilen tarih ve saat ile USB bellek içindeki TS kayıt zamanları tutsa da, bu verilerin sonradan değiştirilebileceği dikkate alınarak, içeriklerdeki haber ve olaylardan tarih sorgulaması yapmanın daha net sonuca götüreceği, yapılan incelemede USB yayın kayıtlarındaki görüntülerin hepsinde —-TV logosunun var olduğu, film kayıtlarının tarih incelemesinin içeriğinde geçen alt yazı ve haber eşleştirmesinde en az 5 tanesinde tarihin ve saatin eşleştiği, diğer 5 tanesinde ise alt yazı ve haber geçişi olmadığından tespitin mümkün olmadığı, ancak farklı bir tarihte gösterime girdiğine dair bir emare de olmadığının anlaşıldığı, bu hali ile USB bellekteki kayıtlardan anlaşıldığı üzere, davalının kanalında sunduğu logo ile yayına giren bu kayıtların, muhtemelen belirtilen tarihlerde davalının kanalında yayınlanmış olduğu” tespit ve sonucuna ulaştığını beyan etmiştir.
Yine dosyamız içerisine alınan 15.01.2018 tarihli sektör bilirkişi raporunda; “ilgili belge ve bilgiler ışığında mesleki tecrübe, bilgi ve genel uygulamalar ışığında, dava konusu filmlerin gösterim bedelinin en az 5.000, en fazla 10.000 TL olması gerektiği” sonucuna varıldığı belirtilmiştir.
Davacı vekili 09.06.2017 tarihli ıslah dilekçesi ile; davacıya ait dava konusu filmin davalı tarafından haksız gösterimi nedeniyle hak tecavüzünde bulunduğunun bilirkişilerce tespit edildiğini ve meslek kuruluşu tarafından da rayiç bedelin 2.500,00 – 3.000,00 TL olarak belirlendiğini, bu nedenle davanın müddeabihini ıslah yolu ile yükseltmek zaruretinin hasıl olduğunu belirterek, 10 gösterim bedelinin üç katı tutarı olmak üzere 85.000,00 TL artırmak suretiyle toplam 90.000,00 TL nin yayınlanma tarihinden itibaren işleyecek bankaların uyguladığı en yüksek ticari faiz ile birlikte, davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
DELİLERİN DEĞERLENDİRİLMESİ VE GEREKÇE :
Kültür ve Turizm Bakanlığı Telif Hakları Genel Müdürlüğü’nden davaya konu filmlerin eser işletim belgeleri ve yapımcılarını gösterir belgeler celp edilmiş, incelenmesinde davaya konu — isimli filmlerin yapımcısının davacı olduğu, eser sahibi sıfatıyla hak sahibi bulunduğu anlaşılmıştır.
Davaya konu —isimli filmin yapım yılının 1994 yılı olduğu, yapımcısının — olduğu, 15 Mayıs 2001 tarihinde haklarının davacı şirkete verildiği, 20/02/2001 tarihinde 4630 sayılı yasanın 35.maddesi ile değişiklik yapılan FSEK Ek-2/son maddesi gereğince, davacının sözleşmenin imza tarihi gözönüne alındığında uzayan koruma süresinden devir sözleşmesi ile yararlanacağı ve hak sahibi olduğu kanaatine varılmıştır.
Davaya konu — isimli filmin yapım yılının 1994 yılı olduğu, yapımcısının —-Ltd. Şti’ne devredildiği, Beykoz —-.Noterliğinin 20/06/2000 tarihli, — sayılı sözleşmesi ile haklarını —Film’e devrettiği, filmin ilk alenileşme tarihinden itibaren 20 yıllık koruma süresinin Ocak 2015 tarihinde dolduğu, davacının 20 yıllık koruma süresinin dolduğu tarihe kadar mali hakları devraldığından yayın tarihinde hak sahibi olduğu kanaatine varılmıştır.
Davaya konu — isimli filmin yapım yılının 1994 yılı olduğu, yapımcısının— olduğu, filmin mali haklarının—- Filmcilik’e, — Filmcilik’in de 24/10/1998 tarihinde sözleşme ile davacı şirkete telif haklarını devrettiği, ancak 1995 tarihinden önceki filmlerde eser sahibinin yapımcı olduğu, koruma süresinin 20 yıl olduğu, filmin ilk alenileşme tarihini takip eden yılın Ocak ayından itibaren 20 yıllık sürenin başladığı, 20 yıllık koruma süresinin 01/01/2015 tarihinde dolduğu, filmin gösterim tarihi 13/04/2015 tarihinde davacının hak sahibi olmadığı, filmin mali haklarının yapımcısı olan —‘e geri döndüğü, FSEK 51.madde gereğince uzayan koruma süresinden davacının faydalanamayacağı kanaatine varılmıştır.
Davaya konu — isimli filmin yapım yılının 2000, yapımcısının —- şirketi olduğu,davacı şirkete FSEK 52. Madde gereğince mali haklarının devredildiğine dair sözleşme sunulmadığı davacının hak sahipliğini ispatlayamadığı kanaatine varılmıştır.
Davaya konu —- isimli filmin yapım yılının 1974 yılı, yapımcısının —olduğu, filmin haklarının 1987 tarihinde davacı şirkete devredildiği, filmin alenileştiği tarihi takip eden 1975 yılı Ocak ayından itibaren 20 yıllık koruma süresinin 2005 yılı Ocak ayında dolduğu, davacının filmin gösterildiği 15/10/2014 ve 29/10/2014 tarihlerinde hak sahibi olmadığı kanaatine varılmıştır.
Davalı vekili cevap dilekçesinde müvekkili şirketin 2015 yılında el değiştirdiğini, şirket eski sahiplerinin — TV logosunu devretmediğini ve logoyu kullanmaya devam edeceklerini beyan ettiği, şirket logosunun 13/02/2015 tarihinde — INT olarak değiştirildiğini, müvekkili şirketin yayınlarını — INT olarak yaptığını ve filmleri göstermediklerini beyan ettiği anlaşılmıştır.
Radyo Televizyon Üst Kurulu’nun 28/03/2013 tarihli — sayılı kararı ile,davalı — Sanayi ve Ticaret A.Ş. Nin başvurusu üzerine 10 yıl süre ile “Genel türde” Uydu televizyon yayın lisansı verilmesine karar verildiği, Türksat’a yazılan müzekkereye verilen cevapta; davalı şirketin 11/06/2013-16/02/2015 tarihleri arasında — TV logosu ile — uydusundan,—- ile yayın yaptığı, 16/02/2015 tarihinden sonra da isim değişikliği yaparak—-INT logosuyla aynı frekanstan yayına devam ettiği, yazı cevaplarından davalı şirketin —- TV logosunun 04/02/2015 tarihinde RTÜK Üst Kurulu kararı ile —- INT olarak değiştirildiği , davaya konu filmlerden sadece — (yayın tarihi 13/04/2015) ve — (Yayın tarihi 10/03/2015) isimli filmlerin bu tarihten sonra yayınlandığı, anlaşılmıştır.
RTÜK’ten davaya konu filmlerin yayınlanma tarihlerinin ve kaç kez yayınlandığının sorulduğu, RTÜK’ün Üst Kurulu arşivinde kayıtlar bulunmadığından medya hizmet sağlayıcısı—TV logolu şirkete kayıtların gönderilmesi için yazı yazdığı ve davalı şirketin yayın kayıtlarını DVD ekinde gönderdiği anlaşılmıştır.
Dosya kapsamında alınan 08/03/2016 tarihli bilirkişi heyet raporunda RTÜK’ten gönderilen yazı cevabı ekinde bulunan DVD içeriğinden 10/03/2014, 21/09/2014, 23/09/2014, 05/12/2014, 18/12/2014, 27/09/2014, 15/10/2014 tarihli yayınlarda— TV logosunun kullanıldığı, 10/03/2015 tarihli yayında — INT logosunun kullanıldığı, 13/04/2015 tarihli iki kayıt sunulduğu, birinde — TV, diğerinde ise — INT logosunun kullanıldığının tespit edildiği, sunulan kayıtların hiç birisinde dava konusu eserlerin yayınlanmadığının görüldüğü beyan edilmiştir.
RTÜK yazı cevabından bilirkişi heyetinin incelediği DVD içeriğinin medya hizmet sağlayıcısı davalı şirketten istendiği, yayın kaydının yazı cevabı ekinde davalı şirket tarafından RTÜK’e gönderildiği anlaşılmakla, davacı tarafça ibraz edilen USB bellek içeriğinin de incelenmesi gerektiği kanaatine varılmıştır.
Davacı tarafça sunulan USB bellek incelenmek suretiyle düzenlenen 11/04/2017 tarihli bilişim uzmanı bilirkişinin raporunda davaya konu —, isimli filmlerin — TV logosu ile yayınlandığının, yayın kayıtlarındaki alt yazılarda geçen haberlerin güncelliği teyit edilmek suretiyle tespit edildiği, davaya konu —, isimli filmlerin haberlerle teyit edilemediği anlaşılmışsa da — TV logosu ile yayınlandığının tespit edildiği, yayınların davalı şirketin lisans sahibi olduğu 01/06/2014 – 05/12/2014 tarihleri arasında, — TV logosuyla,yapıldığı, davalının şirketin hisse devri yapıldığı ve logonun eski ortaklar tarafından kullanıldığı iddiasının ispatlanamadığı, tüzel kişinin ortaklarının hisse devri yapılmasının şirketin sorumluluğunu ortadan kaldırmayacağı, sektör bilirkişisi tarafından düzenlenen 15/01/2018 tarihli raporda, davacının hak sahibi olduğu filmlerin, yapım yılı, oyuncuları gözönüne alındığında dolgu filmler kategorisinde değerlendirilebileceğinin beyan edildiği,, davalı kanalın uydu yayın lisansına sahip olduğu,filmlerin yapım yılı, oyuncuları , filmlerin yapıldığı dönemde ödül aldığı yada ticari başarı sağlandığına dair delil sunulmadığı, filmlerin gösterim saatleri gözönüne alınarak, sektör bilirkişi raporunda filmlerin yayın ve gösterim bedelinin her birinin 500,00-1.000,00 TL arası olduğu beyan edilmekle, ortalaması olan 750,00 TL’nin rayiç bedel olarak hesaplamaya esas alınabileceği, 6 adet izinsiz gösterim bedeli olan 4.500,00 TL’nin 3 katı 13.500,00 TL istenebileceği kanaatine varılmıştır.
Davacı vekilinin 09/06/2017 tarihli dilekçesi ile davasını her bir gösterim için 3.000,00 TL’den 10 gösterim bedeli 30.000,00 TL’nin 3 katı olan 90.000,00 TL üzerinden ıslah ettiği anlaşılmakla, davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine, davacının — isimli filmlerin hak sahibi olmadığı anlaşılmakla, bu filmler yönünden husumet yokluğundan davanın reddine, davalının, davaya konu —isimli , filmleri davalıya ait kanalda izinsiz göstermekten men’ine, filmlerin izinsiz gösterilmesi nedeniyle FSEK 68/1.maddesi gereğince 13.500,00 TL’nin davalıdan 13.04.2015 tarihinden itibaren ticari faizi ile birlikte tahsil edilerek davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar vermek gerekmiştir.
HÜKÜM:
1-Islah ile arttırılan davanın KISMEN KABULÜNE, KISMEN REDDİNE,
2-Davacının — isimli filmlerin hak sahibi olmadığı anlaşılmakla, bu filmler yönünden husumet yokluğundan davanın REDDİNE,
3-Davalının, davaya konu diğer filmleri davalıya ait kanalda izinsiz göstermekten MEN’İNE,
4-Filmlerin izinsiz gösterilmesi nedeniyle FSEK 68/1.maddesi gereğince 13.500,00 TL’nin davalıdan 13.04.2015 tarihinden itibaren ticari faizi ile birlikte tahsil edilerek davacıya ödenmesine,
5-Fazlaya ilişkin talebin REDDİNE,
6- Islah ile ve peşin alınan harçlar toplamı karar ve ilam harcını karşıladığından yeniden harç alınmasına yer olmadığına,
663,20 TL harcın karar kesinleştiğinde ve istek halinde davacıya iadesine,
7- Davacı yararına “tecavüzün men’ i yönünden” karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince 3.145,00 TL vekalet ücreti takdiri ile davalıdan alınarak, davacıya verilmesine,
Davacı yararına “tazminat yönünden” karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince 3.145,00 TL vekalet ücreti takdiri ile davalıdan alınarak, davacıya verilmesine,
Davalı yararına red olunan tazminat miktarı yönünden karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince 9.948,92 TL vekalet ücreti takdiri ile davacıdan alınarak, davalıya verilmesine,
8- Davacı tarafından yapıldığı anlaşılan 27,70 TL başvurma harcı, 85,39 TL peşin harç, 4,10 TL vekalet harcı, 1.500,00 TL ıslah harcı, 4.000,00 TL bilirkişi ücreti, 327,00 TL tebligat, müzekkere masrafı olmak üzere toplam 5.944,19 TL yargılama giderinin kabul ve red oranları gözönüne alınarak 891,63 TL sinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, kalanın davacı üzerinde bırakılmasına,
Davalı tarafından yapılan yargılama gideri bulunmadığından bu hususta karar tesisine yer olmadığına,
Taraflarca yatırılan gider avanslarından kullanılmayan miktarların karar kesinleştiğinde ve istek halinde taraflara iadesine,
Dair; davacı vekili ile davalı vekilinin yüzüne karşı, gerekçeli kararın tebliğinden itibaren yasal 2 haftalık süre içersinde istinaf yolu açık olmak üzere verilen karar açıkça okunup usulen anlatıldı.15/05/2018