Görüntülediğiniz mahkeme kararı henüz kesinleşmemiştir. Yararlı olması amacıyla eklenmiştir.

T.C. İstanbul Anadolu 4. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
GEREKÇELİ KARAR
ESAS NO : 2018/751
KARAR NO : 2018/1064

DAVA : İTİRAZIN İPTALİ
DAVA TARİHİ : 19/06/2018
KARAR TARİHİ : 08/11/2018

Mahkememizde görülmekte olan davanın yapılan açık yargılaması sonunda,
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin 2010 yılında ——–köyünde yaşamakta iken —— gidip gelişlerinde —- ticaret ve nakliye işiyle uğraşan davalı ile tanıştığını, bu arkadaşlıklarının 3-4 yıl devam ettiğini, 2012-2013 yıllarında davalının parasal sıkıntısı olduğunu beyan ederek davacıdan borç para istediğini , müvekkilinin defalarca davalıya elden 2-3 bin 2-3 bin şeklinde defalarca toplam 15.000 TL elden para verdiğini, en son davacının 2012 yılı aralık ayında evlenerek İstanbul Pendik ‘ e geldiğini, 2013 yılı mayıs ayında davalının yine davacıdan çok sıkışık olduğunu beyan ederek tekrar borç para istediğini, müvekkilinin 16/05/2013 günü düğününden olan altınlarla açtığı altın hesabındaki altınları bozdurarak ————– şubesi önünde bulunan — ‘ den kartsız işlemler menüsünden TC kimlik nosu ile 5.000 TL parayı davalının hesabına yatırdığını, müvekkilinin davalıya toplam 20.000 TL borç para verdiğini bunun 15.000 TL ‘ sini elden 5.000 TL sini de ATM ‘ den banka havalesi yoluyla hesabına yatırarak verdiğini, müvekkilinin elden verdiği paraların ispat edilememe riski nedeniyle banka havalesi yoluyla verilen 5.000 TL ‘ nin tahsili amacıyla davalı hakkında İstanbul Anadolu———-. İcra Müdürlüğünün 2017/2384 Esas sayılı dosyası ile icra takibi başlattıklarını, davalının kötü niyetli olarak itiraz ettiğini belirterek davalının İstanbul Anadolu —————— Müdürlüğünün 2017/2384 Esas sayılı dosyasına yaptığını itirazın iptaline 5.000 TL alacağın takip tarihinden itibaren faiziyle tahsiline ve takip miktarının % 20 ‘ si oranında icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; müvekkilinin ——————– ilçesinde mobilya ve giyim işleriyle uğraşan ilçede belirli bir çevre ve ticari itibara sahip bir tacir olduğunu, müvekkili ile davacı arasında para alışverişi olduğu iddiasının doğru olduğunu, davacı tarafın 16/05/2013 tarihinde müvekkiline ait banka hesabına toplam 5.000 TL yatırdığı konusunda her hangi bir uyuşmazlığın bulunmadığını, davaya konu uyuşmazlığın kaynağının davacı şahsın 16/05/2013 tarihinde müvekkilinin hesabına göndermiş olduğu paranın borç olarak gönderdiğini iddia etmesi olduğunu, davacının bu iddiasının mesnetsiz ve asılsız bir iddia olduğunu, davacının müvekkilinin banka hesabına yatırdığı paranın , müvekkilinin davacıya elden vermiş olduğu 5.000 TL ödünç paranın müvekkiline geri verilmesi olduğunu, davacı tarafın müvekkiline olan borcunu ödediğini belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Dava, genel haciz yolu ile takipte ödeme emrine itirazın iptali ve takibin devamı istemine ilişkindir.
6102 sayılı TTK’nın 5/1. maddesine göre, aksine hüküm bulunmadıkça, dava olunan şeyin değerine veya tutarına bakılmaksızın asliye ticaret mahkemesi tüm ticari davalar ile ticari nitelikteki çekişmesiz yargı işlerine bakmakla görevlidir. Bu hükme göre ticaret mahkemelerinin görev alanı ticari davalar ile ticari nitelikteki çekişmesiz yargı işleridir. Ticari faaliyetleri ilgilendiren bütün davalar ticari dava değildir. Ticaret mahkemeleri ayrı bir yargı kolu oluşturmayıp, asliye hukuk mahkemelerine göre ihtisas mahkemeleridir. Bu nedenle ticari işlerle ilgili bütün davalar ticaret mahkemelerinin görev alanına sokulmamış, yalnızca uzmanlık gerektiren hususların ticaret mahkemelerince karara bağlanması esası getirilmiştir.
Ticari davaları, mutlak ticari davalar, nisbi ticari davalar, yalnızca bir ticari işletmeyle ilgili olmasına rağmen ticari nitelikte kabul edilen davalar olmak üzere üç grubta toplamak mümkündür.
Mutlak ticari davalar, tarafların tacir olup olmadığına ve işin bir ticari işletmeyi ilgilendirip ilgilendirmediğine bakılmaksızın ticari sayılan davalardır. Mutlak ticari davalar, 6102 sayılı TTK’nın 4/1. maddesinde bentler halinde sayılmıştır. Bunların yanında Kooperatifler Kanunu (m.99), İcra İflas Kanunu (m.154), Finansal Kiralama Kanunu (m.31), Ticari İşletme Rehni Kanunu (m.22) gibi bazı özel kanunlarda belirlenmiş ticari davalar da bulunmaktadır. Bu guruptaki davaların ticari dava sayılabilmesi için taraflarının tacir olması veya ticari işletmeleriyle ilgili olması gibi şartlar aranmaz. TTK’nın 4/1. bendinde sınırlı olarak sayılan davalar arasında yer alması veya özel kanunlarda ticari dava olarak nitelendirilmesi yeterlidir. Bu davalar kanun gereği ticari dava sayılan davalardır.
Nispi ticari davalar, her iki tarafın ticari işletmesiyle ilgili olması halinde ticari nitelikte sayılan davalardır. 6102 sayıl TTK’nın 4/1. maddesine göre, her iki tarafın ticari işletmesiyle ilgili hususlardan doğan ve iki tarafı da tacir olan hukuk davaları ticari dava sayılır. Bu hükme göre bir davanın ticari dava sayılabilmesi için, hem iki tarafın ticari işletmesini ilgilendirmesi, hem de iki tarafın tacir olması gereklidir. Bu şartlar birlikte bulunmadıkça, uyuşmazlık konusunun ticari iş niteliğinde olması veya ticari iş karinesi sebebiyle diğer taraf için de ticari iş sayılması davanın ticari dava olması için yeterli değildir. 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 19/2. maddesi uyarınca, taraflardan biri için ticari iş sayılan bir işin diğeri için de ticari iş sayılması, davanın niteliğini ticari hale getirmeyecektir. Zira; Türk Ticaret Kanunu, kanun gereği ticari dava sayılan davalar haricinde, ticari davayı ticari iş esasına göre değil, ticari işletme esasına göre belirlemiştir. Hal böyle olunca, işin ticari nitelikte olması davayı ticari dava haline getirmez.
Üçüncü grup ticari davalar, yalnızca bir tarafın ticari işletmesini ilgilendiren havale, vedia ve fikri haklara ilişkin davalardır. Yukarıda açıklandığı üzere bir davanın ticari dava sayılması için kural olarak ya mutlak ticari davalar arasında yer alması ya da her iki tarafın ticari işletmesiyle ilgili bulunması gerekirken havale, vedia ve fikri haklara ilişkin davaların ticari nitelikte sayılması için yalnızca bir yanın ticari işletmesiyle ilgili olması TTK’da yeterli görülmüştür.
6335 sayılı Kanun’un 2. maddesi ile değişik 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 5. maddesi uyarınca ticari davalar Asliye Ticaret Mahkemelerince görülerek karara bağlanır.
Somut olayda, davacı davalıya borç verdiği paranın ödenmesi için icra takibi başlatmış olup, davacı iddiasını ödünç sözleşmesine dayandırmıştır.
Taraflar arasındaki uyuşmazlığın ödünç sözleşmesinden kaynaklandığı gerekçe gösterilerek her ne kadar davanın görev yönünden reddine karar verilerek dosya mahkememize gönderilmiş ise de, TTK.nun 4/1-(f) maddesinde “Bankalara, diğer kredi kuruluşlarına, finansal kurumlara ve ödünç para verme işlerine ilişkin düzenlemelerde,” öngörülen hususlardan doğan davaların ticari dava sayılacağının belirtildiği,
Hukukumuzda ödünç para verme işlemleri özel kanunlarda düzenlenmekte olup, TTK.nun 4/1-(f) bendinde belirtilen ödünç para verme işleri ile, bankalar ve diğer kredi kuruluşlarında olduğu gibi (Örneğin; Bankalar Kanunu) özel düzenlemelerin kastedildiği,
Davacının ise tacir sıfatı bulunmayan gerçek kişi olduğu, TTK.nun 4/1-(f) maddesinde belirtilen işlemleri yapabilecek sıfata sahip olmadığı, somut olayda mevcut olup olmadığı araştırılacak olan ödünç sözleşmesinin Türk Borçlar Kanunu’nda düzenlenen ödünç sözleşmesi olduğu ve Türk Borçlar Kanunu’nun ödünç sözleşmesine ilişkin hükümlerinin TTK.nun 4/1-(c) maddesinde ayrık tutulduğu,
Konu ile doğrudan ilgili Yargıtay ————– Hukuk Dairesi’nin 24/05/2016 tarihli 2015/18271 E. 2016/9293 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere, somut olayda taraflar arasında ödünç sözleşmesinin bulunup bulunmadığının analizinin asliye hukuk mahkemelerinin görev alanında olduğu, taraflar arasındaki ilişki veya uyuşmazlığın bahsi geçen üç grup içerisinde yer almadığı, anlaşıldığından davanın görev yönünden reddine dair aşağıdaki şekilde hüküm tesis edilmiştir.
H Ü K Ü M : Yukarıda Açıklanan Nedenlerle;
1-Davanın GÖREV NEDENİYLE dava şartı yokluğundan HMK 114/1-c, 115/2 ye göre usulden REDDİNE,
2-HMK 20 md.ye göre kararın kesinleştiği tarihten itibaren iki haflatık süre içinde başvuru halinde dava dosyasının görevli ve yetkili İSTANBUL ANADOLU ASLİYE HUKUK MAHKEMESİNE gönderilmesine,
3-HMK.’nun 331/2 maddesi uyarınca yargılama giderlerinin görevli mahkemece DEĞERLENDİRİLMESİNE,
4-Mahkememizin işbu kararı ile İAA ————. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2017/162 Esas 2018/166 Karar sayılı kararı nedeniyle olumsuz görev uyuşmazlığı oluştuğundan uyuşmazlığın halli için dosyanın İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi —————. Hukuk Dairesi’ne GÖNDERİLMESİNE,
Dair gerekçeli kararın taraflara tebliğinden itibaren 2 haftalık süre içinde İstinaf yolu açık olmak üzere tarafların huzurunda verilen karar açıkça okunup usulen anlatıldı. –