Görüntülediğiniz mahkeme kararı henüz kesinleşmemiştir. Yararlı olması amacıyla eklenmiştir.

T.C.
İstanbul Anadolu
4. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ

ESAS NO : 2015/1145 Esas
KARAR NO : 2018/174

DAVA : Tazminat (Sözleşmeden Kaynaklanan)
DAVA TARİHİ : 24/11/2015
KARAR TARİHİ : 27/02/2018

Mahkememizde görülmekte olan Tazminat (Sözleşmeden Kaynaklanan) davasının yapılan açık yargılaması sonunda,
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davalı, 09.05.2014 Tarihinde karşılıklı imzalanan hizmet sözleşmesi ile 09.05.2014 Tarihinden 16.06.2015 tarihine kadar davacı şirkette ilaç satış temsilcisi sıfatı ile çalıştığını, davalının en son brüt 2.505,00 TL ücret aldığını, davalının iş akdi 16.06.2015 Tarihinde sona erdiğini, davalının daha sonra rakip firmada çalışmaya başladığını, davalıya beş yıldızlı otellerde satış, pazarlama, ilaç ve farmakoloji konularında geniş kapsamlı eğitimler verildiğini, davacı davalıya verilen ücretsiz eğitimler ve teknik bilgiler nedeni İle davalı ile 3 yıllık hizmet sözleşmeli imzaladığını, 6102 Sayılı TTK 54 vd. maddelerinde belirtilen haksız rekabet nedenlerine maruz kalmasını engellemek amacı ile davacı hizmet sözleşmeleri içerisinde rekabet yasağı hükümleri ihdas ettiğini, davalının haklı bir neden olmaksızın iş akdini sonlandırdığını ve rakip firmada çalışmaya başladığını, 09.05.2014 Tarihli hizmet sözleşmesinin özel şartlar maddesi altında düzenlenen rekabet yasağı hükümlerine aykırı hareket eden davalının sözleşme maddesi uyarınca çıkan cezai şart bedelinin şimdilik 1000,00 TL tutarında dava tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak müvekkil şirkete ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiş, bu talebini duruşmada tekrar etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; öncelikle görev ve yetki itirazında bulunduklarını, esasa iliş beyanlarında, hizmet sözleşmeleri açısından cezai şartla ilgili olarak mülga 818 sayılı Kanun’da açıkça bir hüküm bulunmadığını, Yargıtay’ın uygulamasına uygun olarak, 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 420.maddesi “hizmet sözleşmelerine sadece işçi aleyhine konulan ceza koşulu geçersizdir” hükmünü getirildiğini, işçiye verilen eğitim karşılığı belli bir süre çalışması şartına bağlı olarak kararlaştırılan cezai şart tek taraflı olarak değerlendirilemeyeceğini, işçiye verilen eğitim bedeli kadar cezai şartın karşılığı bulunmakla eğitim karşılığı cezai şart hükmü belirtilen ölçüler içinde geçerli olduğunu, davalının iş akdini 4857 saylı İş Kanunu 24.maddesi gereği haklı nedenle tek taraflı fesh ettiğini, davalı yaptığı fazla mesailere ilişkin ücretlerin ve haklarının ödenmemesi, aldığı ücretinin tamamının bordroya yansıtılmaması SGK eksik bildirilmesi, işyerinde sözleşmeye aykırı olarak çalışmaya zorlanması gibi nedenler ile işten ayrıldığını, davalının 5 yıldızlı otelde işletmenin ve işin gereği olarak zorunlu olarak 1 günlük eğitime katıldığını, kişi başına düşen eğitim payının ne olduğu yasal olarak belgelendiğini, haksız ve mesnetsiz açılan davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkememizce yapılan yargılama ve dosya içeresinde toplanan delillerin bir bütün olarak irdelenmesi sonucu;
Dava, rekabet yasağı sözleşmesinin ihlali iddiasına dayalı cezai şart istemine ilişkindir.
Taraflar arasında imzalanan 09.05.2014 tarihli sözleşmenin Özel Şartlar başlığı altında 2. maddenin b ve c bentlerinde rekabet yasağına ilişkin olarak “işgören, iş bu hizmet sözleşmesinin sona ermesinden sonra iki yıl süre ile Trakya Bölgesinde, işveren ile aynı işi yapan ve aynı alanda faaliyet gösteren bir firmada çalışamaz, ortak olamaz ya da başka bir sıfatla katılamaz ve kendi adına iş kuramaz. İşgören bu hükme aykırı hareket etmesi halinde …. ayrıca brüt ücretinin on katı tutarında cezai şart ödeyecektir.” şeklinde düzenleme yer almıştır.
Davacı şirket ile davalı asilin hali hazırda çalışmakta olduğu şirketin faaliyet ve çalışma konularının aynı, dava dışı şirketin İstanbul Avrupa Yakasında (Trakya) olduğu, sözleşmenin düzenlendiği tarih itibariyle davalıya ait brüt ücretin 1.825 TL olduğu görülmüştür.
Rekabet yasağı sözleşmesi, işçinin iş ilişkisi içinde işverenin müşterilerine nüfuz etmesi yahut iş sırlarına vakıf olması nedeniyle hizmet sözleşmesi sona erdikten sonra belirli bir faaliyet alanında belirli bir coğrafi bölgede ve belirli bir zaman dilimi içerisinde işçinin işverenle rekabet teşkil eden davranış içerisine girmesini yasaklayan sözleşmeler olarak tanımlanmaktadır. Rekabet etmeme taahhüdünü içeren bu sözleşmeyle işçi işverene karşı hizmet sözleşmesinin bitiminden sonrasına yönelik olarak menfi bir yükümlülük, bir yapmama borcu altına girmektedir. Başka bir deyişle rekabet yasağı sözleşmesi ile işçinin ekonomik faaliyet özgürlüğüne ve ekonomik geleceğine kısmen dahi olsa sınırlama getirilmektedir.
Rekabet yasağının ihlalini tespit için davacının somut bir zarara uğramış olması gerekmediği gibi davalının da somut olarak ticari sır niteliğindeki bilgilere sahip olması ve bu bilgileri davacı aleyhine kullanmasının da gerekmediği, davalı işçinin bu bilgilere ulaşabilme ve davacı işverene zarar verebilme ihtimal ve riskinin mevcut olup olmadığının tespiti gerekmektedir.
TBK’ nın 444 maddesinde rekabet yasağına ilişkin olarak taraflar arasında düzenleme yapılabileceği, 445 maddesinde sözleşmenin şekline ve içeriğine ilişkin geçerlilik şartları ile Hakim tarafından yapılacak sınırlamaya ilişkin hükümlerin yer aldığı görülmüştür.
Bu açıklamalar ışığında somut olaya dönüldüğünde, davalının, davacı işyerinde ilaç satış temsilcisi olarak çalıştığı ve sözleşme evvelinde eğitim gördüğü taraflarca imzalanan sözleşme itibariyle sabit olduğu, aynı faaliyet alanında çalışan dava dışı şirkette işe başlayan davalının, davacı işyerindeki sıfatı itibariyle davacıya ait müşteri çevresine ulaşma, bu müşterileri kazanma imkan ve ihtimalinin bulunduğu, yapılan sözleşmenin yer, zaman ve işlerin türü bakımından kanuna uygun olarak sınırlandırıldığı görülmüştür. Sözleşmede belirlenen bu sınırlamaların davalı işçinin ekonomik geleceğinin mahvına yol açabilecek bir düzenleme olmadığı değerlendirilmiştir (benzer mahiyette 11. HD 2015/15290-2017/2808 E-K sayılı ilamı).
Bu kapsamda davalının, rekabet yasağı sözleşmesini ihlal ettiği kabul edilerek sözleşme ile belirlenen (brüt ücret olan 1.825 X 10 = 18.250) cezai şartı davacıya ödemekle yükümlü olduğu ancak, davalı işçinin sosyal ve ekonomik durumu itibariyle TBK’ nın 182/3 maddesi gereğince belirlenen cezai şart miktarından takdiren % 30 oranında (5.475 TL) indirim yapılması gerektiği kabul edilerek (18.250 TL – 5.475 TL = ) 12.775 TL yönünden davanın kabulüne, yargılama giderlerinden davalının takdiri indirim nedeniyle tam olarak sorumlu tutulmasına (benzer mahiyette 13. HD 2012/27237-2013/9456 E-K sayılı ilamı) dair aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.
H Ü K Ü M : Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere;
Açılan davanın KISMEN KABULÜ ile KISMEN REDDİNE,
12.775 TL cezai şart bedelinin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
Fazlaya ilişkin istemin reddine,
Karar tarihinde alınması gerekli 872,66 TL harcın davacı tarafça peşin olarak yatırılan 322,70 TL harçtan mahsubu ile bakiye 549,96 TL harcın davalıdan tahsili ile hazineye gelir kaydına,
Davacı tarafından yapılan tebligat gideri, müzekkere gideri, bilirkişi ücreti olmak üzere toplam 1.703,40 TL yargılama gideri ve davacı tarafça peşin olarak yatırılan 322,70 TL harç gideri toplamı 2.026,10 TL nin davalı taraftan tahsili ile davacı tarafa ödenmesine, dosyaya yatırılan ve sarf edilmeyen gider avansının karar kesinleştiğinde talep halinde davacı tarafa iadesine,
Davacı taraf kendisini vekille temsil ettirdiğinden karar tarihinde geçerli A.A.Ü.T. deki esaslara göre belirlenen 2.180,00 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
Davalı tarafından yapılan yargılama gideri bulunmadığından bu hususta karar verilmesine yer olmadığına,
Dair, davacı vekilinin yüzüne karşı kararın tebliğinden itibaren 2 haftalık süre içinde BAM nezdinde İstinaf yolu açık olmak üzere verilen karar açıkça okunup usulen anlatıldı.. 27/02/2018