Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İSTANBUL
7. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
ESAS NO: 2015/1193
KARAR NO: 2019/658

DAVA : ALACAK
DAVA TARİHİ: 09/12/2015
KARAR TARİHİ: 22/10/2019

Mahkememizde görülmekte olan Alacak davasının yapılan açık yargılaması sonunda,
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
DAVACININ TALEBİ:
Davacı … A.Ş. vekili verdiği dava dilekçesinde, 29.12.2005 tarihinde davalı banka ile 2.000.000,00 USD tutarında ve 05.05.2009 tarihinde 30.000,00 TL tutarında kredi sözleşmesi yaptığını, davalı bankanın kendisinden bu kredileri tahsil ederken istihbarat, komisyon ve dosya masrafı adı altında haksız tahsilatlar aldığını, bu paraların tarafına ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.

DAVALININ TALEBİ:
Davalı ..Bankası A.Ş. vekili öncelikle davacı tarafın taleplerinin zamanaşımına uğradığını belirterek zamanaşımı defini ileri sürmüştür. Davanın esasına yönelik olarak da davacıya kullandırılan kredilerin 31.08.2005 ve 14.11.2005 tarihlerinde olduğunu, bu kredilere ilişkin olarak komisyon, BSMV, uzun vadeli kredi dış borç kütüğüne kaydedilen ödeme masrafı ve bunlara ilişkin vergilerin alındığını, bunların da yapılan sözleşmeye uygun olduğunu, sözleşme yeni Türk Borçlar Kanunu yürürlüğe girmeden önce imzalandığından 6098 sayılı TBK m. 20’de ki genel işlem koşullarının uygulanamayacağını, 2005 ve 2009 yılları için alınan masraf miktarının ise 763,00 TL olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.

DAVANIN HUKUKİ NİTELİĞİ:
Dava, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu m. 386 ve devamı maddelerine göre tüketim ödüncü niteliğindeki kredi sözleşmesinin ferisi niteliğindeki bankacılık işlemlerinden kaynaklı ücretlerin iadesine yönelik alacak davasıdır.

DELİLLERİN DEĞERLENDİRİLMESİ VE GEREKÇE:
Davacı taraf, kredi sözleşmelerini, ödeme belgelerini ve bilirkişi incelemesini delil olarak sunmuştur.
Davalı taraf, kredi sözleşmelerini, ödeme dekontlarını, banka kayıtlarını ve bilirkişi incelemesini delil olarak sunmuştur.
Dava, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu m. 386 ve devamı maddelerine göre tüketim ödüncü niteliğindeki kredi sözleşmesinin ferisi niteliğindeki bankacılık işlemlerinden kaynaklı ücretlerin iadesine yönelik alacak davasıdır.
Taraflar arasında genel nakdi ve gayri nakdi kredi sözleşmesi ve iki tane de ticari taşıt kredisi ve rehin sözleşmesi yapılmıştır. Davacı taraf kendisinden bu sözleşmelere ve mevzuata aykırı olacak şekilde istihbarat, komisyon ve dosya masrafı adı altında haksız tahsilatlar yapıldığını ileri sürmektedir. Dolayısıyla davanın konusu kredi sözleşmelerinde kullandırılan krediler değil; kredi sözleşmelerinin feri nitelikli/yan unsuru olan istihbarat, komisyon ve dosya masrafı adı altında bankalara 5411 sayılı Bankacılık Kanunu ve ilgili mevzuat hükümlerine göre tahsil etme yetkisi verilmiş kalemlerle ilgilidir.
Öncelikle taraflar arasında yapılmış olan bütün sözleşmeler dosya içerisine alınarak incelenmiştir. Sözleşmelerde davalı bankaya kullandırdığı kredilerle ilgili olarak komisyon ve masraf tahsil etme yetkisinin verildiği görülmektedir.
Davacı bankanın tahsil kredilerin kullandırıldığı ve tahsil edildiği döneme ilişkin ilan ettiği bütün masraf ve komisyon oranları da getirtilerek dosya içerisine alınmıştır.
Davacı bankanın tahsil ettiği komisyon ve masrafların miktarının ne kadar olduğunun, gerçekleştirdiği komisyon ve masrafların gerek yasal mevzuata gerek taraflar arasındaki sözleşme hükümlerine gerekse bankanın kendi ilan ettiği komisyon ve masraf oranlarına uygunluğunun tespiti için 6100 sayılı HMK m. 266’ya göre bilirkişi incelemesi yapılmasına karar verilerek dosya bilirkişiye verilmiştir.
Hazırlanan 01.10.2016 tarihli bilirkişi raporunda davalı bankanın davacı taraftan toplam 6.567,51 TL komisyon ve masraf tahsilatı yaptığı, bunun 6.497,51 TL’sinin taraflar arasında yapılan sözleşmeye, bankanın kendi komisyon ve masraf oranlarına ve hukuka uygun olduğu, ticari taşıt kredisinden alınan 70,00 TL dosya masrafının ise bankanın kendi komisyon oranlarında yer almadığını tespit etmiştir.
Raporun içinde yer alan çizelge incelendiğinde ticari taşıt kredisinden alınan masrafın 70,00 TL değil 700,00 TL olduğu anlaşılmıştır.
Dosya ikinci kez bilirkişi incelemesine verilmiştir. Hazırlanan 13.09.2018 tarihli bilirkişi raporunda ise ticari taşıt kredisinden alınan masrafın 70,00 TL değil 700,00 TL olduğu ve bankanın ilan ettiği % 2 oranında komisyon alınması durumunda bankanın alabileceği komisyon miktarının en fazla 600,00 TL olabileceği tespit edilmiştir. Ayrıca raporda 02.01.2006 tarihinde alınan 1.050,00 TL istihbarat ücretinin ise diğer bankalarda emsallerinin yer almadığı belirtilmiştir.
Dosya son alarak bankacı ve emekli banka müdüründen oluşan bilirkişi heyetine verilerek 13.07.2019 tarihli bilirkişi raporu alınmıştır. Bu raporda ilk raporda olduğu gibi 6.497,51 TL’nin banka tarafından hukuka ve sözleşmeye uygun olarak tahsil edildiği ancak ticari taşıt kredisinden alınan masrafın BSMV hariç 66,67 TL’sinin iadesinin gerektiği tespit edilmiştir.
Hazırlanan 01.10.2016 tarihli ilk rapor yeterli inceme içermesi nedeniyle hükme esas alınmıştır. Bu raporda tespit edilen 6.497,51 TL’nin banka tarafından hukuka ve sözleşmeye uygun olarak tahsil edildiği konusu 13.07.2019 tarihli üçüncü raporda da tespit edilmiştir. Ancak her iki raporda da ticari taşıt kredisinden alınan masrafın hesabı konusunda hata yapılmıştır. Hazırlanan 01.10.2016 tarihli ilk raporun içinde yer alan çizelge incelendiğinde ticari taşıt kredisinden alınan masrafın 70,00 TL değil 700,00 TL olduğu ve bankanın komisyon oranlarına göre de alabileceği masraf miktarının 600,00 TL olduğu en alt satırda görülmektedir. Bu durumda fazla tahsil edilen miktar ne 01.10.2016 tarihli ilk rapor da belirtildiği gibi 70,00 TL ne de 13.07.2019 tarihli üçüncü raporda belirtildiği gibi BSMV hariç 66,67 TL’dir. Fazla tahsil edilen ve iadesi gereken miktar 100,00 TL olup bu durumun tespiti basit matematik işlemini gerektirdiğinden yeniden rapor alınması yoluna gidilmemiştir.
Hazırlanan ve birbiriyle uyumlu olan 01.10.2016 tarihli ilk ve 13.07.2019 tarihli üçüncü rapora göre davalı bankanın gerçekleştirdiği 6.497,51 TL tutarındaki komisyon ve masraf tahsilatının taraflar arasındaki sözleşmeye, bankanın kendi komisyon oranlarına ve mevzuata uygun olduğu, 05.05.2009 tarihinde ticari taşıt kredisinden alınan 700,00 TL tutarındaki masrafın 100,00 TL tutarındaki kısmının fazla olarak tahsil edildiği anlaşılmakla davanın kısmen kabulüne yönelik olarak aşağıdaki gibi hüküm kurulmuştur.
08.12.2005 tarihinden önce tahsil edilmiş olan ve 01.10.2016 tarihli ilk bilirkişi raporunun içindeki çizelgenin ilk beş sırasında yer alan komisyon ve masrafların tahsil edildikleri tarihin üzerinden dava tarihi olan 09.12.2015 tarihine kadar 6098 sayılı TBK m. 146’da yer alan 10 yıllık genel zamanaşımı süresi geçtiği için bu alacak kalemleri yönünden davanın zamanaşımı yönünden reddine yönelik olarak hüküm kurulmuştur.
Davacının taleplerinin kredi sözleşmelerinde kullandırılan krediler değil; kredi sözleşmelerinin feri nitelikli/yan unsuru olan istihbarat, komisyon ve dosya masrafı adı altında bankalara 5411 sayılı Bankacılık Kanunu ve ilgili mevzuat hükümlerine göre tahsil etme yetkisi verilmiş kalemlerle ilgili olması nedeniyle ticari faiz talebi reddedilmiş, davacının faiz talebi yasal faiz olarak kabul edilmiştir.
Davacının fazlaya ilişkin bir hakkının bulunmadığı anlaşılmakla fazlaya ilişkin haklarının saklı tutulması talebi de reddedilmiştir.
Temmuz 2019 tarihinde hakim değişikliği olmuş ve dosya mahkememize atanan … tarafından karara bağlanmıştır.

HÜKÜM: Gerekçesi Yukarıda Açıklandığı Üzere;
1-Davanın KISMEN KABULÜNE,
2-05/05/2009 tarihli ticari taşıt kredisi dosya masrafı alacağı olarak davacıdan fazla tahsil edilen 100,00 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
3-Davalının zaman aşımı definin kısmen kabulü ile, davacının 08/12/2015 tarihinden önce tahsil edilmiş olan 08/12/2005 ve 14/11/2005 tarihli Bahreyn haberleşme masrafı alacağı, 14/11/2005 tarihli döviz kredisi dosya masrafı alacağı, 11/10/2005 tarihli swift komisyonu alacağı, 31/08/2005 tarihli döviz kredisi dosya masrafı alacağı taleplerinin 6098 sayılı Türk borçlar kanunun madde 146’ya göre zaman aşamı nedeniyle REDDİNE,
4-Davacı tarafın fazlaya ilişkin haklarının saklı tutması talebinin REDDİNE,
5-Davacının ticari faiz talebinin REDDİNE,
6-Karar tarihinde yürürlükte bulunan Harçlar Tarifesi gereğince hesap olunan 44,40-TL karar harcının peşin alınan 128,09-TL harçtan mahsubu ile artan 83,69-TL harcın davacıya iadesine,
7-Davacı tarafından yargılama esnasında yapılan toplam 3.171,00-TL ( 2.950,00-TL BK ücreti, 221,00-TL tebliğler ve posta ) yargılama giderinin davadaki kabul ve red oranına göre takdiren hesaplanan 42,28-TL’nin davalıdan alınarak DAVACIYA VERİLMESİNE,
8-Ayrıca davacı tarafından dava açılırken yatırılan toplam 159,89-TL ( 27,70-TL BH, 128,09-TL PH, 4,10-TL VH ) harcın davalıdan alınarak DAVACIYA VERİLMESİNE,
9-Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince hesap olunan 100,00-TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak, DAVACIYA VERİLMESİNE,
10-Davalı tarafından yargılama esnasında yapılan toplam 50,00-TL ( tebliğler ve posta) yargılama giderinin davadaki kabul ve red oranına göre takdiren 49,33-TL’nin davacıdan alınarak, davalıya verilmesine,
11-Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince hesap olunan 2.725,00-TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak, DAVALIYA VERİLMESİNE,
12-Taraflarca yatırılan ve kullanılmayarak artan gider avansının hüküm kesinleştiğinde ilgili tarafa iadesine,
Dair, taraf vekillerinin yüzüne karşı gerekçeli kararın taraflara tebliğinden itibaren 2 hafta içinde İstinaf kanun yolu açık olmak üzere verilen karar açıkça okunup usulen anlatıldı.

Katip
*e-imzalıdır

Hakim
*e-imzalıdır