Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İSTANBUL
6. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
ESAS NO : 2018/562 ESAS
KARAR NO : 2018/1026
DAVA : Menfi Tespit (Ticari Satımdan Kaynaklanan)
DAVA TARİHİ : 12/06/2018
KARAR TARİHİ : 18/10/2018
Mahkememizde görülmekte olan Menfi Tespit (Ticari Satımdan Kaynaklanan) davasının yapılan açık yargılaması sonunda,
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ -İSTEM /
Davacı vekili dava dilekçesinde ve özetle; taraflar arasında 17.06.2010 tarihinde “Automatic Müşteri Sözleşmesi” bağıtlandığını, bu sözleşmeye göre davalı şirketin müvekkili şirketi Automatic’e dahil etmek suretiyle müvekkilinin araçlarına akaryakıt ikmal ve hizmet vermeyi, müvekkilinin de davalı şirket veya bayilerinden satın alınan akaryakıt ve automatic kullanım bedellerini davalı şirkete ödemeyi üstlendiğini, akaryakıt tüketiminin düşmesi gerekçe gösterilerek sözleşmenin davalı tarafından tek yanlı olarak 11.03.2013 tarihinde feshedildiğini ve feshi takiben müvekkili şirketin araçlarına takılı bulunan taşıt kimlik ünitesi cihazlarının iade edilerek aktif halden çıkartılmasının istenildiğini, müvekkili şirketin bu istemi yerine getirdiğini ve durumun davalı tarafından gönderilen 12.03.2013 tarihli e-mail ile doğrulandığını, buna rağmen davalının 15.03.2013 tarihli 16.943,34.-TL miktarlı fatura düzenleyerek müvekkiline tebliğ edildiğini, faturanın 53 adet araca takılan auto araç çıkarma ve sözleşmenin fesih bedeli olarak düzenlendiğini, müvekkili şirket tarafından itiraz edilerek noter marifeti ile ihtarname keşide edilmek suretiyle faturanın iade edildiğini, taraflar arasındaki sözleşmede cihazların sökülmesi halinde ücret ödeneceği yolunda bir hükmün bulunmadığını, bir an için kabul edilse bile 53 adet taşıt kimlik ünitesi cihazı takılmadığından talebin bu nedenle de yersiz olduğunu, bağıtlanan sözleşmenin 8.maddesinde ödemenin ne şekilde yapılacağının kararlaştırıldığını ve davalı şirket tarafından düzenlenen fatura bedelinin haksız, yasa ve sözleşmeye aykırı olarak tahsil edildiğini, talep edilmesine rağmen bu bedelin müvekkiline iade edilmediğini belirterek 16.793,34.-TL ‘nin ödeme tarihinden işleyecek ticari faizi ile birlikte davalı şirketten istirdadına ve %20’den aşağı olmamak üzere kötü niyet tazminatına hükmedilmesini istemiştir.
SAVUNMA /
Davalı vekili cevap dilekçesinde ve özetle; bağıtlanan sözleşmenin 16.maddesine aykırı davranarak, davacıya ait araçlardan 25 tanesinin 3 ay süresince hiç yakıt almadığını, davacının sözleşmedeki taahhütlerini yerine getirmediğini, son 5 ayda tüketimin düştüğünü belirterek sözleşmenin tek yanlı feshedildiğini ve çekişme konusu faturanın yine sözleşmenin 16.maddesi gereğince cezai şart olarak davacı yandan tahsil edildiğini, iddia edilenin aksine taşıt , kimlik ünitesi cihazlarının iade edilmemesinden dolayı değil son 5 aydır yakıt alımı azaltıldığından tahsilatın yapıldığını belirterek davanın haksızlığını savunmuş ve reddine karar verilmesini istemiştir.
KANITLAR VE GEREKÇE /
Dava; sebepsiz zenginleşme hukuksal nedenine dayalı istirdat istemine ilişkindir.
Taraflarca gösterilen deliller toplanmış, bağıtlandığı çekişmesiz bulunan 17.06.2010 tarihli “Automatic Müşteri Sözleşmesi” örneği, keşide edilen ihtarname örnekleri, ödeme dekontu, davalının fesih bildirimi ve taraflar arasındaki diğer yazışmalara ilişkin e-mail örnekleri ile fatura örneği getirtilerek dosya içine alınmış, dosya içeriği delillerle taraf şirketlerin uyuşmazlık konusu döneme ilişkin ticari defter ve kayıtları üzerinde uzman bilirkişi kurulu aracılığıyla inceleme yapılarak bilirkişi raporu düzenlenmiştir.
25.03.2014 tarihli Bilirkişi Raporunda; dosya içeriği delillere göre, sözleşme feshini takiben taşıt kimlik ünitesi cihazlarının davacı tarafından davalıya teslim edildiği, sözleşme kapsamında 25 adet aracın 3 ay boyunca hiç yakıt almadığı, sözleşmenin 16.maddesi gereğince hem üç ay boyunca araçların yakıt almaması ve hemde cihazların iade edilmemesi durumunun cezai şart ödemesi yaptırımına tabi tutulduğu, üç ay boyunca yakıt almayan 25 araç bakımından cezai şart istenebileceği görüşünün benimsenmesi halinde toplam 7.956,60.-TL tutarında talepte bulunabileceği, bu durumda fatura bedelinin 8.986,74.-TL’lik kısmının istirdadının istenebileceği, davalı şirketin savunmalarının haklı bulunması ve sözleşme konusu 53 aracın tümü üzerinden cezai şart hesaplaması gerektiğinin benimsenmesi halinde ise cezai şart tutarı 16.867,98.-TL olarak hesaplanmış olup, fazladan fatura edilen 75.36.-TL’lik tutarın davacı şirketçe istirdadının talep edilebileceği belirtilmiştir.
İddia, savunma, dosya içeriği deliller ve alınan bilirkişi raporuna göre, taraflar arasında bağıtlandığı çekişmesiz bulunan 17.06.2010 tarihli sözleşmenin davalı şirket yetkilisinin 11.03.2013 tarihli e posta bildirimi ile feshedildiği, dosya içeriği delillerden anlaşılmakta olup, bu durum tarafların kabulündedir. Davalı tarafından fesih sonrasında “Auto Araç Çıkarma Bedeli” olarak düzenlenen 15.03.2013 tarih AB seri, … nolu 16.793,34.-TL bedelli fatura davacıya gönderilmiş isede, davacı tarafından kayıtlara alınmayıp noter kanalı ile iade edilmiş ise de, sözleşmenin 8. Maddesi uyarınca davacı şirketin banka hesabından çekilerek tahsil edilmiştir. Davalı vekili fatura içeriğinde “Araç Çıkarma Bedeli” yazmakta ise de, bu faturanın sözleşmenin 16.maddesi uyarınca hesaplanan “cezai şart bedeli” olarak düzenlendiğini ve tahsil edildiğini ileri sürmüştür. Bağıtlanan sözleşmenin 16.maddesinde; davacının sözleşmedeki edimini yerine getirmemesi, sistemde kayıtlı bulunan araçların 3 ay süresince yakıt almaması durumunda davalının sözleşmeyi tek taraflı olarak feshedebileceği, sayılan fesih hallerinde ve satılan taşıtlar üzerinden taşıt kimlik ünitelerinin sökülmemesi veya söküldüğü halde PO’ne teslim edilmemesi, istenildiği halde iade edilmemesi, zayi olması durumunda taşıt başına her bir TKÜ için 150,00.-USD ‘nin TL karşılığı olarak cezai şart istenebileceği kararlaştırılmıştır. Buna göre, PO’nun müşteriden cezai şart isteyebilmesi için sistemde kayıtlı bulunan araçların 3 ay süresince yakıt almaması ve ayrıca taşıtlar üzerindeki taşıt kimlik ünitelerinin …’na iade edilmemesi gerekmektedir. Başka bir anlatımla, sözleşmenin 16.maddesinin 1.paragrafındaki nedenlerle feshi durumunda cezai şart istenebilmesi için bu iki koşulun birlikte gerçekleşmesi gerekmektedir. Somut olayda ise, 3 ay boyunca sistemde kayıtlı bulunan 25 aracın yakıt almadığı, sözleşmenin 16.maddesi uyarınca bu nedenle feshedildiği, taşıt kimlik ünitesi cihazlarının davacı tarafından davalıya teslim edildiği tarafların kabulündedir. Bu durumda; bağıtlanan sözleşmenin 16.maddesindeki cezai şart istenilmesine ilişkin tüm koşulların gerçekleştiğinden bahsedilemeyecektir. Saptanan ve hukuksal durum bu olunca, sözleşmenin 16.maddesindeki cezai şartın istenilmesi amacıyla düzenlendiği ve tahsil edildiği belirtilen 15.03.2013 tarihli 16.793,34.-TL tutarlı fatura bedelinin davalı şirkete davacı tarafından ödendiği, 21.03.2013 tarihinden itibaren yürütülecek avans faizi ile birlikte istirdadına karar verilmiştir.
Mahkememizin 17/04/2014 tarih … esas… karar sayılı kararı, davalı tarafın temyizi üzerine , Yargıtay …Hukuk Dairesinin…Hukuk Dairesinin 27/04/2016 tarih … esas … karar sayılı ilamıyla bozulmuştur.
Yargıtay bozma ilamında; “Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
Davacı vekili dava dilekçesinde talep ettiği alacağa ticari faiz yürütülmesini talep etmiştir. Yasalarda ticari faiz adı altında bir faiz türü bulunmadığından bunun yasal faiz olarak kabul edilmesi gerekmektedir. Bu sebeple mahkemece hüküm altına alınan alacağa talep aşımı olacak şekilde avans faizi yürütülmesine karar verilmesi doğru olmadığı gibi, davacı tarafından davalıya çekilen 25.03.2013 tarihli ihtarname ile yeni bir atıfet süresi tanındığı gözetilmeden 21.03.2013 tarihinden itibaren faiz yürütülmesi de doğru görülmemiştir. SONUÇ: Yukarıdaki (1) nolu bend uyarınca davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bend uyarınca hükmün BOZULMASINA” denilmektedir.
Mahkememizce 18/10/2018 tarihli celsede Yargıtay bozma ilamına uyularak yargılamaya devam edilmiştir.
Yapılan yargılama da toplanan delillere göre; taraflar arasnda bağıtlanan sözleşmenin 16.maddesindeki cezai şart istenilme koşulları gerçekleşmediğinden bu amaçla düzenlenen ve davacı tarafından davalıya ödendiği belirlenen 15/03/2013 tarihli 16.793,34 TL tutarlı fatura bedelinin temerrüd tarihinden itibaren yürütülecek yasal faizi ile birlikte davalıdan istirdadı gerektiği sonucuna varılmıştır.
Davacı tarafça keşide edilen 25/03/2013 tarihli ihtarnamenin davalıya 28/03/2013 tarihinde tebliğ edildiği ve verilen süreye göre davalının 30/03/2013 tarihinde temerrüde düştüğü belirlendiğinden bu tarihten itibaren faiz yürütülmesi gerekmektedir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
H Ü K Ü M /
Davanın KABULÜNE,
16.793,34 TL nin 30/03/2013 temerrüd tarihinden itibaren yürütülecek yasal faizi ile birlikte davacı yararına davalıdan İSTİRDADINA,
Karar tarihinde yürürlükte bulunan Harçlar Tarifesi gereğince hesap olunan 1.147,15TL nispi karar ve ilam harcının davalıdan tahsiline, peşin alınan harcın mahsubuna,
Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince hesap olunan 2.180,00 TL nispi vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
Davacı tarafından yapılan ve aşağıda dökümü gösterilen toplam 1.976,85 TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
HMK 333.maddesi gereğince davacı tarafından yatırılan 1.875,80 TL gider avansından geriye kalan 216,80 TL’nin hüküm kesinleştiğinde davacıya iadesine,
Davalı tarafından yatırılan 200,00 TL gider avansından geriye kalan 164,65 TL’nin hüküm kesinleştiğinde davalıya iadesine,
huzurunda, kararın tebliğ tarihinden itibaren 2 hafta içinde mahkememize verilecek dilekçe ile Yargıtay yolu açık olmak üzere karar verildi. Açıklandı.
Katip …
Hakim …
HARÇ BEYANI /
1.147,15- TL. KARAR HARCI
286,80- TL. PEŞİN HARÇ
860,35 -TL. KALAN HARÇ
DAVACI GİDERİ /
314,85 TL İLK GİDER
1.500,00 TL BİLİRKİŞİ ÜCRETİ
159,00 TL POSTA MAS.
1.973,85 TL TOPLAM