Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
İSTANBUL
14. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ

ESAS NO : 2016/97 Esas
KARAR NO : 2018/57

DAVA : Bakiye Hasar Onarım Bedeli ve Ekspertiz Ücreti
DAVA TARİHİ : 29/01/2016
KARAR TARİHİ : 17/01/2018
YAZIM TARİHİ : 16/01/2018
Mahkememizde görülen Alacak davasının yapılan yargılaması sonunda,
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
İDDİA:
Davacı vekili, müvekkil şirketin Oto Onarım ve Tamir hizmeti veren … Otomotivin yetkili servisi olduğunu davalı sigortacı nezdinde kasko poliçesi kapsamında sigortalı araca ilişkin onarımın gerçekleştiğini, sigorta eksperi tarafından düzenlenen rapor uyarınca onarımın gerçekleştiğini, hasar dosyasında sigortacı tarafından onarım faturalarına istinade yapılan ödemelerin eksik olduğunu, onarım faturasını araç malikine fatura edildiğini, ancak fatura bedeli sigortacı tarafından eksik ödendiğinden araç malikince bu alacağının kendilerine temlikname ile temlik ettiğini belirterek, ayrıca eksper ücretinin de davalı tarafından ödenmesi gerektiğini belirterek bakiye onarım faturası ve eksper masrafının dava tarihinden itibaren işleylecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
SAVUNMA:
Davalı vekili, her ne kadar davacı servis tarafından bu dava açılmış ise de, alacaklı bulunduğu borçlu …’dan almış olduğu temlikname uyarınca alacağın temlikinin söz konusu olması nedeniyle TBK’nın 131 maddesi uyarınca alacaklı ve borçlu sıfatlarının birleştiği ayrıca eksper raporunda sigortalı aracın … tarafından arka tamponunu onarımı olabileceğine dair görüşün aksine sadece sökme izi bulunan tamponun niçin tamamen değiştirilmesi gerektiğini ispatlaması gerektiğini, eksper raporunda gerçek zararın tespit edilmediğini, sigorta eksperi henüz rapor tanzim etmeden hatmerden ayrı bir ekper atandığını bunun masrafının da istenemeyeceğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
İNCELEME VE GEREKÇE:
Dava hukuksal niteliği itibariyle, dava dışı sigortalıdan temlik alınan onarım hasar masrafı uyarınca bakiye fatura bedeli ve eksper ücretinin tahsiline ilişkindir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden ve özellikle aracın renkli fotoğrafları tetkik edildiğinde arka tamponun sürtünme neticesinde sol arka çamurluk alt kısmında çiziklerin oluştuğu, tampon ayaklarının ve tamponun bozulmaksızın orjinal bir şekilde yerinde takılı bulunduğu, arkadan çarpmaya dayalı çökme, ezik, kırık ya da çatlak bulunmadığı, yerinden çıkarak hasar görmediği, sürtünme sonucu oluşan çiziklerin ise parça değişimine gerek duyulmaksızın onarım suretiyle giderilmesinin mümkün olduğu sonucuna varılmıştır. Sigorta şirketleri gerçek zarardan sorumlu olup, gereksiz ve yersiz olarak yapılan işlemlerden sorumlu tutulması düşünülemez. Bu nedenle ufak rütuşlarla orijinal parçanın tamiri mümkün iken parça değişimi yapılması ve parça değişim bedelinden kasko sigortacısının sorumlu tutulması düşünülemez.
Uyuşmazlığa konu kazanın tarihi 09/05/2015 olup, kaza tarihinde yürürlükte bulunan mülga 15/08/2003 tarihli trafik sigortası eski genel şartları B2 uyarınca onarımı mümkün olmayan parçaların değiştirilmesi söz konusudur. Ancak teknik inceleme neticesinde yeni parçayla değişimine lüzum bulunmadığı sabittir.
Davacı vekili tarafından rapora itiraz dilekçesi ekindeki tahkime sunulmuş bilirkişi raporunda atıf yapılan Hazine Müsteşarlığının 2009/18 sayılı genelgesi uyarınca parça değişiminin mümkün olduğu ileri sürülerek itiraz edilmiştir. Ancak, emsal rapor ve atıf yapılan genelge içeriği incelendiğinde araç değerini düşürecek niteliğinde yan sanayi olarak nitelenen düşük kalitede yedek parça takılmaması yönünde yedek parçaların orijinal olması gerektiği yönünde genelge yayınlandığı, 2010/38 sayılı sektörel duyuruda ise, yedek parça tedarikinin motorlu taşıtlar sektöründeki dikey anlaşmalar ve uyumlu eylemlere ilişkin grup muafiyeti tebliğinde yer alan tanımlamalara uygun bir şekilde yürütülmesi gerektiği işaret edilmiştir. Söz konusu genelge ve sektör duyurusu ve emsal bilirkişi raporu dosya kapsamına uymamaktadır. Zira sigorta tahkimine konu olmuş kazada ilgili aracın aksamlarında çökme, ezilme ve kırılma söz konusu olduğu yani parça değişiminin teknik olarak zorunlu bulunduğu dilekçe ekindeki raporun tetkikinden anlaşılmıştır. Oysaki somut olayımızda parça değişimine gerek dahi bulunmadığı açıktır. Bu nedenle itirazlar yerinde değildir.
Davacı taraf ekspertiz raporu tanzim edildiğini ve 236 TL ekspertiz ücretinin davalıdan tahsilini gerektiğini ileri sürmüştür. Sigorta şirketi hasar ihbarı sonrası süresinde dava dışı bir başka eksper firmasını görevlendirmiştir. Ancak davacı taraf buna rağmen bir başka ekspertiz şirketini atayarak rapor almıştır. Sigorta eksperleri atama yönetmeliğinin 11/3 maddesi uyarınca sigorta şirketi tarafından süresinde eksper ataması ve incelemesi yapılmaması halinde sigorta ettiren ya da sigortalı tarafından eksper atanabileceği ve bu masraftan sigortacının sorumlu olacağı düzenlenmiştir. Oysaki sigorta şirketi kanunen üzerine düşeni yapmış olup, davacının eksper ücreti talebinin yasal dayanağı bulunmamaktadır.
HÜKÜM: Yukarıda Açıklanan Nedenlerle;
Davanın REDDİNE;
1-Alınması gereken 35.90 TL harçtan peşin alınan 54.98 TL harçtan mahsubu ile artan 19.08 harcın istek halinde yatıran davacıya iadesine,
2-Davalı taraf kendisini vekille temsil ettirdiğinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT gereğince reddedilen miktar üzerinden hesap edilen 2.180,00 TL nisbi vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya ödenmesine,
3-Davacı tarafından yapılan yargılama giderlerinin kendi üzerinde bırakılmasına,
4-HMK’nın 333. maddesi gereğince, dava açılırken davacı tarafından mahkeme veznesine depo edilen gider avansından kullanılmayan kısmının kararın kesinleşmesi ile birlikte davacıya iadesine,
Dair, taraf vekilleri yüzüne karşı HMK’nın 345. maddesi gereğince gerekçeli kararın taraflara tebliğinden itibaren iki hafta içerisinde İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi nezdinde istinaf kanun yolu açık olmak üzere verilen karar açıkca okunup usulen anlatıldı.17/01/2018

Katip e-imzalıdır Hakim e-imzalıdır

*5070 Sayılı Kanun Gereğince Elektronik İmza İle İmzalanmıştır.*