Görüntülediğiniz mahkeme kararı henüz kesinleşmemiştir. Yararlı olması amacıyla eklenmiştir.

T.C.
GAZİANTEP
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
17. HUKUK DAİRESİ

ESAS NO : 2021/195
KARAR NO : 2022/2115

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
B Ö L G E A D L İ Y E M A H K E M E S İ K A R A R I

BAŞKAN : … (…)
ÜYE : … (…)
ÜYE : … (…)
KATİP : … (…)

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : GAZİANTEP 1. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 09/11/2020
NUMARASI : 2020/57 Esas- 2020/741 Karar
DAVACI :
VEKİLİ :
DAVALI :
VEKİLİ :
DAVANIN KONUSU : Tazminat
KARAR TARİHİ : 14/11/2022
GEREKÇELİ KARARIN YAZILDIĞI TARİH : 14/11/2022

Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 09/11/2020 tarih ve 2020/57 esas ve 2020/741 karar sayılı kararı aleyhine davalı vekili istinaf başvurusunda bulunduğundan dosyanın yapılan incelemesi sonunda;

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ;
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle, 04/12/2019 tarihinde …..’in kontrolündeki …. plakalı aracın şerit ihlali yapması sonucu …..’nın kontrolündeki …. araç ile çarpıştığını, kazada yolcu konumundaki müvekkil …’ın ağır yaralandığını, müvekkilinin maluliyetinden dolayı fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere sürekli iş göremezlik için 100-TL, geçici iş göremezlik için 100-TL, bakıcı gideri için 100-TL, bakım ve tedavi masrafları için 100-TL olmak üzere toplam 400-TL maddi tazminatın temerrüt tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davacı vekilince ibraz edilen 13/10/2020 tarihli dilekçesinde, müvekkili için toplam 400,00-TL’lik tazminat talebini 93.768,54-TL arttırarak toplamda 94.168,54-TL’ye yükselttiklerini, bu bedele kaza tarihinden itibaren ticari faiz uygulanarak davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

Davalı … vekili cevap dilekçesinde özetle; müvekkili sigorta şirketinin, üçüncü kişilerin uğramış olduğu bedeni zararlardan, sigorta poliçesinde belirtilen azami limitlerle ve işletenin veya işletenin eylemlerinden sorumlu tutulduğu kişilerin kusuru oranında maddi tazminat ile sorumlu tutulabileceğini, kusur tespitinin yapılabilmesi için dosyanın Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesi’ne gönderilmesini, kabul anlamına gelmemekle birlikte maddi tazminat istemine esas alınacak maluliyet raporunun Erişkinler İçin Engellilik Değerlendirmesi Hakkındaki Yönetmeliğe uygun alınmasını, geçici iş göremezlik, bakıcı ve tedavi gideri tazminatının poliçe kapsamında olmadığını, istiap haddi aşımı nedeniyle müterafik kusur indirimi yapılması gerektiğini, müvekkili sigorta şirketinin temerrüde düşmediğinden dava tarihinden itibaren yasal faiz uygulanabileceğini belirterek davanın reddini talep etmiştir.

Mahkemece yapılan yargılama sonunda; Davanın kısmen kabulü ile, 13.674,15-TL geçici iş göremezlik tazminatı, 77.898,07-TL sürekli iş göremezlik tazminatı ile 2.596,32-TL bakıcı gideri tazminatı toplamı olan 94.168,54-TL maddi tazminattan takdiren %20 oranında müterafık kusur indirimi yapılarak 75.334,83-TL’nin temerrüd tarihi olan 03/01/2020 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.

İstinaf kanun yoluna başvuran davalı vekili istinaf dilekçesinde özetle; kaza tarihinin 04.12.2019 olup, poliçe başlangıç tarihinin ise 07/09/2019 olması nedeni ile 01.06.2015 tarihli Yeni Genel Şartlar sonrası düzenlenen bir poliçe ve meydana gelen bir kaza olduğundan geçici iş göremezlik ve bakıcı gideri tazminatının teminat kapsamında olmadığını, SGK’nın sorumluluğunda bulunması nedeniyle davanın müvekkili şirket bakımından reddinin gerektiğini belirterek kararın kaldırılmasını talep etmiştir.

Dava; trafik kazası nedeni ile maddi tazminat istemine ilişkindir.
HMK’nın 355. maddesi uyarınca istinaf itirazları ve kamu düzenine ilişkin hususlarla sınırlı olarak yapılan inceleme sonunda;
Davacı tarafça, davalı … şirketine ZMMS poliçesiyle sigortalı …. plakalı aracın şerit ihlali yapması neticesinde sebebiyet verdiği kazada, …..plakalı araçta yolcu olarak bulunan müvekkilinin yaralandığı belirtilerek sürekli-geçici iş göremezlik ve bakıcı giderine ilişkin tazminat talep edilmiştir.

Davalı vekilince, müvekkili şirketin Geçici İş göremezlik ve bakıcı gideri tazminatından sorumlu olmadığı belirtilerek istinaf talebinde bulunulmuş ise de: 25.02.2011 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 13.02.2011 tarihli 6111 Sayılı Yasa’nın 59.maddesi ile 2918 Sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 98. maddesi değiştirilmiş, buna göre “trafik kazaları nedeniyle üniversitelere bağlı hastaneler ve diğer resmi ve özel sağlık kuruluşlarının sundukları sağlık hizmet bedellerinin kazazedenin sosyal güvencesi olup olmadığına bakılmaksızın Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanacağı” Yasanın geçici 1. maddesi ile de “Bu Kanunun yayımlandığı tarihten önce meydana gelen trafik kazaları nedeniyle sunulan sağlık hizmet bedellerinin Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanacağı, sözkonusu sağlık hizmet bedelleri için bu Kanun’un 59. maddesine göre belirlenen tutarın %20’sinden fazla olmamak üzere belirlenecek tutarın üç yıl süreyle ayrıca aktarılmasıyla anılan dönem için ilgili sigorta şirketleri ve …nın yükümlülüklerinin sona ereceği,” öngörülmüştür. Sigorta şirketi, motorlu aracın işletilmesinden kaynaklanan kaza nedeniyle zarar görenlerin tedavisi için ödenen giderleri zorunlu olarak teminat altına alır. Sigorta şirketinin, işleten ve sürücünün yasadan ve sözleşmeden doğan bu yükümlülüğü, 6111 sayılı Yasa ile getirilen düzenleme ile sona erdirilmiş bulunmaktadır. 2918 sayılı Yasa’nın 98. maddesinde belirtilen tedavi giderleri yönünden sorumluluk dava dışı Sosyal Güvenlik Kurumu’na geçmiştir. Ancak geçici iş göremezlik ve bakıcı gideri tazminatı madde kapsamında değerlendirilemeyeceğinden geçici iş göremezlik ve bakıcı gideri talepleri yönünden sigorta şirketlerinin sorumluluğu devam edeceğinden bu hususa ilişkin istinaf sebebi yerinde görülmemiştir. (Yargıtay 4. H.D.nin 2021/5372 E. 2021/8669 K., Yargıtay 4. H.D.nin 2021/3468 E. 2021/6538 K. Yargıtay 4. H.D.nin 2021/5372 E. 2021/8669 K.)

Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere göre, usuli işlemlerin kanuna uygun şekilde yapılarak, hükme esas alınan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığı anlaşıldığından davalı vekilinin istinaf itirazları yerinde görülmemiş ve istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b,1. maddesine göre esastan reddine karar verilmiştir.

KARAR: Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1-Davalı vekilinin istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b,1 maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE,
2-İstinafa konu miktar nazara alınarak hesaplanan ve alınması gereken 889,15 TL istinaf karar harcının peşin alınan 1.286,53 TL’ den mahsubu ile fazla alınan bakiye 397,38 TL’nin talep halinde yatıran davalı tarafa iadesine,
3-İstinaf yargılama giderlerinin istinaf kanun yoluna başvuran davalı üzerinde bırakılmasına,
4-Duruşma açılmadığından istinaf vekalet ücreti takdirine yer olmadığına,
5-Gider avansından harcanmayan kısmın yatıran tarafa iadesine,
Dosya üzerinde yapılan inceleme sonunda HMK’nın 362/1-a maddesi uyarınca miktar itibariyle KESİN olarak oybirliği ile karar verildi.

Başkan Üye Üye Katip