Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C. GAZİANTEP BAM 17. HUKUK DAİRESİ
T.C.
GAZİANTEP
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
17. HUKUK DAİRESİ

ESAS NO : 2020/470
KARAR NO : 2022/407

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
B Ö L G E A D L İ Y E M A H K E M E S İ K A R A R I

BAŞKAN : … (…)
ÜYE : … (…)
ÜYE : … (…)
KATİP : … (…)

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : GAZİANTEP 2. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 14/11/2019
NUMARASI : 2017/1292 Esas- 2019/1254 Karar
DAVACI : … -TC: … …
VEKİLİ : Av. … ….
DAVALILAR : 1-… – … ….
2-… – … …
VEKİLİ : Av. … …
DAVALI : … – …
VEKİLLERİ : Av. …..
DAVANIN KONUSU : Tazminat
KARAR TARİHİ : 04/03/2022
GEREKÇELİ KARARIN YAZILDIĞI TARİH : 04/03/2022

Gaziantep 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 14/11/2019 tarih ve 2017/1292 esas ve 2019/1254 karar sayılı kararı aleyhine davalı … vekili istinaf başvurusunda bulunduğundan dosyanın yapılan incelemesi sonunda;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ;
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; … tarihinde davalı … Adına kayıtlı sürücüsü … olan … plakalı aracın müvekkiline çarpması neticesinde müvekkilinin ağır şekilde yaralandığını, tedavi gördüğünü, kazanın oluşumunda müvekkilinin kusurunun bulunmadığını, karşı tarafın kusurlu olduğunu, kazaya sebebiyet veren aracın kaza tarihinde davalı … nezdinde sigortalandığını belirterek, 40.000,00 TL Manevi tazminatın davalılar … ve …’dan alınarak müvekkiline ödenmesini, 500,00 TL maddi tazminatın ise davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak müvekkiline ödenmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı …… vekili cevap dilekçesinde özetle; açılan davayı kabul etmediklerini, davacı iddialarının ispatlanması gerektiğini, müvekkili şirket aleyhindeki kesin ve somut delillere dayanmayan haksız ve hukuka aykırı davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar … ve … vekili cevap dilekçesinde özetle; müvekkilleri aleyhine açılan davanın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, kazanın oluşunda müvekkilinin bir kusurunun bulunmadığını, davacı asilin dikkatsiz ve özensiz davrandığını, davacının olay yerine yaklaşık 100 metre ilerde bulunan yaya geçidini kullanmayarak kaldırımın olmadığı ve yolun araçlara ayrılan kısmını kullanmak sureti ile kazaya sebebiyet verdiğini belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulü ile maddi tazminat yönü ile 35.380,40 TL maddi tazminatın davalı … yönünden dava tarihi olan … tarihinden diğer davalılar yönünden olay tarihi olan … tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya ödenmesine, manevi tazminat yönü ile 20.000,00 TL manevi tazminatın davalılar … ile …’dan olay tarihi olan 08/05/2017 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
İstinaf kanun yoluna başvuran davalı vekili dilekçesinde özetle; geçici işgörmezlik talebinin genel şart hükümleri ile teminat dışı bırakıldığını, poliçe tanzim tarihinin …. olup kaza tarihinin ise …tarihi olduğunu, bu sebeple yasal mevzuat ve yerleşik yargıtay içtihatları uyarınca davacının geçici iş göremezlik tazminatı talebinin reddi gerektiğini, kabul anlamına gelmemek üzere kusur oranlarını kabul etmediklerini mahkeme tarafından aldırılan bilirkişi raporunda tespit edilen orana itiraz dilekçesi sunmalarına rağmen itirazlarının dikkate alınmadığını, kusur oranının tespiti bakımından dosyanın ATK Trafik İhtisas Dairesine gönderilmesi gerektiğini belirterek kaldırılmasını istemiştir.
Dava; trafik kazası nedeni ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
HMK’nın 355. maddesi uyarınca istinaf itirazları ve kamu düzenine ilişkin hususlarla sınırlı olarak yapılan inceleme sonunda;
Davacı tarafından, davalı …’ın işleteni olduğu, davalı … şirketine kaza tarihinde ZMMS poliçesiyle sigortalı, … sevk ve idaresindeki…. plakalı aracın çarpması sonucu yaralandığı belirtilerek maddi ve manevi tazminat talebinde bulunulmuştur.
Davalı vekilince, müvekkili şirketin Geçici İş göremezlik tazminatından sorumlu olmadığı belirtilerek istinaf talebinde bulunulmuş ise de: 25.02.2011 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 13.02.2011 tarihli 6111 Sayılı Yasa’nın 59.maddesi ile 2918 Sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 98. maddesi değiştirilmiş, buna göre “trafik kazaları nedeniyle üniversitelere bağlı hastaneler ve diğer resmi ve özel sağlık kuruluşlarının sundukları sağlık hizmet bedellerinin kazazedenin sosyal güvencesi olup olmadığına bakılmaksızın… tarafından karşılanacağı” Yasanın geçici 1. maddesi ile de “Bu Kanunun yayımlandığı tarihten önce meydana gelen trafik kazaları nedeniyle sunulan sağlık hizmet bedellerinin …. tarafından karşılanacağı, söz konusu sağlık hizmet bedelleri için bu Kanun’un 59. maddesine göre belirlenen tutarın %20’sinden fazla olmamak üzere belirlenecek tutarın üç yıl süreyle ayrıca aktarılmasıyla anılan dönem için ilgili sigorta şirketleri ve……nın yükümlülüklerinin sona ereceği,” öngörülmüştür. Sigorta şirketi, motorlu aracın işletilmesinden kaynaklanan kaza nedeniyle zarar görenlerin tedavisi için ödenen giderleri zorunlu olarak teminat altına alır. Sigorta şirketinin, işleten ve sürücünün yasadan ve sözleşmeden doğan bu yükümlülüğü, 6111 sayılı Yasa ile getirilen düzenleme ile sona erdirilmiş bulunmaktadır. 2918 sayılı Yasa’nın 98. maddesinde belirtilen tedavi giderleri yönünden sorumluluk dava dışı …. Ancak geçici iş göremezlik tazminatı madde kapsamında değerlendirilemeyeceğinden geçici iş göremezlik talepleri yönünden sigorta şirketlerinin sorumluluğu devam edeceğinden bu hususa ilişkin istinaf sebebi yerinde görülmemiştir.(Yargıtay 4. H.D.nin 2021/5372 E. 2021/8669 K., Yargıtay 4. H.D.nin 2021/3468 E.2021/6538 K. )
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere göre, usuli işlemlerin kanuna uygun şekilde yapılarak, hükme esas alınan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığı, kaza ile ilgili olarak düzenlenen kaza tespit tutanağının bulunmadığı, mahkemece mahallinde keşif yapıldığı ve hükme esas alınan bilirkişi raporunun denetime uygun şekilde düzenlenip olayın oluş şekline uygun olduğu, davalı tarafın kusura ilişkin istinaf itirazının yerinde olmadığı anlaşıldığından davalı … vekilinin istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b,1. maddesine göre esastan reddine karar verilmiştir.
KARAR: Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1-Davalı … … vekilinin istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b,1 maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE,
2-Alınması gereken 2.416,83 TL istinaf karar harcından peşin alınan 604,20 TL nin mahsubu ile bakiye 1.812,63 TL’nin davalı … ….. alınarak Hazineye gelir kaydına,
3-İstinaf yargılama giderlerinin istinaf kanun yoluna başvuran davalı üzerinde bırakılmasına,
4-Duruşma açılmadığından istinaf vekalet ücreti takdirine yer olmadığına,
5-Gider avansından harcanmayan kısmın talep halinde ilgilisine iadesine,
Dosya üzerinde yapılan inceleme sonunda HMK’nın 362/1-a maddesi uyarınca miktar itibariyle kesin olarak oybirliği ile karar verildi.

Başkan Üye Üye Katip
… … … …

…….