Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
ANTALYA
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
11. HUKUK DAİRESİ

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
B Ö L G E A D L İ Y E M A H K E M E S İ K A R A R I

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ: DENİZLİ ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
ARA KARAR TARİHİ: 30/05/2022
DAVANIN KONUSU: Alacak (Ticari Nitelikteki Hizmet Sözleşmesinden Kaynaklanan)
GEREKÇELİ KARAR
YAZIM TARİHİ: 06/02/2023

İlk Derece Mahkemesinin kararı süresi içerisinde istinaf edilmiş olduğundan dosya içerisinde bulunan belgeler okunup incelendi.
Üye hakimin görüşü değerlendirildi.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Davacı vekili, 27.05.2022 havale tarihli dava dilekçesi ile, müvekkilİ şirket ile davalı ana şirket …. Üretim A.Ş.’ nin proje şirketi olan diğer davalı şirket …. Üretim A.Ş. arasında; Denizli, İzmir, Aydın ve Antalya İllerinde tesis edilecek ve işletilecek Biyokütle Elektrik Üretim Santrali Projelerini hayata geçirmek ve işletmek amacıyla 03.05.2018 tarihinde “Biyokütle Elektrik Üretim Santrali Projeleri Proje Geliştirme, Proje Yönetim ve Danışmanlık Hizmetleri Sözleşmesi”nin imzalandığını, bu sözleşme gereğince müvekkilinin, Denizli, İzmir, Aydın ve Antalya İllerinde tesis edilecek ve işletilecek Biyokütle Elektrik Üretim Santrali Projelerini hayata geçirmek ve işletmek amacıyla Proje Yönetim ve Danışmanlık Hizmetleri vermeyi taahhüt ettiğini, davalı şirketin ise, müvekkilinin bu proje yönetim ve danışmanlık hizmeti karşılığında sözleşmenin 6.maddesinde düzenlenmiş olduğu üzere aylık hizmet bedeli olarak her bir proje 4.500,00-USD + KDV hizmet bedelini sözleşmede belirtilen hesap numarasına ödemeyi kabul ve taahhüt ettiğini, bununla birlikle yine sözleşmenin 6.maddesinde düzenlenmiş olduğu üzere davalı İşveren Şirket, işbu Sözleşme çerçevesinde Danışman tarafından geliştirilecek her bir Proje için ayrı ayrı olmak üzere Proje’nin ticari işletmeye geçmesini takiben (Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı Geçici Kabulü Sonrası) geçici kabulü yapılan tesisin kurulu gücü (MW) başına 10.000,00-USD + KDV Başarı Primi ödemeyi kabul ve taahhüt ettiğini, ancak sözleşme tarihinden itibaren davalı şirket tarafından hiçbir şekilde müvekkiline ücret ödemesi yapılmadığını, bu durum karşısında davalı tarafla defalarca görüşülüp ödemelerini yapmaları gerektiği belirtilmesine rağmen, görüşmeleri neticesinde hiçbir sonuç alınamadığını, bahse konu ve 125.000,00 USD(1.967.104,25 TL) Bedelli 02.12.2021 tarihli … No’lu faturaya davalı …. Üretim A.Ş. Tarafından itiraz edilerek hiçbir somut neden belirtilmeden Honaz Noterliği …. yevmiye numaralı ihtarname ile işbu faturanın taraflarına iade edildiğini, müvekkili şirketi Proje’nin hayata geçirilmesi için elinden gelen her şeyi fazlasıyla yapmış olmakla birlikte; sözleşmenin 6. Maddesinde yer alan ETKB Geçici Kabulunün de alınmasını sağlayarak, Başarı Primi olan Proje’nin ticari işletmeye geçmesini takiben geçici kabulü yapılan tesisin kurulu gücü (MW) başına 10.000,00-USD + KDV bedel başarı primini almaya da hak kazandığını, sözleşmede belirtilen tarihten önce, 29.06.2021 tarihinde “Denizli Biyokütle Elektrik Üretim Santrali Projesi”nin ETKB geçici kabulünün yapıldığını, sözleşmede bahsi geçen geçici kabulün …. Bakanlığı tarafından yapılması gerektiği ve işletmenin kurulumu ve alınması gereken lisansların niteliği gereği …. Bakanlığının dava arkadaşı olarak davaya dahil edilmesini talep ettiklerini, müvekkilinin haklılığının bu dava neticesinde açıklığa kavuşacak olsa dahi dava sonuna kadar alacağını tahsil edemeyen müvekkili için telafisi mümkün olmayan zararlar doğacak olması nedeniyle davalı şirketin Denizli İlinde bulunan Sözleşmeye konu Biyokütle Elektrik Santrali’nin mülkiyeti üzerine, öncelikle teminatsız olarak bunun mümkün olmaması durumunda mahkemenizce uygun görülecek teminat karşılığında ihtiyati tedbir konulmasını talep etmiştir.
Mahkemece, “… davacı tarafından eldeki dava sözleşmeden doğan alacaklarının tahsili talebine dayalı olarak açılmıştır.Alacak davaları ile hedeflenen hukuksal sonuç para alacağına kavuşmaktır. Dolayısıyla davalılara ait Biyokütle Elektrik Santrali’nin mülkiyeti uyuşmazlığın konusu değildir. HMK’nın 389 ve izleyen maddelerine göre uyuşmazlık konusu olmayan malvarlığı değerleri üzerine ihtiyati tedbir konulması mümkün olmadığıdan , davacının ihtiyati tedbir talebinin reddine…” şeklinde karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Davacı vekili istinaf dilekçesinde özetle; taraflar arasında 03/05/2018 tarihinde biyokütle elektrik üretim santrali projeleri proje yönetim ve danışmanlık hizmetleri sözleşmesinin imzalandığını, müvekkilinin sözleşmeden kaynaklanan yükümlülüklerini eksik bir şekilde yerine getirmiş olmasına rağmen davalı tarafın sözleşmeden kaynaklanan yükümlülüklerini yerine getirmediğini, bu sebeple ticari alacak davasını açtıklarını, nihai karara kadar şirketin alacağı tahsil edilemeyeceğinden telafisi imkansız zararların doğacağının aşikar olması sebebiyle davalı şirketin Denizli ilinde bulunan sözleşmeye konu biyokütle elektrik santralinin mülkiyeti üzerine öncelikle teminatsız olarak bu mümkün olmazsa uygun görülecek teminat karşılığında ihtiyati tedbir konulmasının talep ettiklerini, İlk Derece Mahkemesince ara kararla bu taleplerinin reddedildiğini, HMK 389/1 maddesi gereğince mahkemece tedbir talep edilen taşınmazın mülkiyetinin dava konusu olmaması sebebiyle ret kararı verilmesinin hatalı olduğunu, alacakları ile tedbir talepleri arasında illiyet bağı bulunduğunu, davalının sergilemiş olduğu kötü niyetli tutumun mal kaçırma şüphesine de mahal bırakmadığını, ihtiyati tedbir kararı verilmesi gerektiğini, yaklaşık ispat koşulunun sağlandığını, Yargıtay içtihatlarının bu yönde olduğunu, istinaf nedenleri ileri sürmüştür.
İstinafa konu karar, ihtiyati tedbir talebinin reddine dair 30/05/2022 tarihli karardır.
Mahkemece yazılı gerekçeyle, talebin reddine karar verilmiştir.
Dairemizce istinaf incelemesi, 6100 sayılı HMK’nın 355. madde hükmü uyarınca istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak ve kamu düzenine aykırı hususların olup olmadığı gözetilerek yapılmıştır.
HMK m. 359/3 uyarınca; dosya kapsamındaki yazı, belge ve bilgilere, yasaya uygun gerektirici nedenlere, İlk Derece Mahkemesi kararının gerekçesinde dayanılan delillerle, delillerin tartışılması sonucu maddi olay ve hukuki değerlendirmede usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmaması, ihtiyati tedbir talep edilen taşınmazın mülkiyetinin dava konusunu oluşturmadığı hususları birlikte değerlendirildiğinde İlk Derece Mahkemesi kararının usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğunun anlaşılmasına göre; davacı vekilinin istinaf itirazları yerinde görülmediğinden HMK m. 353/1-b-1. gereğince istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermek gerektiği anlaşıldığından aşağıdaki hüküm kurulmuştur.
HÜKÜM:Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere;
1-Davacı vekilinin İlk Derece Mahkemesi kararına ilişkin istinaf başvurusunun ESASTAN REDDİNE,
2-492 Sayılı Harçlar Kanunu gereğince alınması gerekli 179,90 TL maktu istinaf karar harcından peşin olarak yatırılan 80,70 TL harcın mahsubu ile bakiye 99,20 TL istinaf karar harcının davacıdan tahsili ile Hazineye GELİR KAYDINA, harç tahsil müzekkeresinin ilk derece mahkemesince YAZILMASINA,
3-Davacının istinaf başvurusu nedeniyle yapılan yargılama masraflarının kendi üzerinde BIRAKILMASINA,
4-Kullanılmayan istinaf gider avansının 6100 Sayılı HMK’nın 333. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesince talebi halinde ilgilisine İADESİNE,
5-İstinaf incelemesi dosya üzerinden yapıldığından davalı lehine vekalet ücreti takdirine YER OLMADIĞINA,
6-Kararın İlk Derece Mahkemesi tarafından taraflara TEBLİĞİNE,
Dair, 6100 sayılı HMK’nın 353/1-b-1. maddesi gereğince dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda oybirliğiyle, 6100 Sayılı HMK’nın 362/1-f. maddesi gereğince kesin olarak karar verildi.06/02/2023