Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C.
ANTALYA
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
11. HUKUK DAİRESİ

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
B Ö L G E A D L İ Y E M A H K E M E S İ K A R A R I

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Antalya 4. Asliye Ticaret Mahkemesi
KARAR TARİHİ: 09/12/2019
DAVANIN KONUSU: İtirazın İptali
YEREL MAHKEME KARARI : Davanın kısmen kabulü
GEREKÇELİ KARAR
YAZIM TARİHİ: 16/11/2021

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yargılaması sonucunda verilen kararın süresi içinde davalı vekilince istinaf edilmiş olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi.
Üye hakimin görüşü değerlendirildi.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Davacı vekili, davacı bankanın Antalya … Şubesi nezdinde, borçlu … A.Ş. lehine, …, …, …ve … müteselsil ve müşterek kefaleti ile 20/11/2015 tarihinde Genel Kredi ve Teminat Sözleşmesi tanzim edilerek kredi açıldığını ve kullandırıldığını, borçlunun hesabının 30/11/2017 tarihi itibariyle kat edildiğini, Beyoğlu 48. Noterliğinin 05/12/2017 tarih … yevmiye nolu ihtarnamesi ile bu hususun borçlulara ihtar edildiğini, ihtara rağmen ödeme yapmayan borçlular aleyhine Antalya 4.İcra Müdürlüğünün … Esas sayılı dosyasında takibe geçildiğini, davalı tarafından icra dosyasına itiraz edildiğini ve takibin durduğunu, davalının itirazının haksız olduğunu ileri sürerek, davalının Antalya 4.İcra Müdürlüğünün … Esas sayılı icra dosyasına yapmış olduğu itirazının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, ortağı olduğu şirketten 19/06/2016 tarihinde Genel Kurul Toplantı Tutanağı ve Anonim Şirket Hisse Devri Sözleşmesi ile şirketteki bütün hisselerini aynı şirketin ortağı olan …’ya devrettiğini, devir tarihi itibariyle borcunun olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, dava konusu somut olayda, davalının imzasının yer aldığı 20/11/2015 tarihli kredi sözleşmesi ve kefalet sözleşmesinin TBK.583. Maddesindeki kefalete ilişkin düzenlemelere uygun olduğu, ödenmeyen kredi borcunun müteselsil kefilin çerçeve niteliğindeki kredi sözleşmesinden kaynaklandığı, kredi borcunun kefalet limiti sınırları içerisinde bulunduğu, mahkeme ve Yargıtay denetimine elverişli bilirkişi raporu doğrultusunda davacı vekilinin beyanı da dikkate alınarak yapılan 500,00 TL’lik kısmi tahsilatın ana paradan düşülmek suretiyle itirazın iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Davalı vekili istinaf dilekçesinde; alacağın likit olmadığını, bu nedenle icra inkar tazminatına hükmedilmesini doğru olmadığını, davalının 3,5 yıldır cezaevinde olduğunu, kat ihtarnamesi çekildiği tarihte Mernis adresine tebliğ yapılmasının hukuka aykırı olduğunu, istinaf sebepleri olarak ileri sürmüştür.
Dava, itirazın iptali istemine ilişkindir.
Mahkemece yazılı gerekçeyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dairemizce istinaf incelemesi, 6100 sayılı HMK’nın 355. madde hükmü uyarınca istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak ve kamu düzenine aykırı hususların olup olmadığı gözetilerek yapılmıştır.
Yargıtay 19. H.D.nin 27/02/2013 gün ve 2013/10 E. 2013/1630 K. sayılı emsal içtihatında da açıklandığı üzere; alacağın, banka kredi sözleşmesinden kaynaklanmakta olduğu gözetildiğinde, itirazın iptaline karar verilen, harcı yatırılarak dava konusu edilen bölüm üzerinden alacaklı yararına icra inkar tazminatına hükmedilmesi gerektiğinden davalı vekilinin istinaf sebebi yerinde değildir.
Dosya kapsamının incelenmesinden, kat ihtarnamesinin davacının sözleşme adresine tebliğ edildiği, bu adresin Mernis adresi olduğu anlaşıldığından davalı vekilinin usulsüz tebligat yönünden istinaf sebebi de yerinde değildir.
Sonuç olarak, davalı vekilinin istinaf başvurusunun 6100 Sayılı HMK’nın 353/1-b-1. maddesi gereğince esastan reddine karar vermek gerekmiş ve aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.
HÜKÜM:Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere;
1-Davalı vekilinin İlk Derece Mahkemesi kararına ilişkin istinaf başvurusunun ESASTAN REDDİNE,
2-492 Sayılı Harçlar Kanunu gereğince alınması gerekli 3.247,50 TL nispi istinaf karar harcından peşin alınan 811,87 TL harcın mahsubu ile bakiye 2.435,63 TL istinaf karar harcının davalıdan tahsili ile Hazineye GELİR KAYDINA,
3-Davalının istinaf başvurusu nedeniyle yapılan yargılama masraflarının kendi üzerinde BIRAKILMASINA,
4-Kullanılmayan istinaf gider avansının 6100 Sayılı HMK’nın 333. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesince davalıya iadesine,
5-İstinaf incelemesi dosya üzerinden yapıldığından davacı lehine vekalet ücreti takdirine yer olmadığına,
6-Kararın İlk Derece Mahkemesi tarafından taraflara tebliğine,
Dair, 6100 sayılı HMK’nın 353/1-b-1. maddesi gereğince dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda oybirliğiyle, 6100 sayılı HMK’nın 362/1-a. maddesi gereğince dava değerinin karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırı olan 78.630,00 TL’nin altında kalması nedeniyle kesin olarak karar verildi. 16/11/2021

…