Görüntülediğiniz mahkeme kararı henüz kesinleşmemiştir. Yararlı olması amacıyla eklenmiştir.
T.C. ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ
Esas-Karar No: 2021/951 – 2023/900
T.C.
ANKARA
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
20. HUKUK DAİRESİ
ESAS NO : 2021/951
KARAR NO : 2023/900
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
K A R A R
BAŞKAN :
ÜYE :
ÜYE :
KATİP :
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : ANKARA 4. FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK
MAHKEMESİ
TARİHİ : 08/03/2021
NUMARASI : 2020/160 E. – 2021/73 K.
DAVACI :
VEKİLİ :
DAVALI :
VEKİLİ :
DAVANIN KONUSU :YİDK Kararının İptali, Marka Hükümsüzlüğü
Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 08/03/2021 tarih ve 2020/160 E. – 2021/73 K. sayılı kararın Dairemizce incelenmesi davalılar … ve … Kurumu tarafından istenmiş ve istinaf dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
TARAFLARIN İDDİA VE SAVUNMALARININ ÖZETİ: Davacı vekili, müvekkilinin 1925 yılında kurulduğunu, … Spor Kulübü’nün kuruluşundan bu yana Türkiye Liglerinde ve Avrupa liglerinde birçok başarı elde ettiğini, müvekkilinin “… ” ibareli tanınmış markaların sahibi olduğunu, davalı gerçek kişinin “… ” ibareli marka başvurusuna anılan markalarına dayalı olarak yaptıkları itirazlarının Markalar Dairesi Başkanlığı tarafından kabul edilerek başvurunun reddine karar verildiğini, ancak bu karara karşı davalı başvuru sahibi tarafından yapılan itirazın dava konusu YİDK kararı ile kısmen kabul edilerek 44. Sınıf “eğitim ve öğretim” hizmetlerinin başvuruya iade edildiğini, oysa dava konusu başvuru ile müvekkilinin “…” ibareli markalarının ayırt edilemeyecek kadar benzer olduğunu, markada yer alan “…” ibaresinin ayırt ediciliğinin bulunmadığını, davalının müvekkili gibi İzmir’de ikamet ettiğini, müvekkilinin markalarından haberi olmamasının mümkün olmadığını, dava konusu markanın müvekkiline ait zannedileceğini, davalının müvekkiline ait marka değerinden faydalanarak haksız kazanç elde edeceğini, dava konusu başvurunun kötü niyetli olduğunu ileri sürerek, YİDK’ın 2020-M-3236 sayılı kararının iptalini ve dava konusu markanın hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı … vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı vekili, taraf markaları arasında iltibasa neden olabilecek bir benzerlik olmadığını, müvekkilinin ve davacının faaliyet alanının farklı bulunduğunu, “…” ibaresinin İstanbul ve İzmir’de bulunan bir semt ismi olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İLK DERECE MAHKEMESİ KARARININ ÖZETİ : Mahkemece, dava konusu “… …” ibareli marka başvurusu ile davacının “…” asıl unsurlu markaları arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel ve sesçil olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunduğu, taraf markaları arasında SMK 6/1 maddesindeki iltibas koşullarının oluştuğu, davacının tanınmışlık ve kötü niyet iddialarının kanıtlanmadığı gerekçesiyle davanın kabulü ile dava konusu YİDK kararının iptali ve dava konusu markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
İLERİ SÜRÜLEN İSTİNAF SEBEPLERİ :Davalı … vekili, taraf markalarında ortak olarak yer alan “…” ibaresinin İstanbul ve İzmir’de maruf semt adı olduğunu, dava konusu markanın davacı markalarıyla benzer bulunmadığını, SMK’nın 6/1 maddesindeki iltibas koşullarının oluşmadığını, mahkemece özel ve teknik bilgiye ihtiyaç duyulduğu kabul edilerek bilirkişi raporu alındıktan sonra bilirkişi raporunun yok sayılarak somut bir gerekçe olmaksızın yazılı şekilde karar verilmesinin hukuka aykırı bulunduğunu ileri sürerek, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasını ve davanın reddini istemiştir.
Davalı … vekili, taraf markaları arasında iltibas koşularının bulunmadığını, markalarda ortak olarak yer alan “…” ibaresinin maruf bir semt adı olduğunu, davacının müvekkilinin markasının tescil edilmek istendiği 41.sınıf “eğitim-öğretim hizmetleri”nde faaliyetinin bulunmadığını, bilirkişi raporunda da markalar arasında iltibas olmadığını açıklandığını ileri sürerek, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasını ve davanın reddini istemiştir.
GEREKÇE : Dava, YİDK kararının iptali ve marka hükümsüzlüğü istemlerine ilişkindir.
İnceleme, 6100 sayılı HMK’nın 355. madde hükmü uyarınca istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak ve kamu düzenine aykırı hususların olup olmadığı gözetilerek yapılmıştır.
İşlem dosyasının incelenmesinden, davalı gerçek kişinin “… …” ibaresinin, 41. sınıf hizmetler yönünden tescili için yaptığı 2019/05377 sayılı marka başvurusuna, davacı tarafın “…” ibareli markalarına dayalı olarak SMK’nın 6/1, 6/4, 6/5 ve 6/9 maddeleri gereğince yaptığı itirazının, Markalar Dairesi Başkanlığınca SMK’nın 6/1 maddesi uyarınca kabul edilerek başvurunun reddine karar verildiği, başvuru sahibi davalı gerçek kişinin bu karara yaptığı itirazının da YİDK’ın 2018-M-10617 sayılı kararıyla, taraf markaları arasında, başvuru kapsamında yer alan 41. sınıfın 1. alt grubunda yer alan “Eğitim ve öğretim hizmetleri.” bakımından SMK’nın 6/1 maddesi uyarınca iltibas bulunmadığı gerekçesiyle kısmen kabulüne karar verilerek anılan hizmetler yönünden başvurunun reddi kararının kaldırıldığı, anılan kararın davacı tarafa 20/04/2020 tarihinde tebliğ edildiği, davanın iki aylık hak düşürücü süre içerisinde açıldığı anlaşılmıştır.
İlk derece mahkemesince, dava konusu başvuru ile davacı markaları arasında, uyuşmazlık konusu 41. sınıf hizmetler yönünden, karıştırılma tehlikesinin bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş olup kararı istinaf edenlerin sıfatı da gözetildiğinde, istinaf incelemesine konu uyuşmazlık dava konusu başvuru ile davacının itirazına mesnet markaları arasında, uyuşmazlık konusu 41. Sınıf “Eğitim ve öğretim hizmetleri.” bakımından SMK’nın 6/1. maddesi uyarınca iltibas bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Somut olaya uygulanması gereken 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu’nun 6/1. maddesi uyarınca, tescil için başvurusu yapılan marka, tescil edilmiş veya tescil için daha önce başvurusu yapılmış bir marka ile aynı veya benzer ise ve tescil edilmiş veya tescil için başvurusu yapılmış bir markanın kapsadığı mal veya hizmetlerle aynı veya benzer ise, tescil edilmiş veya tescil için başvurusu yapılmış markanın halk tarafından karıştırılma ihtimali varsa ve bu karıştırılma ihtimali tescil edilmiş veya tescil için başvurusu yapılmış bir marka ile ilişkili olduğu ihtimalini de kapsıyorsa tescil edilemez. Açıklanan hüküm çerçevesinde markalar arasında iltibasa yol açacak derecede bir benzerlik olup olmadığının tespitinde her iki markaya konu işaretin, ayırt edici ve baskın unsurları dikkate alınarak bütünü itibariyle görsel, işitsel ve anlamsal olarak bıraktıkları izlenimin esas alınması gerekmektedir. Burada öncelikle iltibas (karıştırılma) kavramı açıklanmalıdır. İltibas, iki ayrı marka karşısında bulunan kişilerin, bu markaların benzerliği sebebiyle sunulan mal veya hizmetlerin aynı işletmeye veya ekonomik olarak bağlantı içerisinde bulunan işletmelere ait olduğunu düşünmeleri veya düşünme ihtimalleridir. İltibas ihtimalinin değerlendirilmesinde ölçü, bu işin ilgilisi veya uzmanı değil, ortalama tüketicilerdir. Öte yandan, markaların ayırt edicilik güçlerinin de iltibas ihtimalinin değerlendirilmesinde dikkate alınması gerekmektedir. Zira, ayırt edici niteliği zayıf olan markalar yönünden iltibas ihtimali daha düşük olacaktır. Diğer bir deyişle, tescili istenilen mal ve hizmetleri, diğer işletmelerin mal ve hizmetlerinden ayırt etme gücü düşük kalan, zayıf marka olarak nitelendirilebilecek markaların koruma alanı daha dar bulunmaktadır. Böyle durumlarda, küçük farklılıklar dahi tescil olunmak istenen markaya ayırt edicilik kazandırabilecektir.
Yapılan açıklamalar çerçevesinde somut olaya dönüldüğünde; mahkemece alınan bilirkişi raporunda belirtildiği üzere, dava konusu başvuru ile davacının itirazına mesnet markaları arasında, uyuşmazlık konusu 41. sınıf hizmetler yönünden emtia benzerliği şartı gerçekleşmiştir. İşaretler yönünden ise; taraf markalarında ortak olarak yer alan “…” ibaresi, maruf bir yerleşim yeri yer adı olup, Yargıtay 11. Hukuk Dairesi’nin 26.11.1999 tarih, 1999/5790-9590 E.K. sayılı kararında da belirtildiği gibi ülkemizdeki şehir, bölge, coğrafi yer veya maruf mahal isimlerinin tek bir sözcük olarak bir kişinin tekeline bırakılamayacağı, bu şekildeki şehir, ilçe veya maruf yerleşim yeri adlarının coğrafi işaret anlamını taşımamak kaydıyla yanlarına ilave ekler yapılması suretiyle marka olarak tescilinin mümkün bulunduğu, dava konusu markanın “… …” ibaresinden, davacının itirazına mesnet markalarının ise “…”, “…”, “…”, “…”, “…”, “…”, “… ”, “… “, “… ” ibarelerinden oluştuğu, taraf markalarında “…” ibaresi ortak olsa da anılan ibarenin maruf bir yerleşim yeri adı olması nedeniyle taraf markalarında bu ibarenin ortak olarak yer almasının iltibasa neden olmayacağı, dava konusu başvuru ve davacının itirazına mesnet markalarında yer alan diğer kelime ve şekil unsurlarının taraf markalarını farklılaştırdığı, bu haliyle tarafların marka işaretleri benzer bulunmadığından, SMK’nın 6/1 maddesindeki iltibas koşullarının oluşmadığı kanaatine varılmıştır. Mahkemece alınan bilirkişi raporunda da aynı sonuca ulaşılmış olup, aksi yöndeki ilk derece mahkemesi kabulü yerinde bulunmamıştır.
Bu itibarla, ilk derece mahkemesince yukarıda açıklanan nedenlerle dava konusu başvuru ile davacının itirazına mesnet markaları arasında, uyuşmazlık konusu 41. sınıf hizmetler yönünden, SMK’nın 6/1 maddesi uyarınca iltibas koşulları oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmesi doğru olmamış, HMK’nın 353/1-b-2. maddesinde, yargılamada eksiklik bulunmamakla beraber, kanunun olaya uygulanmasında hata edilip de yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığı takdirde veya kararın gerekçesinde hata edilmişse “düzelterek yeniden esas hakkında” duruşma yapılmadan karar verilmesi gerektiği düzenlendiğinden, Dairemizce davalılar vekillerinin istinaf başvurularının kabulü ile HMK’nın 353/1-b-2. maddesi uyarınca aşağıdaki şekilde hüküm tesis edilmiştir.
HÜKÜM : Gerekçesi yukarıda belirtildiği üzere;
1-Davalılar … ve … Kurumu vekillerinin istinaf başvurularının HMK’nın 353/1-b-2 maddesi gereğince KABULÜ ile Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 08/03/2021 gün ve 2020/160 E. – 2021/73 K. sayılı kararın KALDIRILMASINA,
2-Davanın REDDİNE,
3-Harçlar Kanunu uyarınca alınması gereken 179,90-TL maktu karar ve ilam harcından, peşin harç olarak alınan 54,40-TL harcın mahsubu ile bakiye 125,50-TL karar ve ilam harcının davacıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydına,
4-Davalılar kendilerini vekille temsil ettirdiğinden Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince hesap olunan 15.000,00-TL maktu vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine,
5-Davacı tarafından yapılan yargılama giderlerinin davacı uhdesinde bırakılmasına,
6-Davalı … Kurumu tarafından istinaf aşamasında yatırılan 162,10-TL istinaf kanun yoluna başvurma harcından oluşan yargılama giderinin davacıdan alınarak anılan davalı kuruma verilmesine,
7-Davalı … tarafından istinaf aşamasında yatırılan 162,10-TL istinaf kanun yoluna başvurma harcı ile 32,50-TL posta masrafından oluşan 194,60-TL yargılama giderinin davacıdan alınarak anılan davalıya verilmesine,
8-Yatırılan ve kullanılmayan gider avansının, hükmün kesinleşmesini müteakip re’sen taraflara iadesine (HMK m.333),
9-Davalılar tarafından istinaf başvurusunda ayrı ayrı yatırılan 59,30-TL maktu istinaf karar ve ilam harcının, karar kesinleştiğinde ve talep halinde davalılara ayrı ayrı iadesine,
10-İstinaf aşamasında duruşma açılmadığından taraflar lehine vekalet ücreti takdirine yer olmadığına,
Dair, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda oy birliği ile 22/06/2023 tarihinde HMK 361. maddesi uyarınca kararın tebliğinden itibaren iki hafta içerisinde temyiz yolu açık olmak üzere karar verildi.
GEREKÇELİ KARARIN YAZILDIĞI TARİH : 09/07/2023
Başkan
Üye
Üye
Katip
Bu belge 5070 sayılı Yasa hükümlerine göre elektronik olarak imzalanmıştır