Görüntülediğiniz mahkeme kararı kesinleşmiş bir karardır.

T.C. ANKARA 8. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA YARGILAMA YAPMAYA VE HÜKÜM VERMEYE YETKİLİ
T.C
ANKARA
ASLİYE SEKİZİNCİ TİCARET MAHKEMESİ
K A R A R
ESAS NO : 2020/347 Esas
KARAR NO : 2021/464

DAVA : Tanıma Ve Tenfiz
DAVA TARİHİ : 27/07/2020
KARAR TARİHİ : 07/07/2021
GEREKÇELİ KARARIN
YAZILDIĞI TARİH : 09/07/2021
DAVA : Davacı vekili dava dilekçesinde; … … … … şirketi ile davalı arasında yapılan 25/05/2017 tarihli sözleşme uyarınca davalının, … … … … şirketine nakliye hizmetleri sunduğunu, sözleşmeden doğan alacağını davalıdan tahsil edemediğini, bunun üzerine alacağının tahsili için Rusya’da ticaret mahkemesi nezdinde dava açtığını, yapılan yargılama sonucunda Rus hukukuna göre ticari işlerde görevli ticaret mahkemesi olan St. Petersburg ve Leningrad Bölgesi Tahkim Mahkemesi’nin … esas numaralı dosyasından verilen kararda; asıl alacak ve sözleşme uyarınca temerrüt faizi toplamı olan 123.624,30 USD’nin davalıdan tahsiline, yargılama sırasında … … … … ile davacı arasında yapılan devir sözleşmesi ve halefiyet kuralları uyarınca söz konusu … esas numaralı 123.624,30 USD tutarındaki alacak tahsili davasının davacısının müvekkil olmasına hükmedildiğini, kararların Rusya Federasyonu Hukukuna göre kesinleşmiş olduğu hususunun mahkemece usulünce kararlar üzerine şerh verildiğini, Rusya Federasyonunda “tahkim mahkemesi” olarak anılan mahkemenin, bir hakem heyeti değil, ticaret mahkemesi olarak görev yapan bir devlet mahkemesi olduğunu, bu hususun Rusya Federasyonunda Rus kanunları uyarınca yabancı mahkeme kararlarının ve özellikle Türk Mahkemelerinden verilen kararların tenfizi usulüne ilişkin hukuki görüş hazırlayan Rus hukukçu …’nin 11/03/2020 tarihli yeminli ifadesinde ayrıntılı olarak anlatıldığını, Rusya ile Türkiye arasında MÖHUK madde 54 (a) uyarınca hukuki mütekabiliyet bulunduğunu, hukuki mütekabiliyet şartının yabancı mahkeme kararlarının Türkiye’de tenfizi için gerekli ve yeterli olduğunu belirterek 28/03/2019 ve 17/05/2019 tarihli ve … esas numaralı St. Petersburg ve Leningrad Tahkim Mahkemesi kararlarının tanınması ve tenfizine karar verilmesi isteğinde bulunmuştur.
CEVAP : Davalıya tebligat yapılmış, gelmediği ve beyanda bulunmadığından yargılama yokluğunda sürdürülmüştür.
GEREKÇE : Dava; 28/03/2019 ve 17/05/2019 tarihli ve … esas numaralı St. Petersburg ve Leningrad Tahkim Mahkemesi’nce verilen kararların tanınması ve tenfizi isteğine ilişkindir.
Dava niteliği gereği nispi harca tabi olmakla, tenfiz istemine konu miktar üzerinden harcı ikmal etmek üzere davacı vekiline süre verilmiş, süresi içerisinde harcın ikmal edildiği anlaşılmıştır.
Uluslararası Hukuk ve Dış İlişkiler Genel Müdürlüğü’ne yazılarak Ülkemiz ile Rusya Federasyonu arasında karşılıklılık esasına dayalı anlaşma olup olmadığı sorulmuş, 28/08/2020 tarihli cevapta yabancı hakem kararlarının tenfizi konusunda olan durum bildirilmiştir.
Tahkim mahkemesi olarak belirtilen mahkemenin ticaret mahkemesi sıfatlı olduğu iddia edilmekle, bu hususun değerlendirilmesi için bilirkişi incelemesi yaptırılmış olup, bilirkişi 21/06/2021 tarihli raporunda, Rusya Federasyonu hukukunda Arbitraj mahkemelerinin isim benzerliği olması dışında Arbitration (tahkim) ile ilgisinin bulunmadığını, bu konuda yapılan yanlışlığın sebebinin arbitraj sözcüğü ile İngilizce dilindeki arbitration sözcüğünün aynı anlama geldiğinin varsayılması olduğunu, Rusya Federasyonu hukukunda devlet Arbitraj mahkemelerinin hiç bir zaman bir tahkim mahkemesi olmadığını, tahkim hukukunda tahkim mahkemesi kavramının Rusça treteysky sud olarak adlandırıldığı, işbu davaya konu kararları veren mahkemenin ise devlet arbitraj mahkemesi olup, gosudarstvennıy arbitrajnıy sud olarak adlandırıldığını, St. Petersburg ve Leningrad Bölgesi Arbitraj Mahkemesinin Rusya Federasyonu hukukuna göre adli sistem içerisinde ticaret mahkemesi vasfını taşıdığını bildirmiştir.
5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuk Hakkında Kanunun 2. bölümü Yabancı Mahkeme Kararlarının Tanınması ve Tenfizi başlıklı olup, tenfizin Kanunun 50 vd. maddelerinde, tenfiz şartlarının 54. maddede düzenlendiği, maddede;
“(1) Yetkili mahkeme tenfiz kararını aşağıdaki şartlar dâhilinde verir:
a)Türkiye Cumhuriyeti ile ilâmın verildiği devlet arasında karşılıklılık esasına dayanan bir anlaşma yahut o devlette Türk mahkemelerinden verilmiş ilâmların tenfizini mümkün kılan bir kanun hükmünün veya fiili uygulamanın bulunması.
b)İlâmın, Türk mahkemelerinin münhasır yetkisine girmeyen bir konuda verilmiş olması veya davalının itiraz etmesi şartıyla ilâmın, dava konusu veya taraflarla gerçek bir ilişkisi bulunmadığı hâlde kendisine yetki tanıyan bir devlet mahkemesince verilmiş olmaması.
c)Hükmün kamu düzenine açıkça aykırı bulunmaması.
ç)O yer kanunları uyarınca, kendisine karşı tenfiz istenen kişinin hükmü veren mahkemeye usulüne uygun bir şekilde çağrılmamış veya o mahkemede temsil edilmemiş yahut bu kanunlara aykırı bir şekilde gıyabında veya yokluğunda hüküm verilmiş ve bu kişinin yukarıdaki hususlardan birine dayanarak tenfiz istemine karşı Türk mahkemesine itiraz etmemiş olması.” düzenlemesinin yer aldığı anlaşılmıştır.
Madde kapsamında yapılan değerlendirmede; tenfize karar verilebilmesi için Türkiye Cumhuriyeti ile ilamın verildiği devlet arasında karşılıklılık esasına dayanan bir anlaşma yahut o devlette Türk mahkemelerinden verilmiş ilamların tenfizini mümkün kılan bir kanun hükmünün veya fiili uygulamanın bulunması gerektiği, tenfize konu mahkememizin ticaret mahkemesi sıfatlı olduğu, işbu davada Türkiye ile Rusya arasında karşılıklılık esasına dayanan bir anlaşma yok ise de; fiili uygulama yönünden yapılan değerlendirmede; İstanbul Anadolu …. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin … karar sayılı, yine İstanbul Anadolu Asliye …. Ticaret Mahkemesi’nin … sayılı karar içerikleri ve dosya kapsamı itibariyle; Rusya Federasyonu açısından karşılıklılık konusunun Rus Hukukundaki ilgili düzenlemeler dikkate alınarak yorumlanması ve uygulanmasının Rus Mahkemelerinin yetkisi kapsamında olduğu, Rus Mahkemelerinin ilgili devlet ile sözleşme olmasa dahi Rusya Anayasasının 15. maddesi uyarınca Rus Hukukunun birer parçasını teşkil eden uluslararası hukukun genel kabul gören prensiplerine, uluslararası genel nezaket ve mütekabiliyet esaslarını dikkate alarak Rusya Federasyonu Ticari Muhakeme Kanunun 244/1 maddesinde yer alan şartlar da mevcutsa yabancı mahkeme kararlarının tenfizinin mümkün olduğunu kabul ettikleri, bu kapsamda Türkiye Cumhuriyeti ile Rusya Federasyonu arasında tenfize ilişkin bir anlaşma bulunmasa dahi hukuki mütekabiliyet bulunması durumunda tanıma ve tenfize karar verilebileceği, Rusya Ticari Kanunu 244. maddesinde de yabancı mahkeme kararlarının tanınması ve tenfizinde aranacak olan koşulların gösterildiği, aranan bu koşulların Türk hukukundaki tenfiz koşulları ile ağırlıkları bakımından özdeş nitelikte bulundukları, Rusya’da yabancı mahkeme kararlarının akdi mütekabiliyet koşulu aranmaksızın tenfiz edildiği tüm bu hususlara bağlı olarak Türkiye ve Rusya arasında mahkeme kararlarının tenfizi açısından hukuki mütekabiliyet bulunduğu anlaşılmakla, tenfiz açısından 54. maddenin 1. fıkrasındaki koşulun oluştuğu kanaatine varılmıştır.
5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuk Hakkında Kanunun 53. maddesi uyarınca, maddede belirtilen belgelerin sunulmuş olduğu anlaşılmıştır.
Dava konusu St. Petersburg ve Leningrad Bölgesi mahkemenin … esas numaralı dosyada verilen 28/03/2019 tarihli kararının tercümesinin incelenmesinde, davacı … … … …, davalısı … Gıda İth. İhr. Ltd. Şti. 123.624 USD 30 Cent tahsilatı ile ilgili olarak açılan hukuk davasının incelenmesi sonucunda … Gıda İth. İhr. Ltd. Şti.’nden … … … … şirketinin lehine 89.913 USD borcun ve 33.711,30 USD cezanın tahsil edilmesi ve ayrıca 64.795 Rub.lik devlet harç giderlerinin karşılanmasına karar verildiği,
17/05/2019 tarihli kararın Türkçe tercümeli örneğinin incelenmesinde; davacı … … … …, davalı … Gıda İth. İhr. Ltd. Şti. dava konusunun 123.624 USD 30 Cent tahsilatı ile ilgili açılan hukuk davasının halefiyeti ile ilgili dilekçesinin incelenmesi sonucunda iş bu davada davacı olan … … … … şirketinin yerine, davacı olarak … Ltd. Şti.’nin atandığına karar verildiği, 28/03/2019 tarihli kararın 30/04/2019 tarihinde, 17/05/2019 tarihli kararın 18/06/2019 tarihinde kesinleştiği anlaşılmıştır.
Mahkemece yapılan inceleme ve tüm dosya kapsamına göre; tenfiz talebine konu kararı veren mahkemenin ticaret mahkemesi vasfında olduğu, MÖHUK 54.maddesindeki tenfiz şartlarının oluştuğu kanaatine varılmakla davanın kabulü ile St. Petersburg ve Leningrad Bölgesi Albitraj Mahkemesinin … sayılı 28/03/2019 tarihli ve 17/05/2019 tarihli kararlarının tanınması ve tenfizine karar vermek gerekmiştir.
HÜKÜM : Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Davanın kabulü ile, St. Petersburg ve Leningrad Bölgesi Albitraj Mahkemesinin … sayılı 28/03/2019 tarihli … Gıda İth. İhr. Ltd. Şti.’nden, … … … … şirketinin lehine 89.913 USD borcun ve 33.711,30 USD cezanın tahsil edilmesi ve 17/05/2019 tarihli iş bu davada davacı olan … … … … şirketinin yerine, davacı olarak … Ltd. Şti.’nin atandığına ilişkin kararlarının tanınması ve tenfizine,
Alınması gerekli 57.913,43 TL harçtan peşin alınan 54,40 TL ile tamamlanan 14.467,08 TL toplamı 14.521,48 TL’nin mahsubu ile kalan 43.391,95 TL harcın davalıdan alınarak Hazine’ye gelir yazılmasına,
Davacı tarafından yapılan aşağıda dökümü yazılı 15.764,43 TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
Davalı tarafından yapılan yargılama giderlerinin kendi üzerinde bırakılmasına,
Davacı davada kendisini vekille temsil ettirmiş olup 59.440,15 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
Kullanılmayan gider avansının karar kesinleştiğinde ve talep halinde davacıya iadesine,
Tarafların işbu karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 2 hafta içinde Ankara Bölge Adliye Mahkemesi nezdinde İstinaf kanun yoluna başvurabileceklerinin belirtilmesine,
Dair oybirliğiyle verilen karar davacı vekilinin yüzüne karşı davalının yokluğunda açıkça okunup usulen anlatıldı. 07/07/2021