DANIŞTAY VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU 2019/408 E. , 2020/25 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2019/408
Karar No : 2020/25
TEMYİZ EDEN (DAVALI): İstanbul Vergi Dairesi Başkanlığı – İSTANBUL
VEKİLİ: …
KARŞI TARAF (DAVACI): …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin, … tarih ve E:…, K:… sayılı ısrar kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem:Davacı adına, 2006 ila 2008 takvim yılları hesap ve işlemlerinin incelenmesi neticesinde Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 4. maddesinin birinci fıkrasının “d” işaretli bendinde belirtilen muafiyet şartlarını kaybettiğinden bahisle düzenlenen vergi tekniği raporuna atıfta bulunan vergi inceleme raporuna istinaden 2008 yılına ilişkin olarak re’sen tarh edilen kurumlar vergisi, aynı yılın tüm dönemlerine ilişkin geçici vergiler ile bir kat kesilen vergi ziyaı cezalarının kaldırılması istemiyle dava açılmıştır.
… Vergi Mahkemesinin, … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı:
İlgili kanun ve genel tebliğ hükümleri değerlendirildiğinde, davacı tarafından öğretmenevi bünyesinde yer alan otel, lokanta, kantin vb. faaliyetler dolayısıyla kendi mensuplarına yapılan mal teslimi ve hizmet ifalarının kurumlar vergisinden muaf olduğu anlaşıldığından, bu kapsamda mükellefiyet tesis ettirilmeyerek beyanname verilmemesi yerinde ise de üçüncü kişilere yapılan mal teslimi ve hizmet ifaları yönünden muafiyet şartları taşınmadığından anılan mal teslimi ve hizmet ifaları dolayısıyla beyanname verme zorunluluğunun bulunduğu açıktır.
Ancak, inceleme elemanı tarafından bu yönde bir ayrıma gidilmeksizin otel, lokanta, lokal işletmeciliği vb. faaliyetlerden elde edilen hasılatın tamamının matrah kabul edilmesi suretiyle cezalı tarhiyat yapılması 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 134. maddesine aykırılık teşkil etmektedir.
Vergi Mahkemesi bu gerekçeyle cezalı tarhiyatı kaldırmıştır.
Davalı idarenin temyiz istemini inceleyen Danıştay Üçüncü Dairesinin, 25/04/2017 tarih ve E:2016/3469, K:2017/3161 sayılı kararı:
Davacı kurum bünyesinde restaurant, bar, kafeterya, berber, kuaför, düğün salonu, oyun salonu, konferans salonu, pastane, sauna, yüzme havuzu, spor merkezi gibi hizmetlerin bulunduğu, spor merkezi ve konferans salonunun üçüncü kişilere kiralandığı, kamu mensupları dışındaki kişi ve kuruluşlara ayrı fiyat tarifesi uygulandığı ve bu surette faaliyette bulunulduğu anlaşılmaktadır.
Bu durumda, ticari nitelik taşıyan faaliyetleri ile tedavül ekonomisine katılan, üçüncü kişilerden gelir sağladığı anlaşılan öğretmenevinin devamlılık arz eden faaliyetlerinin iktisadi işletme sayılması ve bu suretle muafiyet koşulları ihlal edildiğinden elde edilen gelirin de kurumlar vergisine tabi tutulması gerektiğinden, aksi yönde verilen mahkeme kararında yasal isabet görülmemiştir.
Daire bu gerekçeyle kararı bozmuş; davacının karar düzeltme istemini reddetmiştir.
… Vergi Mahkemesinin, … tarih ve E:…, K:… sayılı ısrar kararı:
Mahkeme, aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle ilk kararında ısrar etmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Öğretmenevi bünyesinde sunulan hizmetlerin niteliği dikkate alındığında davacının Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 4. maddesinin birinci fıkrasının “d” işaretli bendinde belirtilen muafiyet şartlarını kaybettiği belirtilerek aksi yöndeki ısrar kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİNİN DÜŞÜNCESİ: Temyizen incelenen ısrar kararının, Danıştay Üçüncü Dairesinin kararında yer alan hukuksal nedenler ve gerekçe uyarınca bozulması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Danıştay Üçüncü Dairesinin yukarıda yer verilen kararının dayandığı aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle ısrar kararının bozulması gerekmektedir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1- Davalının temyiz isteminin KABULÜNE,
2- … Vergi Mahkemesinin, … tarih ve E:…, K:… sayılı ısrar kararının BOZULMASINA,
3- Yeniden verilecek kararda karşılanacağından, yargılama giderleri hakkında hüküm kurulmasına gerek bulunmadığına,
2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin birinci fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 29/01/2020 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
X – KARŞI OY:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe karşısında ısrar kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından, istemin reddi gerektiği oyu ile karara katılmıyoruz.