Vergi Dava Daireleri Kurulu 2004/133 E. , 2004/149 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No: 2004/133
Karar No: 2004/149
Temyiz Eden: … Limited Şirketi
Vekili: …
Karşı Taraf: Maliye Bakanlığı
İstemin Özeti: 28.2.2004 gün ve 25387 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 91 Seri No.lu Katma Değer Vergisi Genel Tebliğinin “A-Sorumluluk Uygulaması” Bölümünün iptali istemiyle açılan davada, Danıştay Yedinci Dairesi 17.6.2004 günlü ve E:2004/579, K:2004/1863 sayılı kararıyla; 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 2 nci maddesine göre, iptal davası açılabilmesi için iptali istenilen idari işlemin, davacının güncel, meşru ve kişisel bir menfaatini ihlal ediyor olması gerektiği, 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 9 uncu maddesinin 1 inci fıkrası ile tanınan yetkiye istinaden, Maliye Bakanlığınca yayımlanan 91 Seri No.lu Katma Değer Vergisi Genel Tebliğinin “A-Sorumluluk Uygulaması” Bölümüyle, vergi alacağının emniyet altına alınması amacıyla bir kısım kurum ve kuruluşların bazı hizmet alımlarına ilişkin katma değer vergisinin tevkifata tabi tutulması yönteminin getirildiği, düzenlemede, katma değer vergisi için tevkifat öngörülen hizmet alımları arasında, davacı şirketin faaliyet konusu olan yapım işleri de sayılmışsa da, davacı şirketin vergi yükünü artırıcı nitelikte olmayan, vergi mükelleflerinin vergiyi doğuran olayın meydana geldiği tarihi izleyen ayın 25 inci gününe (bu gün dahil) kadar beyan edip ödemek zorunda oldukları katma değer vergisinin belli oranını, kaynakta tevkif yöntemiyle güvence altına alarak vergi kayıp ve kaçağının önlenmesini hedefleyen ve böylece kamu yararını gözeten düzenlemenin iptalini istemekte anılan şirketin hukukça korunmaya değer menfaatinin varlığından söz edilemeyeceği gerekçesiyle davanın 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 15 inci maddesinin 1 inci fıkrasının (b) bendi uyarınca incelenmeksizin reddine karar vermiştir.
Karar yükümlü şirket tarafından temyiz edilmiş, yapılan düzenlemeyle indirime konu katma değer vergileri indirilmeden kesinti yapıldığı, bunun vergi yüklerini artırdığı, dosya tekemmül etmeden esasa ilişkin irdeleme yapılarak karar verildiği ileri sürülerek bozulması istenmiştir.
Savunmanın Özeti: Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.
Danıştay Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi: İptali istenilen düzenleme, tebliğ kapsamında işler yapan davacının menfaatini etkiler nitelikte olduğundan, işin esasının incelenmesi için kararın bozulması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi : Temyiz başvurusu; 28.2.2003 gün ve 25387 sayılı Resmi Gazetede’de yayımlanan 91 Seri No’lu Katma Değer Vergisi Genel Tebliğinin “A-Sorumluluk Uygulaması” Bölümünün iptali istemini incelenmeksizin reddeden Danıştay Yedinci Dairesinin 17.6.2004 gün ve E:2004/579, K:2004/1863 sayılı kararının bozulması istemine ilişkindir.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunun 2’nci maddesinde idari işlemler hakkında yetki şekil, sebep konu ve maksat yönlerinden biri ile hukuka aykırı olduklarından dolayı iptalleri içine menfaatleri ihlal edilenler tarafından dava açılacağı hükmüne yer verilmiş olup, iptal davası açılabilmesi için, davacının medeni hakları kullanma ehliyetine sahip olmasının yanısıra iptali istenilen idari işlemin davacının kişisel bir menfaatini de ihlal ediyor olması gerekmektedir.
Olayda, iptali istenilen düzenleme ile; davacı şirketin faaliyet konusu olan yapım işleri de dahil bazı hizmet alımlarına ilişkin katma değer vergisinin tevkifata tabi tutulmuş olması, davacı şirketin ödemek zorunda olduğu katma değer vergisini artırıcı nitelikte olmayıp, verginin bir kısmının kaynağında kesilip güvence altına alınmasını amaçladığından, kamu yararını gözeten uygulamanın iptalini isteyen davacı şirketin korunmaya değer bir menfaatinin varlığından söz edilemeyeceğinden, davanın incelenmeksizin reddi yolundaki Daire kararında hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 17 nci maddesinin 2 nci fıkrası uyarınca duruşma yapılmasına gerek bulunmadığına ve dosya tekemmül etmiş olduğundan temyiz isteminin esas yönünden incelenmesine karar verilerek gereği görüşüldü:
Maliye Bakanlığınca, 28.2.2004 günlü ve 25387 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 91 seri No.lu Katma Değer Vergisi Genel Tebliğinin “A-Sorumluluk Uygulaması” bölümünün iptali istemiyle açılan davayı, davacının hukukça korunmaya değer menfaatinin olmadığı gerekçesiyle incelenmeksizin reddeden Danıştay Yedinci Dairesi kararı yükümlü şirket tarafından temyiz edilmiştir.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 2 nci maddesinin 1 inci fıkrasının (a) bendinde, idari işlemler hakkında yetki, şekil, sebep, konu ve maksat yönlerinden biri ile hukuka aykırı olduklarından dolayı iptalleri için menfaatleri ihlal edilenler tarafından dava açılabileceği hükme bağlanmıştır.
Dava konusu düzenleme ile katma değer vergisi tevkifatı öngörülen hizmet alımları arasında, davacı şirketin faaliyet konusu olan yapım işleri de sayılmış ve yapılacak ödemeler 1/3 oranında katma değer vergisi tevkifatına tabi tutulmuştur. Daire kararında tebliğ hükümlerine göre davacı şirketin vergi yükünü değiştirecek bir düzenleme yapılmadığı belirtilmekte ise de, vergiyi doğuran olayın meydana geldiği ayı izleyen ayın 26’ncı gününe kadar tahsil ettiği katma değer vergilerinden ödediği katma değer vergilerini indirerek kalan meblağı beyan edip ödemek durumunda olan yükümlünün katma değer vergilerini ödeme şeklinde değişiklik olabileceğinden hukukunun etkilenmeyeceği ve güncel bir menfaatinin bulunmadığı düşünülemez. Düzenlemenin vergi kayıp ve kaçağını önlemek için getirilmiş olması, kamu yararını gözetip gözetmediği veya Katma Değer Vergisi Kanunu hükümlerine aykırı olup olmadığı gibi hususlar davanın esasını ilgilendirmekte olup, bunlara dayanılarak davacının hukukça korunmaya değer menfaatinin varlığından söz edilmeyeceği gerekçesiyle davanın incelenmeksizin reddinde isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulüne, Danıştay Yedinci Dairesinin 17.6.2004 günlü ve E:2004/579, K:2004/1863 sayılı kararının bozulmasına, yeniden verilecek kararda karşılanacağından, yargılama giderleri yönünden hüküm kurulmasına gerek bulunmadığına, 3.12.2004 gününde oybirliği ile karar verildi.