Vergi Dava Daireleri Kurulu 2000/199 E. , 2000/365 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No: 2000/199
Karar No: 2000/365
Temyiz Eden: …
Karşı Taraf: Maliye Bakanlığı
İstemin Özeti: 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununun 4369 sayılı Yasayla değişik Geçici 2 nci maddesine göre yapılacak işlemlerin yürütülmesi için 14 Ağustos 1998 günlü ve 23433 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 22 sayılı Emlak Vergisi Kanunu Genel Tebliğinin 2.3. bölümünde yer alan “ancak 1998 yılına münhasır olmak üzere, yeni oranlara göre hesaplanacak vergi, yürürlükten kaldırılan oranlar esas alınarak asgari beyan değerleri üzerinden hesaplanacak vergiden az olamayacaktır ” şeklindeki düzenleme ile Tebliğin 4.1. bölümünde yer alan “asgari vergi değeri veya bu değerin üzerinde beyanname vermiş olup bu değeri yükseltmeyi düşünmeyen, dolayısıyla yeni beyanname vermeyecek mükellefler
hakkında yeni hükümlere göre herhangi bir tarhiyat işlemi yapılmayacağı gibi daha önce beyanları üzerine tarh ve tahakkuk eden vergilerin düzeltme ve iadesinin söz konusu olmayacağına ” ilişkin düzenlemenin iptali istemiyle dava açılmıştır.
Davayı inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi 30.11.1999 günlü ve E:1998/3372, K:1999/4457 sayılı kararıyla; 4369 sayılı Kanunun Geçici 2 inci maddesinde, 1998 yılı genel beyan döneminin 30 Eylül 1998 tarihinde sona ereceği bu kanunun yayımı tarihinden önce 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununun bu kanunla değişmeden önceki hükümlerine göre beyanda bulunan mükelleflerin dilerlerse, Emlak Vergisi Kanununun bu kanunla değişmeden önceki hükümlerine göre beyanda bulunabileceği, beyanını yenileyen mükellefler hakkında Emlak Vergisi Kanununun bu kanunla değişik hükümlerine göre tarhiyat yapılacağı ancak, bu suretle 1998 yılı için tarhedilen verginin asgari değerleri üzerinden aynı Kanunun bu kanunla değişmeden önceki hükümlerine göre hesaplanacak vergiden düşük olamayacağı, düşük olması halinde ortaya çıkan vergi farkının idarece tarh edileceği, bu hükmün aynı süre içinde yeni beyanname verecek mükellefler hakkında da uygulanacağı kuralının yer aldığı, bu itibarla, 22 sayılı Emlak Vergisi Genel Tebliğinin iptale konu bölümlerinde Kanuna aykırılık görülmediği gerekçesiyle davayı reddetmiştir.
Karar yükümlü tarafından temyiz edilmiş ve tarh dönemi içinde verilen beyannamelerde aynı vergi oranının uygulanması gerektiği ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir.
Savunmanın Özeti: İstemin reddi gerektiği yolundadır.
Danıştay Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından istemin reddi gerektiği düşünülmüştür.
Danıştay Savcısı …’in Düşüncesi: Danıştay Dokuzuncu Dairesinde; 98/3372 sayılı olarak kayıtlı bulunan Dosyaya Danıştay Savcılığınca verilen Düşünceye göre temyiz isteminin reddinin gerektiği düşünülmüştür.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
Dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçesi Kararın özet bölümünde yazılı Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 30.11.1999 günlü ve E:1999/3372, K:1999/4457 sayılı kararı, aynı hukuksal nedenler ve gerekçe ile Kurulumuzca da uygun bulunmuş ve temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, Kararın bozulmasını gerektirecek durumda görülmemiştir.
Bu nedenlerle temyiz isteminin reddine, 17.11.2000 gününde oybirliği ile karar verildi.