Vergi Dava Daireleri Kurulu 1999/28 E. , 1999/407 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No: 1999/28
Karar No: 1999/407
Temyiz Eden: … Belediye Başkanlığı
Karşı Taraf: … Limited Şirketi
Vekili: …
İstemin Özeti: Kapitone dikim işini, kiraladığı on ayrı dükkan ve dört personelle sürdüren yükümlü şirket adına her bir bağımsız bölüm için ayrı ayrı çevre temizlik vergisi salınmış, ikinci derece usulsüzlük cezası kesilmiş ve gecikme faizi uygulanmıştır.
Tarhiyata karşı açılan davayı inceleyen … Vergi Mahkemesi, … günlü ve E: …, K: … sayılı kararıyla tarhiyatı kaldırmıştır.
Belediye Başkanlığının temyiz istemini inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi, 28.5.1997 günlü ve E:1996/5537, K:1997/1817 sayılı kararıyla; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 44 üncü maddesinde çevre temizlik vergisinin konusuna yer verildiği, yükümlü şirketin kiracısı bulunduğu büro, ticari depo, depo, kapitone dikim yeri olarak kullanılan ayrı ayrı kapı numaralarına sahip 10 işyeri için tek bir çevre temizlik vergisi bildiriminde bulunulduğu, tahakkuk eden verginin ödendiği ancak, belediye iktisat müfettişlerince yapılan denetim sonucunda beyana konu işyerlerinin tek bir işyeri gibi beyan edilmesinin mümkün olmadığından bahisle her bir bağımsız bölüm ayrı bir işyeri kabul edilmek suretiyle çevre temizlik vergisi salındığı ve gecikme faizi hesaplandığı, mahkeme kararında, 14 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu Genel Tebliğine göre hizmet bütünlüğünün gerektirdiği bina gruplarının tek bina olarak değerlendirilmesi gerektiği kabul edilerek dava konusu tarhiyatın kaldırıldığı, anılan Tebliğde, öğrenci sayısı ve yatak kapasitesi esas alınan binaların hizmet bütünlüğü bakımından birlikte dikkate alınacağı belirtildiğinden, kiralanan ve ayrı ayrı kapı numaraları bulunan 10 bağımsız bölümün hizmet bütünlüğü kapsamında değerlendirilmesine imkan görülmediği gerekçesiyle kararı bozmuştur.
Bozma kararına uymayan … Vergi Mahkemesi, … günlü ve E: …, K: … sayılı kararıyla; 2464 sayılı Yasanın mükerrer 44 üncü maddesi ve 8.1.1994 tarih ve 21812 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 14 nolu Genel Tebliğ uyarınca hizmet bütünlüğünün gerektirdiği bina gruplarının tek bina olarak değerlendirileceği, hizmet bütünlüğü dışında kullanılanlar ile ayrı ayrı ya da bölümleri itibarıyla hizmet bütünlüğü içinde veya dışında başka kişiler tarafından kullanılan kurs, spor sahaları, yurt, büfe, kantin gibi bölümlerin, ayrı bina olarak dahil oldukları gruplar ve kriterler dikkate alınarak vergilendirileceği, bozma kararından, hizmet bütünlüğünün dikkate alınmayacağı anlamı çıkarılamayacağı gibi tek amaca yönelik değişik hizmet için kullanılan dükkanların ayrı işyeri olarak değerlendirilmesinin kanun önünde eşitlik ilkesi ile de bağdaşmayacağı, dükkanların değişik amaçlarla kullanılmasının hizmetin gereği olduğu, ayrı kapı numaraları bulunmasının ayrı vergilendirmeye esas teşkil etmeyeceği, Tebliğin de, aynı hizmet nedeniyle ve aynı kişiden birden fazla çevre temizlik vergisi alınmasını önleyerek verginin konusunu bir bütün olarak değerlendirmeyi amaçladığı ancak, otel ve öğrenci yurdu gibi işletmelerde başka kişiler tarafından kullanılan hizmet binalarının ayrı ayrı vergilendirileceği, bu nedenle, kiralanan dükkanların bağımsız bölüm olduklarından bahisle yapılan tarhiyatın yasaya aykırı olduğu gerekçesiyle ilk kararında direnmiştir.
Direnme kararı, Belediye Başkanlığınca temyiz edilmiş ve tarhiyatın yasaya uygun olduğu, davacı vekili için takdir edilen vekalet ücretinin yüksek olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir.
Savunmanın Özeti: Savunma verilmemiştir.
Danıştay Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, ısrar kararının bozulmasını sağlayacak durumda görülmediğinden istemin reddi gerektiği düşünülmüştür.
Danıştay Savcısı …’in Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49 uncu maddesinin 1 inci fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
Kapitone dikim işini kiraladığı on ayrı dükkanda sürdüren yükümlü şirket adına her bir bağımsız bölüm için ayrı ayrı salınan çevre temizlik vergisi ve usulsüzlük cezası ve gecikme faizinin kaldırılması yolundaki vergi mahkemesi ısrar kararı belediye başkanlığı tarafından temyiz edilmiştir.
2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununa 3914 sayılı Kanunun 1 inci maddesiyle eklenen mükerrer 44 üncü maddede, belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde bulunan ve belediyelerin katı atık toplama ile kanalizasyon hizmetlerinden yararlanan konut, işyeri ve diğer şekillerde kullanılan binalar çevre temizlik vergisine tabi tutulmuş, bu verginin mükellefinin; boş bulunan binalarda malik veya malik gibi tasarruf edenler, diğer binalarda ise her ne şekilde olursa olsun binaları kullananlar olduğu kurala bağlanmıştır. Katı atıklar için verginin alınacağı tarifede yer alan bina gruplarını tayin ve tespit yetkisi Bakanlar Kuruluna, binaların gireceği derecelerin belirlenmesi yetkisi ise belediye meclislerine bırakılmıştır.
Bu yetki uyarınca, 31.12.1993 günlü ve 21805 mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 93/5105 sayılı Bakanlar Kurulu Kararına Ek Kararda yer alan ek listede; ticari, sınai, zirai veya mesleki faaliyetlerde kullanılan binalar personel sayısına; okul, yurt, kreş ve benzeri öğretim faaliyeti yapılan binalar öğrenci sayısına; konaklama tesisleri ve yataklı tedavi yerleri yatak kapasitesine; yeme-içme ve eğlence yerleri ile lunapark, panayır, stadyum, spor salonu ve depolar kullanım alanına; sinema-tiyatro ve benzeri biletle girilen koltuklu eğlence yerleri koltuk sayısına göre gruplandırılmıştır. Kararın 2 nci maddesinin (a) fıkrasında bu gruplara giren binalardan sadece öğrenci sayısı ve yatak kapasitesi esas alınan binaların, yürütülen hizmetlerin bütünlüğü bakımından birlikte dikkate alınacağı ve hizmet bütünlüğünün gerektirdiği bina gruplarının tek bina olarak değerlendirileceği kabul edilmiştir.
Davacının ticari faaliyetinde kullandığı ayrı kapı numaraları bulunan depo ve dikim atelyelerinin personel sayısına göre gruplandırılan binalardan olması nedeniyle bu niteliği gözardı edilerek, sadece öğrenci sayısı ve yatak kapasitesine göre gruplanan binalar için öngörülen kurala dayanılarak tek bina olarak değerlendirilmesi hukuka aykırı düşmüştür.
Bu nedenlerle, temyiz isteminin kabulü ile … Vergi Mahkemesinin, … günlü ve E: …, K: … sayılı ısrar kararının bozulmasına, yeniden verilecek kararda karşılanacağından yargılama giderleri ve tayin ve takdir edilen avukatlak ücretinin miktarına ilişkin iddia yönünden hüküm kurulmasına gerek bulunmadığına, 24.9.1999 gününde oyçokluğu ile karar verildi.
X – K A R Ş I O Y
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, ısrar kararının dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe karşısında kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmediğinden, temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle karara katılmıyoruz.