Vergi Dava Daireleri Kurulu 1998/422 E. , 1999/391 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No: 1998/422
Karar No: 1999/391
Temyiz Eden: …Anonim Şirketi
Vekili: …
Karşı Taraf: Başbakanlık Gümrük Müsteşarlığı
İstemin Özeti: … Bitki ve Bitkisel Ürünler Gümrük Müdürlüğünde tescilli 18.11.1996 gün ve … sayılı gümrük giriş beyannamesi kapsamı eşya nedeniyle hesaplanan gümrük vergisi ve katma değer vergisi ile ileride karar altına alınacak bu vergilerin üç katı tutarındaki para cezalarını da karşılayacak tutarın depoya alınması istemine yapılan itiraz üzerine Gümrükler Genel Müdürlüğünün 11.6.1998 gün ve … sayılı kararı ile gümrük vergisine yönelik itiraz kabul edilmiş, katma değer vergisine ilişkin itirazın reddi yolundaki kararın 15.7.1998 tarihinde tebliği üzerine dava açılmıştır.
Davacı şirket, 1615 sayılı Gümrük Kanununun 158 inci maddesinin Anayasaya aykırı olduğundan bahisle konunun … Mahkemesine gönderilmesi ve Gümrük Yönetmeliğinin 442 nci maddesi ve izleyen maddelerinin iptaliyle para cezasının kaldırılması istemiyle dava açmıştır.
Davayı inceleyen Danıştay Yedinci Dairesi, 11.9.1998 günlü ve E:1998/2374, K:1998/2782 sayılı kararıyla; 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 7 nci maddesinde dava açma süresine yer verildiği, düzenleyici işlemlerin uygulanmasının, bu işleme dayanılarak idare tarafından bir işlem tesis edilmesiyle mümkün olduğu, olayda, Gümrük Yönetmeliğinin 442 nci maddesi ve izleyen maddelerinin uygulanmasına yönelik idarece tesis edilmiş bir işlemin bulunmadığı, her ne kadar davacı şirket Gümrükler Genel Müdürlüğünün 11.6.1998 günlü ve … sayılı kararının tebliği üzerine dava açmışsa da, söz konusu karar; Gümrük Yönetmeliğinin 442 nci maddesi ve müteakip maddelerinin uygulanmasına değil, ithal konusu eşyalara ait gümrük vergisi ve katma değer vergileri ile ileride karar altına alınacak para cezasını karşılayacak tutarın depoya alınmasına dair Gümrük Müdürlüğü işlemine yönelik itirazın kısmen reddine ilişkin olduğu, esasen dava tarihi itibarıyla Gümrük Kanunu uyarınca alınmış bir para cezası kararının da bulunmadığı, bu nedenle, 2577 sayılı Yasanın 7 nci maddesinin 4 üncü fıkrasının olayda uygulanması söz konusu olmadığından, 3.2.1973 günlü ve 14437 mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Gümrük Yönetmeliğinin 442 nci maddesi ve izleyen maddelerinin yayımı tarihinden çok sonra açılan davanın süre aşımı nedeniyle incelenmesine olanak bulunmadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir.
Karar yükümlü tarafından temyiz edilmiş ve gümrük para cezalarına karşı yetkili mahkemenin Gümrük Yönetmeliği ile tayininin hukuka aykırı olduğu, vergi uyuşmazlıklarında dava açma süresi 30 gün olmasına rağmen, Gümrük Kanununun 158 inci maddesiyle gümrük vergisine bağlı para cezalarına yapılacak itirazların 15 gün ile sınırlandırılmasının Anayasanın 13 üncü maddesine aykırılık teşkil ettiği ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir.
Savunmanın Özeti: Savunma verilmemiştir.
Danıştay Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğinden, temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’nun Düşüncesi: 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin 1 inci fıkrasında; temyiz incelemesi sonunda Danıştay’ın;
a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,
b) Hukuka aykırı karar verilmesi,
c) Usul hükümlerine uyulmamış olunması sebeplerinden dolayı incelenen kararı bozacağı öngörülmüştür.
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen hususlar yukarıda belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymadığı gibi mahkeme kararının dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, bu kararın bozulmasını sağlayacak nitelikte de görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmüştür.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
Dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçesi Kararın özet bölümünde yazılı Danıştay Yedinci Dairesinin 11.9.1998 günlü ve E:1998/2374, K:1998/2782 sayılı Kararı, aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle Kurulumuzca da uygun bulunmuş ve temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar Kararın bozulmasını gerektirecek durumda görülmemiştir.
Bu nedenlerle temyiz isteminin reddine, 25.6.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.