Vergi Dava Daireleri Kurulu 1994/77 E. , 1995/42 K.
Daire : VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Karar Yılı : 1995
Karar No : 42
Esas Yılı : 1994
Esas No : 77
Karar Tarihi : 24/02/995
2447 SAYILI YASANIN 27.MADDESİYLE 1.5.1981 GÜNÜNDE YÜRÜRLÜKTEN KALDIRILAN GİDER VERGİLERİ KANUNUNUN 65.MADDESİ TEKEL İDARESİNE SADECE ŞARAP ÜRETİCİLERİ TARAFINDAN BEYAN EDİLEN İSTİHSAL VERGİSİNİ TARH, TAHAKKUK VE TAHSİL YETKİSİ VERDİĞİNDEN BEYAN DIŞI BIRAKILAN ÜRETİME AİT İSTİHSAL VERGİSİNİN SÖZÜ GEÇEN İDAREDEN İSTENEMEYECEĞİ HK.
Şarap üreticisi üç şirketin 1978 yılına ilişkin işlemleri, istihsal vergisi yönünden incelenmiş ve bulunan fark üzerinden hesaplanan vergi ve cezaların tahsili amacıyla düzenlenen ödeme emri, yukarıya alınan 65.maddeyedayanılarak davacı Genel Müdürlüğe duyurulmuştur. Ödeme emrine karşı açılan dava ise vergi mahkemesince süre aşımı nedeniyle reddedilmiş, Genel Müdürlük, üreticilere ait istihsal vergisinin idarelerinden istenmesinin yasaya aykırı olduğunu belirterek Maliye Bakanlığına başvurmuştur.
Maliye Bakanlığı; şarap üreticilerinin dahilde imal ve teslim ettikleri şaraplara ait istihsal vergisi müellefiyetinin Tekel İdaresine düştüğü, ödeme emrine karşı açılan davanın süre aşımından reddi nedeniyle cebren takibinin zorunlu hale geldiğini bildirerek başvuruyu reddetmiş ve davacı Genel Müdürlüğün … Bankası … Şubesindeki cari hesabına haciz konulmuştur.
Başvurunun reddi yolunda kurulan işleme karşı Danıştay’da dava açılmıştır.
Davayı inceleyen Danıştay Yedinci Dairesi, K:1993/3247 sayılı Kararında; 6802 sayılı Gider Vergileri Kanununun olay tarihinde yürürlükte bulunan 65.maddesi karşısında şarap üreticilerine ait istihsal vergisinin tarh, tahakkuk ve tahsili ile vergi dairesine yatırma mükellefiyetinin Tekel İdaresine ait olduğu, bu kuralın 2447 sayılı Yasa ile yürürlükten kaldırılmış olmasının, bu tarihten önceki dönemlere ait olup inceleme ile bulunan farklar üzerinden hesaplanan vergilere ilişkin bu yükümlülüğü ortadan kaldırmayacağı, söz konusu vergilerin davacıdan istenmesinin, mükellefin şahsında hata olarak kabul edilemeyeceği, kurulan işlemde bu nedenle yasaya aykırılık bulunmadığı, gerekçesine yer vererek davayı reddetmiştir.
6802 sayılı Gider Vergileri Kanununun 13.maddesinde, yasa mevzuuna giren maddelerden dahilde üretilenlerin vergisinin, bu maddelerin üreticilerince ödemesi öngörülmüştür. Aynı Yasanın 19.4.1981 gününde yayımlanarak 1.5.1981 gününde yürürlüğe giren 2447 sayılı Yasanın 27.maddesiyle yürürlükten kaldırılmadan önceki 65.maddesinde ise şarap üreticilerine ait istihsal vergisinin Tekel İdaresi tarafından mevzuatı gereğince tarh ve tahakkuk ettirilip, tahsil olunarak vergi dairesine ödenmesi kurala bağlanmıştır. Bu kuralda sözü edilen mevzuat, 4250 sayılı İspirto ve İspirtolu İçkiler İnhisarı Kanununun 14.maddesidir.
6802 sayılı Yasanın 65.maddesini yürürlükten kaldıran 2447 sayılı Yasa bu maddenin tarh, tahakkuk ve tahsile ilişkin hükümlerini de yürürlükten kaldırmıştır. Dolayısıyla 1.5.1981 gününden sonra davacı Genel Müdürlüğün, şarap üreticilerinin istihsal vergilerini tarh ve tahakkuk ettirerek, tahsil etmek konusunda herhangi bir yetkisi kalmamıştır. Öte yandan, yürürlükten kaldırılan sözü geçen kurallar davacı idareyi, vergi yükümlüsü veya sorumlusu kılan kurallar değildir. 6802 sayılı Yasanın 65.maddesi, anılan idareyi, şarap üreticileri tarafından beyan edilen üretim tutarı üzerinden istihsal vergisini tarh ve tahakkuk ettiren daire olarak kabul etmiştir. Bu madde, 6802 sayılı Yasanın 13. maddesinde yazılı ve mükellefin üretici olduğuna ilişkin kuralı değiştirici nitelikte bulunmadığı gibi düzenleme de inceleme ile bulunan matrah farkları üzerinden davacı Genel Müdürlük tarafından vergi tarhına olanak tanımamaktadır.
Bu saptamalar karşısında, 1978 yılında şarap üreticileri tarafından noksan beyanda bulunulduğunu belirleyen inceleme raporları dayanak yapılarak, tarh edilen vergilere, Tütün Tütün Mamulleri Tuz ve Alkol İşletmeleri Genel Müdürlüğünün muhatap kılınması yasaya uygun bulunmamıştır.
İstahsal vergisinin, şarap üreticisi şirketler yerine davacı Genel Müdürlükten istenmesi ve takibi, Vergi Usul Kanununun 118.maddesinin (1) işaretli fıkrasında açıklandığı üzere mükellefin şahsında hata halini oluşturduğundan temyiz isteminin kabulü gerekmiştir.
Bu nedenlerle, Danıştay Yedinci Dairesinin 1.7.1993 günlü ve 1993/3247 sayılı kararının bozulmasına karar verildi.