Danıştay Kararı Vergi Dava Daireleri Kurulu 1992/254 E. 1993/76 K. 18.06.1993 T.

Vergi Dava Daireleri Kurulu         1992/254 E.  ,  1993/76 K.
Daire : VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Karar Yılı : 1993
Karar No : 76
Esas Yılı : 1992
Esas No : 254
Karar Tarihi : 18/06/993

ÖREN YERİ GELİRİNDEN BELEDİYE PAYI ÖDENMEYECEĞİ YOLUNDAKİ İŞLEM, 2575 SAYILI YASANIN 24.MADDESİNİN (1) İŞARETLİ FIKRASI KAPSAMINDA OLMADIĞINDAN, BU İŞLEME KARŞI AÇILAN DAVANIN İLK DERECEDE DANIŞTAY’DA İNCELENEREK SONUÇLANDIRILAMAYACAĞI HK.

Kültür Bakanlığı yazısıyla, … Ören Yerinin 1986 yılından o tarihedeğin elde edilen gelirinden yüzde 40’nın yanlışlıkla … Belediyesine ödendiği, bundan böyle ören yeri için ödeme yapılmayacağı ve sehven yapılmış ödemelerin du bu tarihten sonraki dönemde müze geliri paylarına mahsup suretiyle tahsil edileceği duyurulmuştur.
… Belediyesi yazısı ile Bakanlık yazısında belirtilen hususların yasal dayanağının bulunmadığını ve tüm alacakların süresinde ödenmesini istemiştir. Bu yazıya yanıt alınamadığından bahisle Danıştay Dokuzuncu Dairesinde dava açılmıştır.
Danıştay Dokuzuncu Dairesi Kararında; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 97.maddesinin (a) fıkrasında; belediye ve mücavir alan sınırları içinde gerçek ve tüzel kişilerce işletilen her türlü müze gelirlerinin % 40’nın belediye payı olarak ayrılıp, izleyen ayın 15. günü akşamına kadar bulunduğu yer belediyesine ödenmesinin kurala bağlandığı, eski çağlardan günümüze ulaşan ve yaşandığı dönemin sosyal, kültürel, ekonomik ve mimari özelliklerini taşıyan kent kalıntılarını içeren … Harabelerinin, … Müzesinin tamamlayıcı unsuru olma niteliği de taşıdığı, 2464 sayılı Kanunun 97/a maddesindeki “her türlümüze” ifadesinin, kapalı yer dışındaki eski eserleri ihtiva eden, özel koruma altına alınan ve Kültür Bakanlığınca giriş ücretine tabi tutulan bu tür yerleri de kapsayacağı ve gelirinin yüzde 40’nın belediye payı olarak ayrılması gerekeceği, 3360 sayılı İl Özel İdaresi Kanununun 80.maddesinin 11.bendinin ise Kültür Bakanlığınca girişi ücrete tabi tutulmayan yerlerle ilgili olduğundan, bu kuralın dava ile ilgisinin bulunmadığı gerekçesiyle Kültür Bakanlığı Döner Sermaye İşletmeleri Merkez Müdürlüğü işleminin iptaline karar vermiştir.
Karar, Kültür Bakanlığınca temyiz edilmektedir.
Hangi davaların ilk derece mahkemesi olarak Danıştay’da görüleceği, 2575 sayılı Danıştay Kanununun 24.maddesinin (1) işaretli fıkrasında belirtilmiştir. Belediye Başkanlığı tarafından idari davaya konu yapılan ve Kültür Bakanlığı işlemi, sözü geçen fıkrada on bent halinde sayılan karar ve işlemlerden hiçbirinin kapsamına girmemektedir. Dolayısıyla davanın ilk derecede Danıştay’da açılması ve görülmesine olanak bulunmamaktadır.
Danıştay Dokuzuncu Dairesince 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 15.maddesinin (1) işaretli fıkrasının (a) bendi uyarınca davanın; görev ve yetki yönünden reddi ile dosyanın görevli ve yetkili mahkemeye gönderilmesi gerekirken, esastan incelenerek sonuçlandırılması yasaya uygun bulunmamıştır.
Bu nedenle ve 2577 sayılı Yasanın 49.maddesinin 1/a fıkrası uyarınca Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 11.1.1991 günlü ve 1991/4138 sayılı kararının bozulmasına karar verildi.