Vergi Dava Daireleri Kurulu 1992/107 E. , 1993/31 K.
Daire : VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Karar Yılı : 1993
Karar No : 31
Esas Yılı : 1992
Esas No : 107
Karar Tarihi : 19/02/993
VERGİ BEYANNAMELERİYLE YAPILAN BİLDİRİMLERİN DE YIL İÇİNDE YAPILAN DİĞER BİLDİRİMLER GİBİ HUKUKSAL DEĞER TAŞIDIĞI VE MUAFİYETTEN YARARLANMAK İÇİN YIL İÇİNDE BİLDİRİM YÜKÜMLÜLÜĞÜNÜ BEYANNAMESİNDEKİ AÇIKLAMASIYLA YERİNE GETİREN YÜKÜMLÜNÜN EMLAK VERGİSİ MUAFİYETİNDEN YARARLANDIRILMASI GEREKECEĞİ HK.
1988 yılında turizm işletmesi belgesi alınan tesis için verilen beyannamenin ilgili tablosunda 5 yıl süre ile ve 1989 yılından başlayarak Emlak Vergisinden muaf olduğu bildirilen ancak, ayrıca geçici muafiyetten yararlanma istemiyle dilekçe ile talepte bulunmayan Kurum, tahakkuk eden vergileri ödedikten sonra muafiyet iddiasıyla Belediye Başkanlığına başvurmuş, süresinde yanıt alamadığı için Vergi Mahkemesinde dava açmıştır.
Vergi Mahkemesi, Vergi Usul Kanununun 124. ve 2575 sayılı Kanunun 24. maddesinin 1/j bendi uyarınca davayı görev yönünden reddederek dosyayı Danıştay Başkanlığına gönderimiştir.
Davayı inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi 1991/3244 sayılı Kararında; 1319 sayılı Kanunun 5.maddesinin (b) fıkrasında söz konusu muafiyetin açıklandığı, aynı maddenin sondan bir önceki fıkrasında ise muafiyetten yararlanılabilmesi için muafiyet gerektiren halin vukuunda keyfiyetin bütçe yılı içinde ilgili vergi dairesine bildirilmesinin zorunlu kılındığı, yükümlü Kurumun, böyle bir bildirimde bulunmadığı, bu nedenle 1989 yılına ilişkin vergiler için geçici muafiyetten yararlandırılmasının mümkün olmadığı, gerekçesiyle davayı reddetmiştir.
Karar, Kurum tarafından temyiz edilmektedir.
Emlak Vergisi Kanununun 5.maddesinin (b) işaretli fıkrasında; Turizm Endüstrisini Teşvik Kanunu hükümlerine göre turizm müessesesi belgesi almış Gelir ve Kurumlar Vergisi mükelleflerinin, anılan yasada yazılı amaçlara tahsis ettikleri ve işletmelerine dahil binalarının, inşalarının sona erdiği veya mevcut binaların bu amaca tahsisi halinde, turizm müessesesi belgesinin alındığı yılı izleyen bütçe yılından başlayarak beş yıl süre ile geçici muafiyetten faydalandırılması kabul edilmiş, maddenin sondan önceki fıkrasında, muafiyetten yararlandırılabilmek için bu durumun, meydana geldiği bütçe yılı içinde ilgili vergi dairesine bildirilmesi zorunlu kılınmıştır.
İnşaının 9.6.1988 tarihinde bitirildiği ve 1989 yılından başlayarak beş yıl süre ile Emlak Vergisi Kanununun 5.maddesinin (b) fıkrasında öngörülen muafiyetten yararlandırılması gerektiği, Belediye Başkanlığı na 10.6.1988 tarihinde verilen beyannamede bildirilen otelin, Temmuz 1988’de kısmen işletmeye açıldığı dosyadaki belgelerden anlaşılmaktadır.
Beyanname ile yapılan bildirimlerin yasaca beyanı gereken hukuki durumlarla ilgili bildirimlerden olduğunda kuşku bulunmamaktadır. Kuruma, Turizm İşletmesi belgesinin bu konuda yetkili komisyonunun 12.8.1988 tarihinde vardığı karar uyarınca verildiği anlaşılmaktadır.
Temmuz 1988’de kısmen faaliyete başlayan, izleyen ay içinde turizm işletmesi belgesi alan Kurum, 10.6.1988 tarihinde kayıt gören, beyannamesinde bildirdiği üzere izleyen yıl başından itibaren hüküm ifade edecek olan geçici muafiyetten yararlanmak için gerekli koşulları yerine getirmiş olduğundan, 1989 yılından başlayarak geçici muafiyetten yararlandırılması gerekirken, tahakkuk üzerine ödenen vergilerin geri verilmemesi yolunda kurulan işlem, yasaya uygun görülmemiştir.
Bu nedenle, davanın reddi yolundaki Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 12.11.1991 günlü ve 1991/3244 sayılı Kararının bozulmasına karar verildi.
KARŞI OY:
Emlak Vergisi Kanununun 5.maddesinin (b) bendine göre, Turizm müessesesi belgesi almış olan gelir veya kurumlar vergisi mükelleflerinin işletmeye dahil binaları inşaatlarının sona erdiği yılı takipeden bütçe yılından itibaren beş yıl süre ile bina vergisi muafiyetinden faydalanacaktır.
Yükümlünün turizm müessesesi belgesini alıp vergi dairesine 1988 yılı içinde verdiği belli değildir. Belgenin vergi beyannamesi ile birlikte verildiğine dair ne beyanname üzerinde ne de tahakkuk fişi üzerinde bir kayıt yoktur. Belgenin 1988 yılı içinde vergi dairesine verildiğine dair bir belge de ibraz edilmemiştir. Tahakkuk fişi 10.6.1988 de vergi tahakkukları ise 31.7.1989-30.11.1989 gününde düzenlenmiş ve dava açılmaksızın ödenmiştir.
Turizm işletme belgesinin 18.5.1990 gününde düzeltme ve şikayet dilekçesi ile verildiği bildirilmektedir.
Vergilendirme hatası yolu ile ödenen bir verginin düzeltilmesi ve iade edilmesi ancak, açık olarak vergi mevzuuna girmeyen servet, maddeden vergi alınması durumunda mümkün olacaktır.
Olayda vergi hatası yapılarak alınmış bir vergi yoktur. 1989 yılı vergilerinin iade edilemeyeceği yolunda verilen dair kararı yerindedir.
Temyiz isteminin reddi gerektiği oyu ile bozma kararına karşıyım.