DANIŞTAY İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU 2019/2857 E. , 2020/1996 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2019/2857
Karar No : 2020/1996
KARAR DÜZELTME İSTEMİNDE BULUNANLAR:
1- DAVACI: … Çalışanları Sendikası
VEKİLİ : Av. …
2- DAVALI: Sağlık …
VEKİLLERİ: Huk. Müş. Av. … Huk. Müş. Av. …
DİĞER DAVALI : …
İSTEMLERİN ÖZETİ : Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca verilen, Danıştay Onikinci Dairesinin 16/03/2016 tarih ve E:2015/2085, K:2016/1375 sayılı kararının onanmasına ilişkin 28/01/2019 tarih ve E:2017/306, K:2019/212 sayılı karara karşı, davacı ve davalı idarelerden … Bakanlığı karar düzeltme isteminde bulunmaktadırlar.
SAVUNMALARIN ÖZETİ : Davalı idarelerden Sağlık Bakanlığınca davacının karar düzeltme isteminin reddi gerektiği savunulmuş; Cumhurbaşkanlığınca savunma verilmemiştir. Davacı tarafından savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : İstemlerin reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
Danıştay dava daireleri ve İdari veya Vergi Dava Daireleri Kurullarının temyiz üzerine verdikleri kararlar hakkında ancak 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 54. maddesinde yazılı nedenlerle kararın düzeltilmesi istenebilir. Kararın düzeltilmesi dilekçelerinde öne sürülen hususlar ise adı geçen Kanun maddesinde yazılı nedenlerden hiçbirisine uymamaktadır.
Bu nedenle kararın düzeltilmesi istemlerinin REDDİNE, 27/10/2020 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.
KARŞI OY
X – Dava; 657 sayılı Kanun’un 4/C maddesi kapsamında istihdam edilen geçici personele ilişkin olarak Sağlık Bakanlığı 2012 Yılı Hizmet Sözleşmesi’nin (Tip Sözleşme) başka iş yapma yasağına ilişkin 2/(b) maddesinin, sözleşme feshine ilişkin 6/(a) maddesindeki “…veya sonradan geçici personel olabilme şartlarından herhangi birini kaybetmesi…” ibaresinin ve 6/(b) maddesinin, hastalık iznine ilişkin 7/(b) maddesindeki “…yılda 30 günü geçmemek üzere…” ibaresinin, mazeret iznine ilişkin 7/(c) maddesindeki “…3 gün…” ibaresinin, süt iznine ilişkin 7/(d) maddesindeki “…bir yaşından küçük…” ve “…günde toplam bir buçuk saat…” ibarelerinin, 9. maddesindeki “…damga vergisi hariç…” ibaresinin ve Tip Sözleşmenin dayanağı olan 10.01.2012 tarihli ve 28169 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.12.2011 tarihli ve 2011/2543 sayılı Kamu Kurum ve Kuruluşlarındaki Geçici Mahiyetteki İşleri Yürütmek Üzere Geçici Personel İstihdamı ve Bu Personele Ödenecek Ücretler Hakkında Bakanlar Kurulu Kararı’nın “Başka iş yapma yasağı” başlıklı 12. maddesinin, hastalık iznine ilişkin 11/2. maddesindeki “…yılda 30 günü geçmemek üzere…” ibaresinin ve 1. maddesindeki “…bir mali yılda onbir ayı geçmemek üzere…” ibaresinin iptali istemiyle açılmıştır.
Danıştay Onikinci Dairesinin 16/03/2016 tarih ve E:2015/2085, K:2016/1375 sayılı kararıyla; 657 sayılı Kanun’un 4/C maddesi kapsamında istihdam edilen geçici personele ilişkin olarak Sağlık Bakanlığı 2012 Yılı Hizmet Sözleşmesi’nin (Tip Sözleşme) başka iş yapma yasağına ilişkin 2/(b) maddesinin, sözleşme feshine ilişkin 6/(b) maddesinin, hastalık iznine ilişkin 7/(b) maddesindeki “…yılda 30 günü geçmemek üzere…” ibaresinin, mazeret iznine ilişkin 7/(c) maddesindeki “…3 gün…” ibaresinin, süt iznine ilişkin 7/(d) maddesindeki “…bir yaşından küçük…” ve “…günde toplam bir buçuk saat…” ibareleri ile dayanağı olan 08/12/2011 tarihli ve 2011/2543 sayılı Kamu Kurum ve Kuruluşlarındaki Geçici Mahiyetteki İşleri Yürütmek Üzere Geçici Personel İstihdamı ve Bu Personele Ödenecek Ücretler Hakkında Bakanlar Kurulu Kararı’nın “Başka iş yapma yasağı” başlıklı 12. maddesinin ve hastalık iznine ilişkin 11/2. maddesindeki “…yılda 30 günü geçmemek üzere…” ibaresinin iptaline, dava konusu Sağlık Bakanlığı 2012 Yılı Hizmet Sözleşmesi’nin (Tip Sözleşme) sözleşme feshine ilişkin 6/(a) maddesindeki “…veya sonradan geçici personel olabilme şartlarından herhangi birini kaybetmesi…” ibaresi ve 9. maddesindeki “…damga vergisi hariç…” ibaresi ile dava konusu Bakanlar Kurulu Kararı’nın 1. maddesindeki “…bir mali yılda onbir ayı geçmemek üzere…” ibaresi yönünden ise davanın reddine karar verilmiş, anılan karar Kurulumuzun 28/01/2019 tarih ve E:2017/306, K:2019/212 sayılı kararıyla onanmıştır.
Kararın düzeltilmesi istemine konu kararın incelenmesinden, geçici personel için getirilen dava konusu düzenlemeler ile 657 sayılı Kanun’un 4/A maddesine göre istihdam edilen memurlar hakkında getirilen benzer düzenlemeler arasında kıyas yapılmak suretiyle sonuca ulaşıldığı görülmektedir.
657 sayılı Kanun’un uyuşmazlık tarihinde yürürlükte olan 4. maddesiyle; dört farklı istihdam türü belirlenmiş olup, gördürülecek kamu hizmetinin niteliğine bağlı olarak; anılan personelin statüsü, hakları, tabi olduğu kurallar ve usuller ayrı ayrı düzenlenmiş, geçici personele ilişkin düzenleme yapma yetkisi de Bakanlar Kuruluna bırakılmıştır.
Anayasa Mahkemesinin; Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 4. maddesinin (C) fıkrasının Anayasa’ya aykırılığı iddiasıyla yaptığı itiraz başvurusunun reddine dair 30/03/2011 tarih ve E:2010/46, K:2011/60 sayılı kararında da belirtildiği üzere; geçici personel statüsü, belli bir vasıf gerektirmeyen, daha çok bedensel çalışmalara ağırlık veren, başlangıç ve bitişi belli olan, süreli işlerde çalışmayı öngörmektedir. Bu personel, idare ile yaptıkları bir sözleşme uyarınca idare için belirli bir iş yapan kişi konumundadır ve yaptıkları iş, geçici veya mevsimlik olup, asli ve sürekli görevlerden de sayılmaz. Bu nedenle geçici personel; Anayasa’nın 128. maddesi kapsamında belirtilen memur ve diğer kamu görevlileri kavramı dışında kalan, sözleşme ile çalıştırılan, işçi de olmayan, yapılan işin niteliği ve süresine göre ödenecek ücret ve sözleşme şartları gibi ayrıntı ve uzmanlık gerektiren konuları Bakanlar Kurulu Kararlarıyla düzenlenen, kendine özgü bir istihdam türüdür.
Dolayısıyla; geçici personelin, istihdam edildiği kamu kurum ve kuruluşlarının genel idare esaslarına göre yürütmekle yükümlü oldukları kamu hizmetlerinin gerektirdiği aslî ve sürekli görevlerde çalışıp çalışmadıklarının, bunlar hakkında tesis edilen düzenleyici işlemlerin hukuka uygunluklarının değerlendirilmesinde önemi bulunmamakta, bu değerlendirmenin Anayasa Mahkemesinin anılan yaklaşımı çerçevesinde yapılması gerekmektedir.
Geçici personelin niteliği ve tabi olduğu rejim dikkate alındığında; diğer istihdam türlerinden farklı kurallara tabi tutulmasında hukuka aykırılık bulunmadığı gibi, diğer istihdam türlerine ilişkin mevzuatın kıyasen uygulanmasının da hukuki dayanağı bulunmamaktadır.
Aksi bir yaklaşım; kanun koyucunun 657 sayılı Kanun’un 4. maddesinde öngördüğü farklı istihdam türleri arasındaki farkları ortadan kaldırabilecek sonuçlar doğurabilecektir.
Açıklanan nedenlerle, davalı idarelerden Sağlık Bakanlığının kararın düzeltilmesi isteminin kabulü ile Kurulumuzun 28/01/2019 tarih ve E:2017/306, K:2019/212 sayılı kararının Daire kararının iptale ilişkin kısımlarının onanmasına dair kısmının kaldırılarak Danıştay Onikinci Dairesinin 16/03/2016 tarih ve E:2015/2085, K:2016/1375 sayılı kararının iptale ilişkin kısımlarının bozulması gerektiği oyuyla çoğunluk kararına katılmıyorum.