DANIŞTAY İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU         2019/2452 E.  ,  2020/1520 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2019/2452
Karar No : 2020/1520

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : …

KARŞI TARAF (DAVALILAR): 1- Cumhurbaşkanlığı(Başbakanlık)
VEKİLİ: …

2- Milli Eğitim Bakanlığı-ANKARA
VEKİLİ: …

3- Yenimahalle Kaymakamlığı-ANKARA

İSTEMİN KONUSU : Danıştay Onikinci Dairesinin 07/11/2018 tarih ve E:2016/9095, K:2018/4982 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: … İli, … İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü’nde 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 4/C maddesi kapsamında geçici personel statüsüyle görev yapan davacının, yaşlılık aylığı almaya hak kazandığından bahisle 2013 yılı hizmet sözleşmesinin yenilenmemesine ilişkin İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünün … tarih ve … sayılı işlemi ve bu işlemin dayanağı olan 28/12/2012 tarih ve 28551 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 2012/4092 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı eki “Kamu Kurum ve Kuruluşlarındaki Geçici Mahiyetteki İşleri Yürütmek Üzere Geçici Personel İstihdamı ve Bu Personele Ödenecek Ücretler Hakkında Kararın” 15. maddesinin iptali ile bireysel işlem nedeniyle yoksun kalınan parasal hakların ödenmesine karar verilmesi istenilmiştir.

Daire kararının özeti: Danıştay Onikinci Dairesinin 07/11/2018 tarih ve E:2016/9095, K:2018/4982 sayılı kararıyla;
Dava konusu edilen 28/12/2012 tarih ve 28551 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 2012/4092 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı eki niteliğinde olan Kamu Kurum ve Kuruluşlarındaki Geçici Mahiyetteki İşleri Yürütmek Üzere Geçici Personel İstihdamı ve Bu Personele Ödenecek Ücretler Hakkında Kararın “Sözleşmenin sona ermesi” başlıklı 15. maddesinde; “Bu karar kapsamında istihdam edilecek geçici personelin hizmet sözleşmeleri, 5510 sayılı Kanun kapsamında yaşlılık veya malullük aylığına hak kazandıkları tarihte sona erer.” hükmünün yer aldığı belirtilerek Anayasa’nın 128. maddesi ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “İstihdam şekilleri” başlıklı 4. maddesi aktarıldıktan sonra,
657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 4. maddesinde yer olan istihdam şekillerinden “geçici personelin” hangi alanlarda görevlendirileceğinin belirtildiği, bunlara verilecek ücret ve istihdam edilecek kişi adedinin belirlenmesi hususunda Bakanlar Kuruluna yetkili verildiği; Bakanlar Kurulunca bu yetkiye istinaden çıkarılan uyuşmazlık konusu karar kapsamında istihdam edilecek geçici personelin hizmet sözleşmelerinin, 5510 sayılı Kanun kapsamında yaşlılık veya malullük aylığına hak kazandıkları tarihte sona ereceğinin kararlaştırıldığı,
Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 657 sayılı Kanun’un 4. maddesinin (C) fıkrasının Anayasa’ya aykırılığı iddiasıyla yaptığı itiraz başvurusunun Anayasa Mahkemesinin 30/03/2011 tarih ve E:2010/46, K:2011/60 sayılı kararıyla reddedildiği ve Anayasa’nın 128. maddesi kapsamında belirtilen memur ve diğer kamu görevlileri ile aralarındaki statü farkının ortaya konulduğu, geçici personelle ilgili düzenleme yapma konusunda Bakanlar Kuruluna yetki verildiğinin açıkça belirtildiği,
Bu durumda yukarıda yer verilen anayasal ve yasal hükümler ile Anayasa Mahkemesinin 30/03/2011 tarih ve E:2010/46; K:2011/60 sayılı kararı birlikte değerlendirildiğinde; geçici personelin Anayasa’nın 128. maddesi kapsamında görev yapan memur ve kamu görevlileri kapsamında düşünülemeyeceği, farklı ve kendisine özgü bir istihdam şekli olduğu, 657 sayılı Kanun’un 4/C maddesinin de hangi görevlerde geçici personel çalıştırılacağı, alım, ücret, adet vs. gibi usul ve esasları belirleme konusunda Bakanlar Kuruluna yetki verdiği, bu yetkinin yasama yetkisinin devredilmezliği kapsamında değerlendirilemeyeceğinin açık olduğu, sayılan bu nedenler ışığında 28/12/2012 tarih ve 28551 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 2012/4092 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı eki “Kamu Kurum ve Kuruluşlarındaki Geçici Mahiyetteki İşleri Yürütmek Üzere Geçici Personel İstihdamı ve Bu Personele Ödenecek Ücretler Hakkında Kararın” 15. maddesinin hukuka ve üst normlara uygun olduğu sonucuna ulaşıldığı,
Davanın, davacının hizmet sözleşmesinin, 5510 sayılı Kanun uyarınca yaşlılık aylığına hak kazandığı tarih itibarıyla sona erdirilmesine ilişkin 04/01/2013 tarih ve 343 sayılı dava konusu bireysel işlemin iptali istemine ilişkin kısmına ilişkin olarak ise; hukuka uygun olduğu sonucuna ulaşılan genel düzenleyici işleme dayanılarak tesis edilen dava konusu bireysel işlemde de hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, kendisinin de memurlar gibi asli ve sürekli olarak kamu görevini yürüttüğü, dava konusu düzenleyici işlemin Anayasa ve uluslararası sözleşmelere aykırı olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMALARI : Davalı idarelerden Cumhurbaşkanlığı ve tarafından, Danıştay Onikinci Dairesince verilen kararın usul ve hukuka uygun bulunduğu ve temyiz dilekçesinde öne sürülen nedenlerin, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Diğer davalı tarafından ise, savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Danıştay dava dairelerinin nihai kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan;
“a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,
b) Hukuka aykırı karar verilmesi,
c)Usul hükümlerinin uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte hata veya eksikliklerin bulunması” sebeplerinden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin Danıştay Onikinci Dairesinin temyize konu 07/11/2018 tarih ve E:2016/9095, K:2018/4982 sayılı kararının ONANMASINA, 3. Kesin olarak, 21/09/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.