Danıştay 9. Daire Başkanlığı 2023/198 E. , 2023/256 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2023/198
Karar No : 2023/256
TEMYİZ EDEN (DAVALI): … Vergi Dairesi Müdürlüğü
KARŞI TARAF (DAVACI): …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının aleyhe olan kısmının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiği yolunda düzenlenen vergi tekniği raporu done alınmak suretiyle takdir komisyonu kararına dayanılarak 2014 ve 2015 yılları için re’sen tarh edilen gelir vergisi ve 2015 yılının tüm dönemleri için re’sen tarh edilen geçici vergi ile 2014 yılı gelir vergisi üzerinden üç kat, diğer vergiler üzerinden tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle üç kat kesilen vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti:Danıştay Dokuzuncu Dairesince vergi tekniği raporunun tebliğ edilmemesinin esasa etkili şekil hatası olmadığı gerekçesiyle verilen bozma kararına uyarak dosyayı esastan incelemek suretiyle; davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı vergi tekniği raporunda yer alan tespitlerin değerlendirilmesinden, davacının gerçek bir ticari faaliyetinin bulunmadığı, düzenlediği faturaların gerçek bir ticari faaliyete dayanmayan komisyon geliri elde etmek amacıyla düzenlenen sahte faturalar olduğu sonucuna varıldığından dava konusu 2014 ve 2015 yıllarına ilişkin üç kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisinde hukuka aykırılık bulunmadığı; uyuşmazlığın 2015 yılının tüm dönemlerine ait geçici vergi asıllarına ilişkin kısmının incelenmesinden; ihbarnamelerde geçici vergi aslının, Gelir Vergisi Kanunu’nun mükerrer 120. maddesi gereğince tahakkuk ettirilmeyeceği ancak normal vade tarihinden mahsup tarihine kadar geçen süre için gecikme faizi hesaplanacağı belirtildiğinden anılan dönemlere ilişkin geçici vergi asıllarında hukuka uygunluk bulunmadığı; uyuşmazlığın, 2015 yılının tüm dönemlerine ait geçici vergiler üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezalarına ilişkin kısmının incelenmesinden; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun mükerrer 120. maddesi uyarınca, geçici vergi üzerinden vergi ziyaı cezası kesilmesinde yasal isabetsizlik bulunmamaktaysa da, süregelen Danıştay içtihatlarına göre, geçici verginin yıllık vergiye mahsuben alınan peşin bir vergi olması nedeniyle yol açılan geçici vergi kaybından dolayı bir kat vergi ziyaı cezası uygulanması gerektiği, dolayısıyla geçici vergi aslı üzerinden kesilen vergi ziyaı cezalarının bir katı aşan kısmında hukuka uygunluk bulunmadığı; uyuşmazlığın, vergi ziyaı cezalarına tekerrür hükümleri uygulanmasına ilişkin kısmının incelenmesinden, olayda, davalı idarece dosyaya sunulan bilgi ve belgelerden, vergi ziyaı cezasında tekerrürün dayanağı olarak; 03/04/2015 tarihinde tebliğ edilerek ihtilafsız kesinleşen vergi ziyaı cezasının esas alındığı, 2015 yılında kesinleşen söz konusu cezanın 2016 yılından itibaren 5 yıl içinde kesilen cezalarda tekerrüre esas alınabileceği, 2014 ve 2015 yıllarına ilişkin olarak kesilen vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükmü uygulanmak suretiyle arttırılan kısımlarında hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen reddine, kısmen kabulüne, tarhiyatın 2015 yılının tüm dönemlerine ait geçici vergi asılları ile geçici vergiler üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezalarının bir katı aşan kısmı ve vergi ziyaı cezalarına tekerrür hükümleri uygulanmasına ilişkin kısmının kaldırılmasına karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği ve vergi inceleme raporları kapsamında idare tarafından yapılan işlemlerde hukuka aykırılık bulunmadığı iddiasıyla kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2. … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyize konu kısmının ONANMASINA,
3.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 14/02/2023 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.