Danıştay 9. Daire Başkanlığı 2023/191 E. , 2023/162 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2023/191
Karar No : 2023/162
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … İnşaat Gayrimenkul Sanayi ve Ticaret Ltd. Şti.
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … İdaresi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ : Davacı şirket tarafından, İstanbul İli, Esenler İlçesi, … Mahallesi, … ada, … parselde kayıtlı … numaralı bağımsız bölümün satışı sırasında ödenen 3.600,00-TL tapu harcının iadesi talebiyle yapılan düzeltme ve şikayet başvurusunun zımnen reddine ilişkin işlemin iptali ve ödenen tutarın faiziyle iadesi istemiyle açılan davayı reddeden … Vergi Mahkemesi’nin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararına karşı davacı tarafından yapılan istinaf başvurusu, … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararıyla; Kanunda belirtilen parasal sınırın altında bulunan dava konusu işlem hakkında Vergi Mahkemesince verilen karar kesin olduğundan, istinaf kanun yoluna başvurulamayacağı gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 45. maddesinin 1. fıkrası uyarınca incelenmeksizin reddedilmiştir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu gereğince ilk inceleme ile görevli Tetkik Hâkimi … ‘ın açıklamaları dinlendikten ve temyiz dilekçesi ile ekleri incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 45. maddesinin 1. fıkrasında, İdare ve vergi mahkemelerinin kararlarına karşı, başka kanunlarda farklı bir kanun yolu öngörülmüş olsa dahi, mahkemenin bulunduğu yargı çevresindeki bölge idare mahkemesine, kararın tebliğinden itibaren otuz gün içinde istinaf yoluna başvurulabileceği, ancak, konusu beş bin Türk lirasını geçmeyen vergi davaları, tam yargı davaları ve idari işlemlere karşı açılan iptal davaları hakkında idare ve vergi mahkemelerince verilen kararların kesin olduğu, bunlara karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı, 46. maddesinin 1. fıkrasında, Danıştay dava dairelerinin nihai kararları ile bölge idare mahkemelerinin, maddenin devamında bentler halinde sayılan davalar hakkında verdikleri kararların, başka kanunlarda aksine hüküm bulunsa dahi Danıştayda, kararın tebliğinden itibaren otuz gün içinde temyiz edilebileceği hüküm altına alınmış, (b) bendinde, konusu yüz bin Türk Lirasını aşan vergi davaları, tam yargı davaları ve idari işlemlere karşı açılan davalar hakkında bölge idare mahkemesinin istinaf yoluyla yapılan başvurular üzerine verdikleri kararların, temyiz edilebileceği düzenlenmiştir.
2577 sayılı Kanun’un Ek 1. maddesinde, bu Kanun’da öngörülen parasal sınırların; her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların, o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesi hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanacağı belirtilmiştir.
2577 sayılı Kanun’un 45. maddesinin 1. fıkrası uyarınca, konusu beş bin Türk lirasını (2022 yılı için 9.000,00 TL) aşmayan davalar hakkında vergi mahkemelerince tek hakim tarafından verilen kararlar kesin olduğundan bu kararlara karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı, buna bağlı olarak istinaf yoluna kapalı olan kararların temyiz istemine de konu yapılamayacakları açıktır.
Bu nedenle, konusu Kanun’da belirtilen sınırın altında kalan 3.600,00 TL tutarındaki düzeltme ve şikayet başvurusunun zımnen reddi işlemine karşı açılan davada tek hakim tarafından kesin olarak verilen … Vergi Mahkemesi’nin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararına karşı davacı tarafından yapılan istinaf başvurusunu incelenmeksizin reddeden … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının bozulması istemiyle yapılan temyiz başvurusunun incelenme olanağı bulunmamaktadır.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin İNCELENMEKSİZİN REDDİNE,
2. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 48. maddesinin 7. fıkrası uyarınca, 02/02/2023 tarihinde kesin olarak, oybirliğiyle karar verildi.