Danıştay 9. Daire Başkanlığı         2022/50 E.  ,  2023/1302 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2022/50
Karar No : 2023/1302

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Belediye Başkanlığı-…
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : …Bölge İdare Mahkemesi …Vergi Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına, maliki olduğu Ankara İli, Gölbaşı ilçesi …Mahallesinde bulunan taşınmazları nedeniyle 2014 yılı 2. taksidi ile 2015 ila 2018 yılları ve 2019 yılı 1. taksidi için tahakkuk ettirilen ve ödenen 279.475,62-TL tutarındaki emlak vergisinin iadesi talebiyle yapılan düzeltme-şikayet başvurusunun zımnen reddine ilişkin işlemin iptali ile ödenen miktarın yasal faiziyle birlikte iadesi istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: …Vergi Mahkemesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararıyla; 2014 yılı ikinci taksidi yönünden: Vergi Usul Kanununun 126. maddesinde 114. maddede yazılı zamanaşımı süresi dolduktan sonra meydana çıkarılan vergi hatalarının düzeltilemeyeceğinin hükme bağlandığı, olayda; 2014 dönemine ilişkin tahakkuk ettirilen emlak vergilerinin düzeltme zamanaşımı süresinin 31/12/2019 tarihinde dolduğunun açık olduğu, davacı tarafından düzeltme başvurusunun ise, zamanaşımı süresinin sona ermesinden sonra, 26/02/2020 tarihinde yapıldığı görüldüğünden, Kanunun 126. maddesindeki düzeltme zamanaşımı süreleri geçtikten sonra, 26/02/2020 tarihinde idareye başvurmak suretiyle 213 sayılı Kanunda verilendirme hataları için düzenlenen düzeltme ve şikayet yolu işletilerek vergilendirme işleminin idari davaya konu edilmesine olanak bulunmaması karşısında, dava konusu işlemin 2014 yılı 2. taksidine ait emlak vergisine (arsa vergileri, kültür varlıklarını koruma katkı payları) ilişkin kısmında hukuka aykırılık görülmediği; 2015 ila 2018 yılları ve 2019 yılı 1. taksidi bakımından ise; 6360 sayılı Kanun’un geçici 1. maddenin 15. fıkrasında yer verilen hükümde, 6360 sayılı Kanun ve 5216 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesi ile köy tüzel kişiliği kaldırılarak mahalleye dönüştürülen yerlerden 29/7/1970 tarihli ve 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununa göre alınması gereken emlak vergisi ile 26/5/1981 tarihli ve 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu uyarınca alınması gereken vergi, harç ve katılım paylarının 31/12/2022 tarihine kadar (bu tarih dâhil) alınmayacağına ilişkin düzenleme gereğince, davacının 2004 yılında köy tüzel kişiliği kaldırılarak mahalleye dönüştürülen taşınmazından alınan emlak vergilerinin (arsa vergileri, kültür varlıklarını koruma katkı payları) kanun hükmünün yürürlüğe girdiği tarihten itibaren alınmaması gerektiğinin açık olduğu, bu durumda, davacının …Mahallesinde bulunan taşınmazlarına ilişkin olarak, dava konusu işlemin 2015 ila 2018 yılları ve 2019 yılı 1. taksidine ait emlak vergilerine (arsa vergileri, kültür varlıklarını koruma katkı payları) ilişkin kısmında hukuka uygunluk görülmediği, öte yandan, 19/07/2019 tarih ve 30836 (Mükerrer) sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 17/07/2019 tarih ve 7186 sayılı Gelir Vergisi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun’un 33. maddesi uyarınca 6360 sayılı Kanun’un geçici 1. maddesinin 15. fıkrasının son cümlesi yürürlükten kaldırılmış ise de; davanın konusunun 2015 ila 2019 (1.taksit) yıllarında davacı tarafından ödenen emlak vergilerinin (arsa vergileri, kültür varlıklarını koruma katkı payları) iadesi istemine ilişkin olduğundan ve söz konusu kanun hükmü 19/07/2019 tarihinde yürürlüğe girdiğinden söz konusu yasa değişikliğinin, davacının hukuki durumunda değişiklik yaratmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen reddine, kısmen kabulüne dava konusu işlemin 2015 ila 2018 yılları ve 2019 yılı 1. Taksidi için tahakkuk ettirilen emlak vergilerine ilişkin kısmının iptaline, ödenen tutarın tahsil tarihinden düzeltme fişinin tebliğ edildiği tarihe kadar geçen süre için tecil faizi oranında hesaplanacak faiziyle iadesine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti:İstinafa konu mahkeme kararında davacının maliki olduğu taşınmazın Gölbaşı İlçesi, …Mahallesinde bulunduğu yazılmasına rağmen dosyanın incelenmesinden kısmında sehven ” …parselde kayıtlı taşınmazın bulunduğu …Mahallesi” olarak geçtiği görüldüğünden bu kısım 2577 sayılı Kanununun 45. Maddesinin 3. fıkrası uyarınca “Gölbaşı İlçesi …Mahallesi” olarak düzeltildikten sonra hukuki ve kanuni nedenlerle Vergi Mahkemesi kararının uygun görüldüğü, ileri sürülen iddiaların kararın davanın kabulüne ilişkin hüküm fıkrasının kaldırılmasını sağlayacak durumda bulunmadığı belirtilerek davalı idarenin istinaf isteminin düzeltme yapılmak suretiyle reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davanın süresinde açılmadığı, 1319 sayılı Kanunda bireyler yönünden değil, köy tüzel kişiliği ile birlikler için emlak vergisi muafiyeti tanındığı,6360 sayılı Kanun’un geçici 1. maddesinin 15. fıkrası hükmünün dava konusu taşınmazların bulunduğu mahalleleri içine alır şekilde muafiyet getirmediği, söz konusu düzenlemenin Anayasa’nın 73.maddesine aykırı olduğu bu nedenle somut norm denetimi yoluyla Anayasa Mahkemesine başvurulması gerektiği iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Yasal dayanaktan yoksun olan temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kısmen kabulüne, kısmen reddine ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik davalı istinaf başvurusunun reddi yolundaki …Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz isteminde bulunandan …-TL maktu harç alınmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de …Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın …Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 06/04/2023 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.