Danıştay 9. Daire Başkanlığı 2022/4568 E. , 2023/1373 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2022/4568
Karar No : 2023/1373
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Geri Dönüşüm İnş. Nakl. ve Tic. Ltd. Şti.
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiği yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak re’sen tarh edilen 2018/Ocak ila Kasım dönemlerine ait katma değer vergisi ile kesilen üç kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; dava konusu üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerinin matrah yönünden bağlı olduğu ve davacı şirket adına sahte belge düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiğinden bahisle, 2018 yılı için re’sen tarh edilen kurumlar vergisine karşı açılan davada; Mahkemelerinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı ile davanın reddine karar verildiğinden dava konusu üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinde de hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Davaya konu vergilerin dayanağı ve matrahını teşkil eden 2018 yılı kurumlar vergisine karşı açılan davayı reddeden Vergi Mahkemesi kararına karşı yapılan istinaf başvurusu; vergi tekniği raporundaki tespitlerin davacıyı sahte fatura düzenleyicisi olarak nitelendirmeye yeterli olmadığı sonucuna varılmış olduğu gerekçesiyle Dairelerinin 15/04/2022 tarih ve E:2022/535 K:2022/639 sayılı kararı ile kabul edilip Mahkeme kararı kaldırılarak davanın kabulüne, cezalı kurumlar vergisinin kaldırılmasına karar verildiği, bu hukuki durum dikkate alındığında; dava konusu cezalı katma değer vergisinde de hukuka uygunluk görülmediği gerekçesiyle davacının istinaf başvurusunun kabulüne, Mahkeme kararı kaldırılıp davanın kabulüne, cezalı katma değer vergisinin kaldırılmasına karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda 2017 ve 2018 yılında gerçek bir ticari faaliyeti olmadığı, düzenlemiş olduğu faturaların tamamının sahte fatura olduğu sonucuna varıldığı, anılan rapora istinaden düzenlenen vergi inceleme raporları ile takdir edilen matrah üzerinden hesaplanan vergi ve cezaların ihbarname düzenlenmek suretiyle davacıya tebliğ edildiği, davacının eksik incelemeye ilişkin iddialarının vergi tekniği raporunda yer alan tespitler doğrultusunda kabulünün mümkün olmadığı, yapılan işlemlerde hukuka aykırılık bulunmadığı iddiasıyla kararın bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Nitekim, temyize konu kararda atıf yapılan karar, Dairemizin 12/04/2023 tarih ve E:2022/2602, K:2023/1370 sayılı kararıyla onanarak kesinleşmiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2…. Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 12/04/2023 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.