Danıştay Kararı 9. Daire 2022/29 E. 2022/6781 K. 29.12.2022 T.

Danıştay 9. Daire Başkanlığı         2022/29 E.  ,  2022/6781 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2022/29
Karar No : 2022/6781

TEMYİZ EDENLER:
1- (DAVACI) … Demir Çelik İnş. Nak. ve Tic. Ltd. Şti.
VEKİLİ: Av. …

2- (DAVALI) … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ: Av. …

İSTEMİN KONUSU: … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının taraflarca temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiği yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak re’sen tarh edilen 2018 yılı kurumlar vergisi ve 2018 yılının tüm dönemlerine ilişkin geçici vergi ile bu vergiler üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı vergi tekniği raporunda yer alan tespitlerin değerlendirilmesinden, davacının 2018 yılında düzenlediği faturaların gerçek bir mal teslimi ve hizmet ifasına dayanmayan sahte faturalar olduğunun anlaşıldığı, elde edilen komisyon geliri esas alınmak suretiyle gerçekleştirilen vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi tarhiyatında hukuka aykırılık bulunmadığı; 2018 yılının tüm dönemleri için tarh edilen geçici vergi ile geçici vergiler üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezası yönünden; geçici vergiler üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının matrahı yönünden bağlı olduğu kurumlar vergisi tarhiyatında hukuka aykırılık görülmediğinden, geçici vergi üzerinden kesilen bir kat vergi ziyaı cezasında da hukuka aykırılık bulunmadığı, geçici verginin peşin alınan bir vergi olması ve mahsup niteliğinin bulunması nedeni ile Danıştay’ın yerleşik içtihadı gereği tek kat vergi ziyaı cezası kesilmesi gerektiğinden ve dava konusu ihbarnamelerde yer alan kurum geçici vergi asıllarının ise Gelir Vergisi Kanunu’nun 120. maddesi uyarınca mahsup süresinin geçmesi nedeniyle tarh edilmesinde hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen reddine, kısmen kabulüne, geçici vergi ve geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının bir katı aşan kısımının kaldırılmasına karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve taraflarca ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanun’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurularının reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI:
DAVACININ İDDİALARI: Cezalı tarhiyatlara dayanak olan vergi tekniği raporunun eksik incelemeye ve varsayıma dayalı olarak hazırlandığı, sahte belge düzenledikleri hususunun idarece somut bir şekilde ortaya konulmadan ve ispat edilmeden taraflarına cezalı tarhiyatların tebliğ olunduğu, oysaki haklarında yapılan tüm yoklamalarda faal olduklarının, işçi çalıştırdıklarının ve depo kiraladıklarının tespit edildiği iddialarıyla kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.

DAVALININ İDDİALARI: Davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporunda 2018 yılının tüm dönemleri için geçici verginin re’sen tarh edilmesi gerektiğinin belirtildiği, 213 sayılı Kanunun 344. maddesinde, 359. maddedeki fiillere yol açılması halinde vergi ziyaı cezasınını üç kat kesilmesi gerektiği düzenlemesine yer verildiğinden, tarh edilen geçici vergi ile geçici vergiler üzerinden üç kat kesilen vergi ziyaı cezalarında hukuka aykırılık bulunmadığı iddialarıyla kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMALARI: Taraflarca savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ: Temyiz istemlerinin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kısmen kabulüne, kısmen reddine ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik tarafların istinaf başvurularının reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
Temyiz isteminde bulunan davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca aleyhe onanan kısım üzerinden hesaplanacak nispi harcın alınmasına,
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 29/12/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.