Danıştay 9. Daire Başkanlığı 2021/4536 E. , 2023/32 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2021/4536
Karar No : 2023/32
TEMYİZ EDENLER : 1-(DAVACI) … Metal Mad. Tic. Ltd. Şti.
VEKİLİ : Av. …
2-(DAVALI) … Vergi Dairesi Başkanlığı-…
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının taraflarca temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiği yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak re’sen tarh edilen üç kat vergi ziyaı cezalı; 2018 yılı kurumlar vergisi ile 2018 yılı tüm dönemlerine ilişkin geçici vergilerin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararıyla; davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … ve … sayılı vergi inceleme raporları ile … ve … sayılı vergi tekniği raporunda yer alan tespitlerin birlikte değerlendirilmesinden; davacı şirketin vergi matrahlarının çok yüksek olduğu hâlde genellikle ödenecek cüzi tutarlı vergi çıktığı, buna rağmen vergi borçlarının büyük oranda ödenmediği, ilgili dönemlerde emtia alışlarının tamamına yakın kısmının hakkında olumsuz tespitler bulunan firmalardan temin edildiği, davacının banka hesaplarından para gönderilen şahısların ifadelerinde davacıyı tanımadıklarını beyan ettikleri, muhtasar beyannamede çalışan işçisinin olmadığının görüldüğü, çok yüksek cirolar yapacak düzeyde işçi, depo ve nakil vasıtalarının bulunmadığı,satışlara nazaran cüz’i miktardaki sermaye ile motorlu araç ve şube bulunmadan sadece alınan malların direkt müşteriye teslim edilmesi suretiyle yürütülen faaliyetle bir yıldan az sürede yaklaşık 238.000.000,00-TL tutarında net satışa ulaşılmasının ticari icaplara uymadığı, bazı sevk irsaliyelerinde plaka bilgilerinin yer almadığı, sevk irsaliyelerinde plakaları yer alan araçların tescil kayıtları incelendiğinde ise bazı araçların tescil kayıtlarının olmadığı, bazılarının ise taşımacılık yapmaya uygun olmadığının tespit edildiği, taşımacılık yapmaya uygun olan araç plaklarının yer aldığı sevk irsaliyelerine ilişkin olarak ise ilgili araç sahiplerinin ifadelerinde davacıya ve davacının mal sattığı firmalara taşımacılık hizmeti vermediklerini beyan ettikleri anlaşıldığından davacı tarafından 2018 vergilendirme döneminde düzenlenen belgelerin gerçek bir mal ve hizmet teslimine dayanmayan komisyon karşılığı düzenlenen sahte faturalar olduğu sonucuna varıldığı, bu sebeple dava konusu vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisinde hukuka aykırılık görülmediği; geçici vergi asılları ile geçici vergiler üzerinden kesilen vergi ziyaı cezalarına ilişkin ise,193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun geçici vergiye ilişkin mükerrer 120. maddesinin 4. fıkrasına göre, mahsup döneminin geçmiş olması nedeniyle terkin edilmesi gereken geçici vergi üzerinden ceza kesilmesi gerekmekte ise de, geçici verginin yıllık vergiye mahsuben peşin alınan bir vergi olması ve yıllık olarak verilen beyannamede beyan edilen matrah üzerinden vergi hesaplanması nedeniyle geçici vergi aslına bağlı olarak üç kat değil bir kat vergi ziyaı cezası uygulanması gerektiği, olayda, mahsup dönemi geçen geçici vergi aslının, Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 32. maddesi gereğince aranması mümkün olmadığından hukuka aykırı olduğu, geçici vergiler üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezasının, bir katının hukuka uygun, bir katı aşan kısımların ise hukuka aykırı olduğu sonucuna varıldığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine, dava konusu geçici vergiler ile geçici vergi nedeniyle kesilen vergi ziyaı cezalarının bir kattan fazlasının kaldırılmasına karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve taraflarca ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanun’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca yapılan istinaf başvurularının reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI:
DAVACININ İDDİALARI: Vergilendirmede vergiyi doğuran olayın gerçek mahiyetinin esas olduğu,vergi inceleme raporunun varsayıma dayalı olarak hazırlandığı,anılan raporda somut tespitlere yer verilmediği iddialarıyla kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.
DAVALININ İDDİALARI: Davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda yer alan tespitler kapsamında ilgili mevzuat uyarınca tarh edilen dava konusu cezalı tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı iddialarıyla kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMALARI: Taraflarca savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ … ‘IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
Tarafların temyiz isteminin reddine,
Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kısmen kabulü, kısmen reddine ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik tarafların istinaf başvurularının reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının ONANMASINA,
Temyiz isteminde bulunan davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca hesaplanacak nispi harcın alınmasına,
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 18/01/2023 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.