Danıştay Kararı 9. Daire 2019/335 E. 2022/416 K. 16.02.2022 T.

Danıştay 9. Daire Başkanlığı         2019/335 E.  ,  2022/416 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2019/335
Karar No : 2022/416

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : …Vergi Dairesi Başkanlığı – …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …Birliği
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : …Bölge İdare Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Davanın konusu: Davacı birlik adına, Tarım Bakanlığı tarafından, birlik üyelerine, birlik vasıtasıyla yapılan anaç koyun ve keçi ile süt desteği ödemeleri üzerinden tevkifat yapılmaması nedeniyle, takdir komisyonu kararına dayanılarak 2014/Mayıs dönemi için re’sen tarh edilen gelir (stopaj) vergisi ile kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: …Vergi Mahkemesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararıyla; davalı idare tarafından, uyuşmazlığa konu ödemelerin 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 94. maddesinin 1.fıkrasının 11.bendinin a/ii alt bendi uyarınca %2 oranında tevkifata tabi tutulması gerektiği ileri sürülmekte ise de, söz konusu ödemelerin “çiftçilerden satın alınan zirai mahsüller ve hizmetler için yapılan ödemeler” kapsamında olmadığı, anılan düzenleme ile yalnızca çiftçilerden satın alınan mal ve hizmetler için yapılan ödemeler üzerinden tevkifat yapılacağının öngörüldüğü, dava konusu olayda ise çiftçilerden satın alınan hayvanlar ve bunların mahsulleri için yapılan bir ödemenin söz konusu olmadığı, birlik üyelerine yapılan uyuşmazlığa konu ödemelerin 193 sayılı Kanun’un 94/11-d maddesi kapsamında %0 oranında tevkifata tabi doğrudan gelir desteği ödemesi olduğu, mevzuatta bu şekilde yapılan ödemeler için ayrıca ve açıkça tevkifat yapılacağına ilişkin başka bir düzenlemenin de yer almadığı anlaşıldığından, söz konusu ödemeler üzerinden re’sen yapılan vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergisi tarhiyatında hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle dava kabul edilmiş, dava konusu tarhiyat kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi Kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve davalı idare tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Doğrudan gelir desteği ile hayvancılık desteğinin 5488 sayılı Tarım Kanunu’nu ile ayrı ayrı düzenlendiği, hayvancılık desteğinin doğrudan gelir desteği kapsamında yer almadığı, bu kapsamda, uyuşmazlığa konu ödemelerin 193 sayılı Kanun’un 94/11-d maddesinde yer alan doğrudan gelir desteği niteliğinde olmadığı, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 94. maddesinin 1.fıkrasının 11.bendinin a/ii alt bendi uyarınca yapılan dava konusu tarhiyatın hukuka uygun olduğu iddiasıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. …Bölge İdare Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de …Bölge İdare Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın …Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 16/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.