Danıştay 9. Daire Başkanlığı 2019/1967 E. , 2022/129 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2019/1967
Karar No : 2022/129
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Orman Ürünleri M.M.M.D.İ.T.G.T.T.G.M.K.İ.S.V. Tic. Ltd. Şti.
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem:Davacı adına 2013 yılı defter ve belgelerini incelemeye ibraz etmediği yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak 2013/Ocak ilâ Aralık dönemleri katma değer vergisi ile kesilen üç kat vergi ziyaı cezasının ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 355/1.maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; dava konusu katma değer vergi asılları yönünden; mücbir sebebin varlığının kabulü ile uyuşmazlık konusu döneme ilişkin katma değer vergisi indirimlerinin kabulü için gerekli olan, indirim konusu yapılacak vergilerin fatura veya benzeri belgeler ile gümrük makbuzu üzerinde gösterilmesi ve söz konusu belgelerin kanuni defterlere kaydedilmiş olması koşullarından kanuni defterlere kayıt şartının aranılmayacağı ancak indirime konu fatura ve benzeri belgelerin varlığını ispat yükümlülüğünün davacı üzerinde olduğu ve ortadan kalkmayacağı, davacı şirket tarafından da Mahkemenin 28/02/2017 tarihli ara kararı ile istenilmesine rağmen fatura ve benzeri belgelerin varlığının ispatlanamadığı bu nedenle ibraz edilmeyen fatura ve benzeri belgelere ilişkin katma değer vergisi indirimlerinin reddi suretiyle yapılan tarhiyatlarda mevzuata aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine, dava konusu katma değer vergisi üzerinden hesaplanarak kesilen üç kat vergi ziyaı cezası ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 355.maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezası yönünden; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 373’üncü maddesinde, bu Kanunda yazılı mücbir sebeplerden herhangi birinin vukua geldiğinin bilinmesi veya bu durumun tevsik veya ispatı halinde vergi cezasının kesilmeyeceği hüküm altına alınmış olup 04/03/2015 tarihinde şirketin muhasebesinden merkezine nakli sırasında kullanılan araçta meydana gelen yangında 2013 yılına ilişkin defter ve belgelerin tamamen yandığı ve kullanılamaz halde olduğu ve mücbir sebep durumunun mevcut olduğu 17/08/2015 tarihli bilirkişi raporu ile sabit olduğundan, mücbir sebep hali nedeniyle yukarıda alıntısı yapılan 373’üncü madde hükmü uyarınca vergi cezası kesilemeyeceğinden, davacı şirket adına 3 kat kesilen vergi ziyaı cezalarında ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 355.maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasında mevzuata uyarlık görülmediğinden bahisle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka uygun görüldüğü, dilekçede ileri sürülen iddiaların anılan kararın kaldırılmasını sağlayacak durumda bulunmadığı gerekçesiyle tarafların istinaf istemlerinin reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Haklı mazeret olmaksızın yetkililere ibraz edilmeyen defter ve belgelerin ilgilisi lehine kanıt olamayacağı ve bu durumun dönem matrahının re’sen takdirini gerektiren ayrı bir durum olduğu, davacı şirketin alış satış ve gider belgelerini yasal süresi içerisinde ibraz edebilmek için herhangi bir çaba göstermediği, ek süre dahi talep etmediği, inceleme elemanınca re’sen tarhiyat yapılmasının kanun hükmü gereği olduğu, yapılan tarhiyatların usule ve yasalara uygun olduğu ileri sürülerek kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kabulüne ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunun reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 01/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.