9. Daire         2006/433 E.  ,  2008/961 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2006/433
Karar No: 2008/961

Temyiz İsteminde Bulunan : … Belediye Başkanlığı – ..
Vekili : …
Karşı Taraf : …
Vekili : …

İstemin Özeti : … Belediye Meclisinin … tarih ve … sayılı kararının … Parkına ve otoparkına giriş ücretlerini belirleyen kısımlarının iptali istemiyle açılan davayı kabul eden … Vergi Mahkemesi kararını bozan Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 14.4.2004 tarih ve E:2001/1621, K:2004/2810 sayılı kararına uymak suretiyle davayı; … Evi’ nin, kendi özellikleri dikkate alındığında genel ziyarete açık bir yer olduğu, evin bulunduğu mahallin davacı Derneğin kendi mülkiyetinde bulunduğu, davalı Belediye Başkanlığının da buradan kendi adına giriş ücreti alınması için tarife kararı alması nedeniyle davacı Derneğin kişisel menfaatlerinin ihlal edildiği ve davacı Derneğin, sözkonusu evin her türlü hak ve sorumluluğunu elinde bulundurması sıfatıyla bu davayı açmakta subjektif ehliyetinin bulunduğunun kabulü gerektiğinden davalı Belediye Başkanlığının davacı Derneğin ehliyeti olmadığı yönündeki iddiası yerinde görülmeyerek işin esasına geçildiği, 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 3239 sayılı Kanunun 126. maddesiyle eklenen mükerrer 97/a maddesinde, Türkiye Büyük Millet Meclisine bağlı milli saraylar hariç belediye ve mücavir alan sınırları içinde gerçek ve tüzel kişilerce işletilen her türlü müzelerin giriş ücretlerinin % 40 ının belediye payı olarak ayrılacağı, belediye payı olarak ayrılan miktarın tahsilini takip eden ayın 15. günü akşamına kadar müzenin bulunduğu yer (27.6.1984 tarih ve 3030 sayılı Kanunun uygulandığı şehirde Büyükşehir Belediyelerine) belediyesine ödenmesinin mecburi olduğunun hükme bağlandığı, diğer taraftan, 3360 sayılı İl Özel İdaresi Kanununun 80/11. maddesinde de, milli park statüsünde bulunmayan, doğal güzellikleri taşıyan veya tarihi harabe niteliğinde olup Kültür ve Turizm Bakanlığınca ücretli girişe tabi tutulmayan yöreler için valilerin teklifi, Kültür ve Turizm Bakanlığının onayı ile alınacak giriş-gezi ücretlerinin İl Özel İdaresinin gelirleri arasında sayılacağının açıklandığı, bu madde hükümlerinin birlikte incelenmesi sonucu, 2464 sayılı Kanunun mükerrer 97/a maddesinde sözü edilen “her türlü müze” tabirinin, kapalı yer dışında taşınmaz nitelikteki eski eserleri ihtiva eden, özel koruma altına alınan ve Kültür Bakanlığınca ücretli girişe tabi tutulan yerleri de kapsadığı, bu tür yerlerin giriş ücretlerinin % 40 ının belediye payı olarak ayrılması gerektiği, ancak tarihi harabe olup Kültür Bakanlığınca ücretli girişe tabi tutulmayan yerlerden alınacak olan giriş-gezi ücretleri İl Özel İdaresi geliri sayıldığından, bu gelirden belediyelere pay verilmesinin sözkonusu olmadığının anlaşıldığı, Mahkemelerince verilen ara kararı ile T.C Kültür Bakanlığı Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğünden, giriş ücreti ihtilaflı olan … Evini çevreleyen kültür parkının statüsünün ne olduğu, bu yerin, açık hava müzesi olarak nitelendirilip nitelendirilemeyeceği, doğal alandaki bir kültür parkı mı olduğu, ören yeri statüsünde olup olmadığı, bu yerin gezilip görülmesi için ayrı bir ücret alınmasının gerekip gerekmediği, Kültür Bakanlığınca koruma altına alınıp alınmadığı, … Belediye Başkanlığı sınırları içinde yer alan … Evi ile Kültür Parkı olarak adlandırılan yerlerin Kültür Bakanlığınca ücretli girişe tabi tutulan yerler arasında sayılıp sayılmadığının sorulduğu, … Kaymakamlığı Efes Müze Müdürlüğü’nce cevaben … Evinin, … Evi Derneği’nin tapulu arazisinin … parsel içinde bulunduğu, … Evini çevreleyen Gayrimenkul Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulu’nun 11.12.1976 tarih ve A-262 sayılı Gayrimenkul Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulu’nun 14.7.1979 tarih ve A-1407 sayılı kararı ile 1. derece arkeolojik sit alanı içerisinde yer aldığı, ayrıca … Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu’nun 4.4.1991 tarih ve 2809 sayılı kararı ile de doğal sit alanı içerisinde yer aldığı, bu alanın 1. derece arkeolojik ve doğal sit nedeni ile açık hava müzesi olarak değerlendirilebileceği, 1. derece arkeolojik sit ve doğal sit içinde kültür parkı niteliğinde dini alan olduğu, … Evinin tapulu alan içerisinde yer alması nedeniyle ayrıca giriş ücreti alınmaması gerektiği, sözü edilen yerin koruma altına alındığı, … Belediyesince giriş ücreti değil, otopark ücreti adı altında ücret alındığı, gişenin karayolları yol sahası üzerinde bulunduğu, ayrıca oluşturulan üst bölüm oto parkın orman arazisi içinde yer aldığı, alt bölümde park olarak kullanılan alanın ise, … Evi Derneği’nin tapulu alanında yer aldığının belirtildiği, ayrıca Mahkemelerince, … Belediye Meclisince alınan ücretin ” … Evi” girişi için mi yoksa ” … Evi Kültür Parkı” için mi alındığı ve söz konusu ücretin alınmasının hukuka uygun olup olmadığının belirlenmesi amacıyla mahallinde keşif ve bilirkişi incelemesi yaptırılmasına karar verildiği, yapılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu Mahkemelerine sunulan raporlar da … Evi mülkiyetindeki … parsele komşu herhangi bir parselin olmadığı, dört tarafının orman arazisi ile çevrili olduğu, … Evine giden yol üzerindeki bilet gişesinin kontrolü dışında araçla girişinin mümkün olmadığı, ancak orman yollarının olduğu ve bu yolların yapılması halinde … no’lu parsele ( … Evi) ulaşımın sağlanacağı kanaatinin oluştuğu belirtildiğinden, ve böylece, … Evine komşu herhangi bir özel parselin bulunmadığı ve etrafının orman arazisi ile çevrili olduğu tespit edildiğinden, sözkonusu orman arazisinde … Kaymakamlığı … Müze Müdürlüğü’nce bildirildiği üzere 1. derece arkeolojik ve doğal sit alanı olduğu da gözönüne alındığında, sözkonusu yerde belediye tarafından hizmete açılmış ve halkın hizmetine sunulan bir kültür parkın bulunmadığı sonucuna ulaşıldığı, bu çerçevede kültür park olarak adlandırılan … Evi parselinin etrafının tamamen orman arazisi içinde 1. derece arkeolojik ve doğal sit alanı olması karşısında, bölgede belediyece hizmet götürülen kültür alanı bulunduğu ve buralara giriş için ücret alındığı yolundaki iddia yerinde görülmediğinden, … Evi Kültür Parkı mevcut olmadığı halde kültür parka giriş adı altında alınan giriş ücreti ve bu ücretin belirlenmesine ilişkin tarifede hukuka uyarlık görülmediği, Belediyenin 2464 sayılı Kanunun 97. maddesine göre ücret alınabilmesi için, evin sınırı dışındaki sözkonusu yere götürdüğü otopark hizmetinden başka yapmış olduğu bir hizmet bulunmadığı, her ne kadar davalı idarece su, yol, elektrik, koruma ve çevre düzenleme gibi birtakım hizmetlerin de ulaştırıldığından bahsedilmekte ise de, bu tür hizmetlerin ilgililerin isteğine bağlı olmaksızın ve kanunlarla belediyelere tanınmış görev, hak ve yetkilere göre götürülmesi gereken hizmetler olduğu, ilgililerin, genel hizmetlerin dışında ayrıca kendileri hizmet talep etmeleri durumunda belediyenin, hizmeti isteyen şahıs ya da kurumlardan sadece bu hizmetin karşılığı olarak ve sözkonusu hizmet devam ettiği sürece ücret talep edebilecekleri, bunun dışında belediyelerin kendi mülkiyetinde olmayan, kiralayarak ya da satın alarak işletmediği ya da herhangi bir şekilde kendi imkanlarıyla halka açık bir yer konumuna getirmediği, özel mülkiyete ait böyle bir yerden giriş ücreti almalarının olanaksız olduğu gerekçesiyle kabul eden…Vergi Mahkemesi’nin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının; giriş ücretinin davacı Derneğin maliki bulunduğu … Evine giriş için değil, … Evinin çevresinde bulunan ve Belediyelerince düzenlenen Kültür Parkına ve otoparka giriş için alındığı, davacı Derneğin Kültür Parka giriş için ücret alınması nedeniyle menfaatinin zedelenmediği ve dava açma ehliyetinin bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Savcısı …’nın Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından, temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar, sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına, … YTL ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alınmasına 27.2.2008 tarihinde oybirliği ile karar verildi.