9. Daire         2001/5048 E.  ,  2003/5441 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2001/5048
Karar No: 2003/5441

Temyiz İsteminde Bulunan : …
Karşı Taraf : Esenköy Belediye Başkanlığı-Esenköy/YALOVA
İstemin Özeti : Yükümlünün 4444 sayılı Kanundan yararlanmak suretiyle ve taşınmazının değerini yeniden beyan amacıyla … tarih ve … kayıt numaralı emlak vergisi beyannamesi ile yaptığı başvurunun reddine ilişkin davalı belediye başkanlığı işleminin iptali istemiyle açılan davayı; dosyanın incelenmesinden, yükümlü tarafından 1999 tarihinde uyuşmazlığa konu taşınmazın satın alındığı, emlak vergisi beyannamesini o tarihte geçerli mevzuat hükümleri çerçevesinde davalı belediye başkanlığına verdiği, taşınmazın değerinde deprem nedeniyle azalma olması üzerine, 4444 sayılı Kanundan istifade ile taşınmazın emsal değerinin yeniden belirlenmesi amacıyla yeni bir beyanname ile başvurduğu, yapılan başvurunun, 4444 sayılı Kanun kapsamında yeniden beyanname verme imkanının sadece, 1998 yılı genel beyan döneminde beyanname vermiş olan mükelleflerle,1998 yılında değişiklik beyanı veren mükelleflere tanındığı ileri sürülerek belediye başkanlığı tarafından reddedilmesi üzerine ret işleminin dava konusu edildiğinin anlaşıldığı, 4444 sayılı Kanunla 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununa eklenen geçici 18.maddesinde “1998 genel beyan dönemi veya 1998 yılında ortaya çıkan ve vergi değerini tadil eden nedenlerle emlak vergisi beyannamesi veren mükelleflerden dileyenler 1.11.1999-31.12.1999 tarihleri arasında yeniden beyanda bulunabilecekleri, bu suretle beyanda bulunacak mükelleflerin bildirecekleri değerlerin; 1998 yılı genel beyan dönemine ilişkin olarak 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununun 10.ve 20. maddeleri hükümlerine göre hesaplanan asgari ölçüde tesbit edilen vergi değerinin, bu yıla ait yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle bulunacak değerden düşük olamayacağı, düşük olması halinde mükellefin beyanının, bu şekilde hesaplanan değere yükseltileceği, mükellefler tarafından bu şekilde yeniden beyan olunacak bina, arsa ve arazi vergisi matrahları dikkate alınarak, mükelleflerin 1999 yılı için tahakkuk eden vergilerinde her hangi bir düzeltme yapılmayacağı, mükelleflerin 2000 yılı emlak vergisi matrahlarının bu madde hükümleri de dikkate alınmak suretiyle bu Kanunun değişik 29 uncu maddesi hükümlerine göre belirleneceğinin.” hükme bağlandığı, maddede sözü edilen yeniden beyanname verme hakkının; 1998 yılı genel beyan döneminde beyanname vermiş mükelleflerle, 1998 yılında değişiklik beyannamesi veren mükelleflere tanındığının görüldüğü, yukarıda açıklanan Yasa hükmü karşısında 1999 yılında satın alınan ve emlak vergisi beyannamesi o tarihteki mevzuat çerçevesinde verilen beyana ilişkin başvurunun davalı idarece reddedilmesi şeklinde oluşturulan işlemde isabetsizlik görülmediği gerekçesi ile reddeden … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; 4444 sayılı Kanunun emlak vergisi mükelleflerine taşınmazların yeni değerini beyan etme hakkı getirmesine karşılık, davalı belediyenin bu hakkı sadece 1998 yılında beyanname veren mükelleflere tanımasının Yasaya ve Anayasa’nın eşitlik ilkesine aykırı olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.

Savunmanın Özeti :Cevap verilmemiştir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince yükümlünün Anayasa’ya aykırılık iddiası yerinde görülmeyerek işin esasına geçildi:
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar, sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına, 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı 3 sayılı Tarife uyarınca hesaplanacak ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alınmasına 4.12.2003 tarihinde oybirliği ile karar verildi.