9. Daire 2000/585 E. , 2002/1090 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2000/585
Karar No: 2002/1090
Temyiz İsteminde Bulunan : Tekirdağ Belediye Başkanlığı – TEKİRDAĞ
Vekili : …
Karşı Taraf : Türk Telekominikasyon A.Ş.
Vekili : …
İstemin Özeti : Yükümlünün 1999/Mayıs ayında tahsil ettiği haberleşme vergisini geç ödemesi nedeniyle adına kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemiyle açılan davayı; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 33.maddesinde bir ay içinde tahsil edilen haberleşme vergisinin ilgili belediyeye tahsilatı takip eden ayın sonuna kadar beyanname ile bildirileceği ve aynı süre içinde ödeneceğinin hükme bağlandığı, dosyanın incelenmesinden davacı kurumun mayıs ayında tahsil ettiği telefon, teleks, faksimili ve data ücretine isabet eden haberleşme vergisini 6183 sayılı Yasanının 44.maddesi hükmüne uygun olarak 30.6.1999 tarihinde postaneye yatırdığı anlaşıldığından haberleşme vergisinin geç ödendiğinden bahisle yükümlü adına vergi ziyaı cezası kesilmesinde isabet bulunmadığı gerekçesiyle kabul ederek vergi ziyaı cezasını kaldıran … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; 6183 sayılı Yasanın 44.maddesinde 4108 sayılı Kanununun 12.maddesi ile yapılan değişikliğin kararda dikkate alınmadığı ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Cevap verilmemiştir.
Savcı …’in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. Fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : Yükümlü, haberleşme vergisine ilişkin beyannamesini 1.7.1999 tarihinde yani, yasal süresinden sonra verdiğini bizzat ifade ettiğinden bu fiilin yaptırımı olan ve Vergi Usul Kanununun 344.maddesinde düzenlenen %50 oranında vergi ziyaı cezasının adına kesilmesi gerekmektedir.
Bu durumda uyuşmazlık konusu olup yükümlü adına kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının %50 oranına isabet eden kısmının onanması, fazlasının kaldırılması gerekirken vergi mahkemesince bu cezanın tamamının kaldırılmasında isabet bulunmadığından kararın bozulması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Dosyanın incelenmesinden yükümlünün 1999/Mayıs içinde tahsil ettiği ücretlere isabet eden haberleşme vergisini geç ödediğinden bahisle adına kesilen vergi ziyaı cezasına karşı açılan davayı kabul eden vergi mahkemesi kararının bozulması istemiyle temyizen Danıştay’a başvurulduğu anlaşılmıştır.
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 344. maddesinde vergi ziyaı suçunun mükellef veya sorumlu tarafından 341. maddede yazılı hallerde vergi ziyaına sebebiyet verilmesi olduğu, vergi ziyaı suçu işleyenlere vergi ziyaına 359. maddede yazılı fiillerle sebebiyet verilmesi halinde bu cezanın üç kat, bu fiillere iştirak edenlere ise bir kat olarak uygulanacağı, vergi incelemesine başlanılmasından veya takdir komisyonuna sevk edilmesinden sonra verilenler hariç olmak üzere, kanuni süresi geçtikten sonra verilen vergi beyannameleri için bu madde uyarınca kesilecek cezanın % 50 oranında uygulanacağı ifade edilmiştir.
Olayda, yükümlü tahsil ettiği ücretlere isabet eden haberleşme vergisine ilişkin beyannamesini yasal süresinden sonra 1.7.1999 tarihinde verdiğinden yukarıdaki mevzuat hükümlerine göre adına %50 oranında vergi ziyaı cezası kesilmesi gerekmektedir.
Yükümlü her ne kadar, 30.6.1999 tarihinde haberleşme verigisini postaneye yatırdığını iddia etmekte ise de yatırılan tutar Belediye Başkanlığının hesabına 2.7.1999 tarihinde geçtiğinden 6183 sayılı Yasanın 4108 sayılı Yasa ile değişik 44. maddesine göre ödemenin süresinde yapılmadığı görülmektedir.
Bu durumda beyannamesini yasal süresinden sonra veren yükümlü adına kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının Vergi Usul Kanununun 344. maddesi hükmü uyarınca %50 oranına isabet eden kısmın onanması, fazlasının kaldırılması gerekirken tamamını terkin eden Vergi Mahkemesi kararında isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulüne, … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının bozulmasına 28.3.2002 tarihinde oybirliği ile karar verildi.